တကယ်တော့ ကျွန်တော်တို့တွေကဆုံတွေ့ရမဲ့ ကံကြမ္မာပါလာပြီးသားထင်တယ်။ ဝမ်းနည်းစရာကောင်းတဲ့အတိတ်တွေသာ မရှိခဲ့ရင်ကျွန်တော်ရော ဂျီမင်းရောကောင်းတဲ့ တွေ့ဆုံမှု ဖြစ်နေလောက်မလား။
__________________
"တူရီးနှစ်ယောက် ရောက်လာကြပြီလား။ ထိုင်ဦးလေ အဘိုးမြေးကတော့အနောက်မှာကူနေတယ်"
အစားအသောက်တွေထည့်နေတုန်း ဧည့်ခန်းထဲကထွက်လာတဲ့အသံကြောင့် အဘိုးဧည့်သည်တွေရောက်လာမှန်းသိလိုက်ရသည်။ လုပ်လက်စတစ်ချို့ ကိုအမြန်လက်စသတ်ကာ အပြင်ကိုထွက်လာတော့ တွေ့လိုက်ရတဲ့လူကြောင့် ဂျောင်ဂုမျက်လုံးလေးတွေပိုဝိုင်းစက်သွားရသည်။ ဂျီမင်းကအဘိုးမိတ်ဆွေလား??
"အော်.. မြေးလာဦးလေ ဒီမှာမင်းအစ်ကိုတို့ကိုလာနှုတ်ဆက်လိုက်ဦး"
အဘိုးပြောလာတဲ့စကားကြောင့် ဂျောင်ဂုနားမလည်ပေမဲ့ဂျီမင်းကို ပြုံးပြပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံမှာထိုင်လိုက်သည်။
"အဘိုး! ဂျီမင်းနဲ့ကဘယ်လိုသိကြတာလဲ"
"ဟေ... ငါ့မြေးကမမှတ်မိဘူးလား မင်းငယ်ငယ်ကခေါ်ခေါ်နေတဲ့ဂျီမင်းဟျောင်းလေ ဒီဘက်ကသူ့အဒေါ် မီရာတဲ့ "
အဘိုးပြောလာတဲ့စကားတွေကို အခုထိသေချာမရှင်းတာကြောင့် ဂျီမင်းကိုလှမ်းကြည့်မိတော့ သူ့အကြည့်တွေကိုရှောင်နေပုံရသည်။ တကယ်ပဲ ဘာတွေက ဘယ်လိုတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ?
"ဂျောင်ဂုက မမှတ်မိဘူးထင်တယ်"
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ဂျီမင်းဆီက ထွက်လာတဲ့စကားကြောင့် ဂျောင်ဂုအကြည့်တွေကအရှေ့ကလူဆီပြန်ရောက်သွားသည်။ ဂျီမင်းတဲ့ ကျွန်တော့်ရှေ့မှာရှိနေတဲ့လူက တကယ်ပဲကျွန်တော့်ဟျောင်းလား။
"ကဲကဲ အခုတော့ညစာစားကြရအောင် မင်းတို့အန်တီကိုအားနာဖို့ကောင်းနေပြီ နောက်မှနှစ်ယောက်သားသေချာစကားပြောကြပေါ့"
ဂျီမင်းကပြုံးရုံသာပြုံးလိုက်ပြီး စားပွဲပေါ်ကအစားအသောက်တွေကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့သာစားနေသည်။ စိတ်မငြိမ်နိုင်တာကကျွန်တော်ဖြစ်နေတာကြောင့် ဂျီမင်းကိုပဲကြည့်နေမိသည်။ ဟိုတစ်ရက်ကတင်ဟျောင်းအကြောင်းကိုပြောခဲ့သေးတာလေ ဒါမှမဟုတ်အဲ့ထဲကသိနေခဲ့တာလား။
