"seven" [ TAEKOOK ] ✓

bölüm 23

Hikayeyi her an bitire bilirim
Hehehee belli olmaz o yüzden
Fazla konuşmadan bölüme geçelim.

Taehyung sabah yaşadığı ufak çaplı şaşkınlıkla beraber hyunglarını evde bırakıp çıkmıştı sabah olduğu için şuan içemezdi bu yüzden bir süre seul deki Han Nehrinde yürümeye karar verdi
Nehir ortasına geldiğinde bir anlığına duraksadı ve gökyüzüne doğru baktı
Kafasından bir sürü şey geçiriyordu
Tüm bu yaşananlar beyninin ucuna bir film şeridi gibi geldi.
İlk zamanlara gitti önce anıları...
Hyunglarıyla tanışma anına ve küçük bir gülümseme kapladı esmer tenini.
O zamanları ne zaman hatırlasa zaten hep gülerdi kendine, ufak bir iç çekti ve düşüncelerine devam etti. Koskocaman 10 yıl geride kalmıştı, bu gün ise bir yıl daha geride bırakacaktı bir anlığına da olsa

'ahh sanırım yaşlanıyoruz ve ölüme bir gün daha yaklaşıyorum'

dedi sadece kendinin duya bileceği bir tonda.
Hoş zaten etrafta onu duya bilecek başka kimselerde yoktu. Sabahın erken saatleri olduğundan sadece işe veya okula gitmek için bir kaç insan vardı onlarda ışık hızında yollarına devam ediyordu.

Uzun bir aradan sonra kendiyle baş başa kalmanın huzurunu yaşıyordu. Taehyung, hayatı hep koşuşturmayla geçmiş ve bu koşuşturmadan biraz yorgun bir beden vardı. Kafasını gökyüzüne odakladı şu sözleri döküldü esmer olanın ağzından.

' anne, baba, ve babaanne beni izliyor musunuz? Bu günde sizsiz bir gün ve bu gün de siz olmadan geçireceğim bir yaş günüm var '

evet bu gün taehyung'un 26. Yaş günüydü zaman hızlı akıyordu, sanki onlara söylediği bu sözlerine cevap almış gibi tekrar konuştu gökyüzüne bakarak.

' ah tabi ki dostlarım var biliyorum, onlar hep benimle bu doğru. Ama insan yine de özlüyor....'

Gözleri hafif kızarmıştı yine de devam etmek istedi konuşmasına.

' sizlerde benimle olsaydınız nasıl olurdu acaba? '

Dedi özlem ve içindeki buruklukla.
Her ne kadar dostları yanında olsada her yaş gününde aynı özlemle ailesine konuşurdu taehyung.

' anne biliyor musun? Ben artık bir modelim tıpkı senin fotoğraflarında ki gibi ünlü bir model gibi görünüyorum yani senin kadar güzel olmasam da ve babam kadar yakışıklı'

Taehyung anne babasını küçükken kaybettiğinden onların hakkında hiç bir şey bilmiyordu sadece gördüğü iki çift fotoğraftan kendi teorilerine göre anne ve babasının model olduğunu düşünüyordu taehyung'un babasının gerçekten de yakışıklı bir yüzü vardı
Annesi de bir o kadar zarif bir kadındı.
Kendi kendine kaç saat bu kadar konuştu bilmiyordu ki , hava kararmaya başlamıştı güneşin batışı Han Nehrinden çok güzel görünüyordu. Tüm şehir ayaklarının altındayken son kez baktı gökyüzüne, sanki onlara veda eder gibi.

' şimdi gitmeliyim bir sonraki yaş günümde, tabi eğer yaşamaya devam edersem görüşürüz sizi seviyorum<3'

Dediğinde bakışlarını önüne indirip yürümeye başladı. Aklında bir şey yoktu tabi ki, sadece her sene olduğu gibi bu seneyi de yalnız geçirmek istiyordu
Taehyung bu yaşına kadar tek bir doğum gününü bile kutlamamıştı hyungları ne kadar ısrar ederse etsin sonuç hep hüsranla bitiyordu. Sonunda aldıkları pastaları namjoon ve yoongi tek başına yiyordu yada sokaktan geçen bir çocuğa veriyorlardı bu döngü hiç değişmedi
Bu gün bir istisna olabilir mi?

Yine her zaman olduğu gibi dar olan o sokaklara adımladığında kalbinin ağrıdığını hissetti taehyung, bu yol eskiden babaannesiyle yaşadığı eve gidiyordu ne zaman buraya gelse beyninin amygdala kısmına tek bir anı yerleşiyordu sadece tek bir anı
Yolun sonuna doğru evler seyrekleşmeye başlıyordu eski bir yer olduğundan burada artık yerleşim yoktu, hatta tarifi cazipse bas baya terk edilmişti.
Yolun sonunda tek salıncaklı bir park vardı. Yani artık ne kadar bir park gibi görünüyorsa, eskiden bu parkta
Nice çocukların anıları yatardı belkide
Şimdi ise bomboş ve tek bir salıncağı kalmıştı.