KİMSENİN YANINDA AĞLAMA

asla kimsenin yanında ağlama

O günü dün gibi hatırlıyorum

Annemle birlikte okula doğru ilerliyordum ilkokul 2. sınıftım ve o gün düzenlenecek olan kermeste şiir okuyacaktım. Öğretmenimiz bir gün önceden sınıfta ki bütün kızlara şiiri okutmuş ve en güzel sesi olanı seçmişti.

Yani beni sesimin ince ve gür olduğunu insanlara hoş bir hitap da bulunabileceğimi söylemişti.

Ve sonuç olarak bugünkü kermeste ben şiir okuyacaktım annemle dün akşam çok çalışmıştık ve gece heyecandan uyuyamamıştım.

Okula girdik ve öğretmenimin yanına doğru ilerledik bize birazdan kermesin başlayacağını ve başlamadan şiirimi okuyacağımı söyledi.

Heyecandan elim ayağım titriyordu. Anneme tuvaletimin geldiğini söyledim annemde geç kalmamam konusunda tembihledi.

Hızlıca merdivenleri çıktım ve 3. Katta ki tuvaletin kapısından girdim içeriye girdiğimde şok olmuştum karşımda; Estella,Jassica ve Zoe vardı Jassica konuşmaya başladı.

-Seni pis ucube senin yüzünden şarkı söyliyemeyeceğiz

-Ne demek istiyorsun?

-Sen ne demek istediğimi anladın

Kızıl saçları onu dahada korkunç yapıyordu. Ve bir anda ayağıma tekme attı yere kapaklandım vücudum fena halde acıyordu

-Eğer sen olmasaydın öğretmen bizi seçecekti ve böylece sınıfın yıldızı ben olacaktım seni pislik şey

Canım fena halde yanıyordu ayrıca gözlerim dolmaya başlamıştı ve sonunda kendimi tutamayıp ağlamaya başladım

-Hey baksanıza şu ucubeye nasılda ağlıyor hey estella şunun bir videosunu çeksene bütün okul Aida nın nasıl bir zavallı olduğunu görecek.

Estella bir telefon çıkardı ve beni çekmeye başladı arkadanda seslendirme yapıyordu

-Evet millet okulumuzun ucube öğrencisi Aida zavallı gibi ağlıyor ahh kıyamam çokta masum

Üçü birden gülmeye başladı çok korkunç gözüküyorlardı sonra Zoe beni kolumdan sıkıca tutup dışarı attı bende fırsattan istifade edip koşmaya başladım arkamdan bağarıyorlardı

-Git bakalım ucube git ve annenin kucağında ağla

Onlara aldırmadan koşar adımlarla aşağı indim dizlerim yara bere içindeydi çok kötü acıyordu annemin yanına gittiğimde şok içinde bana ne olduğunu sordu ona eve gitmek istediğimi ve bir daha bu okula asla gelmek istemediği mi söyledim.

Annem öğretmenime şiiri okuması için başka birini seçmesini söyledi ve beni telaşla eve götürdü yaralarıma pansuman yaptı ve beni başka bir okula göndereceğini söyledi.

O adadan ayrıldıktan sonra babam geldi ve bana aynen şunları söyledi;

-Duygular önemsizdir Adia her zaman işine odaklanmalısın bunlara zaman ayırma.

Ve o günden sonra kendime bir kural koydum asla kimsenin yanında ağlama evet sadece tek bir kural hiçbir insanın yanında ağlamayacaktım sonsuza kadar...

              ♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️
Evet sevgili okurlar kızımın hikayesi biraz fazla trajik eğer sizin de atlatamadığınız bir travmanız varsa yorumlarda paylaşabilirsiniz oy vermeyi unutmayın öpüldünüz💋💋💋💋💋💋