The Duke's Obsession

Chapter 22

"Magic Spell books! Para sa mga gustong mag-aral! Murang-mura na lang!"

"Freshly baked bread here! Crispy and delicious! Hindi kayo magsisisi!"

"Try this, Alaric, and we'll buy some bread for Ida."

Binigay ko kay Alaric ang isang sombrero. He was carrying a lot of bags. Halos mga gamit ito na hindi ko natitiis at nabubudol ako ng mga tindero at tindera rito sa merchant district.

There was so much good stuff here! Hindi ko mapigilang hindi bumili. Especially if it was a kind of magical item! May isa akong nabili na glasses where you could read perfectly in the dark if you wear one! And I just had to buy it! I-tetest ko pa iyon mamaya.

At ngayon, para kay Alaric naman ako naghahanap. Dahil wala raw siyang gusto kaya ako na ang pumipili ng bibilhin sa kaniya.

"Nope. You look like a magician. Ito nga try mo." Binigyan ko siya ng panibago.

"How do I look, my lady? Do I look good?" Inayos niya ang sumbrero at ngumiti pa sa akin na kala mo'y nasa isang photoshoot siya.

"Ahm... no. Nagmukha kang cowboy. Next, try this."

Nawala ang ngiti niya. "A what?" He pouted. "What's that even mean... I thought I look good." Rinig-rinig kong bulong niya.

Kinuha niya naman ulit ang isa pang binigay ko at sinuot.

"Yan! Bagay sa 'yo. We'll take this!" sabi ko sa tindero na malaki naman ang ngiti sa amin. He even rubbed his palms together.

Iyong napili kong hat ay flat cap. Dahil iyon lang talaga ang hindi matangkad na hat na meron dito dahil halos lahat parang top hat na talaga. He looked like he would be harvesting crops with the hat but he still looked good in it. Ngiting-ngiti naman siya sa sinabi ko.

"Good choice, young miss. Mas maganda ang pagkakagawa niyan. Isang silver coin na lang para diyan."

Napabaling naman si Alaric sa tindero at sumimangot. "Para lang dito, isang silver coin na? You're ripping us off! It's not even that high quality!"

Sinamaan naman siya ng tingin ng tindero. "Marunong ka pa ba sa akin, iho? Alam ko ang quality ng paninda ko at masasabi kong high quality iyan!"

"Alaric, it's fine," pag-awat ko sa kaniya.

"No, it's not. Let me handle this, my lady," bulong niya na sa akin lang pinadinig.

"You think you can fool me? Look at the threads here." Tinuro niya ang mga sinulid sa sumbrero. "Halos matatanggal na 'to! We will only pay five copper coins for this."

Naging isang linya ang guhit ng labi ng tindero at hindi nagustuhan ang sinabi ni Alaric. "Eight copper!"

"Seven!" pagtawad ulit ni Alaric.

"Fine! Seven! That's it!" Padabog na kinuha ng tindero ang sumbrero kay Alaric at nilagay iyon sa isang brown paper bag.

Ngiting tagumpay naman na tumingin sa akin si Alaric.

"Huwag na kayong babalik!" The merchant sneered and gave Alaric the bag.

Padabog din naman iyong kinuha ni Alaric sa tindero. "Good thing because we won't! Come, my lady."

Hinila na ako ni Alaric palayo mula roon. Napapailing na lang ako. Halos ganito ang sinasapit namin sa bawat shop na hinihintuan namin dahil grabe siya kung makitawad. Naiinis na ang lahat sa kaniya dahil sa makikipag tigasan niya. They hate him because he was the kind of customer they dislike to have.

"Ayaw mo talagang paawat no? Paano na lang tayo makakapunta ulit dito kung lahat ng merchant inaaway mo na?"

"Inaaway? I am not fighting them, Lady Victoria. It's called bargaining. I grew up in this kind of environment. So I know how things work here."