thє pσlícє - gσjσ ѕαtσru

❧ özel bölüm ✧

Yıllar sonra küçük bir bahar esintisi ile artık pekte genç olmayan adam kitabın kapağını kapatıp derin bir nefes aldı. Senelerdir olduğu gibi yine vaktinin geldiğini düşünerek ayağa kalktı.

Önce hatıralarla dolu evi tekrar tekrar dolaştı, ardından eşinin bulunduğu odaya doğru sersem adımlarla gitti.

"Y/n."

Kadın duyduğu sesle beraber gözlerini araladı ardından ise araladığı gözlerini ovaladı.

"Sevgilim?"

Hoş bir tını ile çıkan ses adamı huzura kavuşturmuş olacak ki kapıya yaslanıp kollarını bir birine dolayıp gülümsedi.

"Sonunda sevgilim, sonunda sana kavuşabildim..."

Kadın, adamın gülümsemesi ile yüzünde minnettar gülümseme oluşturdu. Ardından adam sözlerine devam etti.

"Kırk yıldır bu anı bekliyordum, öldükten sonra yanında olabilmek belki de bunu beklemek çok zordu. Sensiz bir kırk yıl geçirdim, hep aklımın ucundaydın. Evlendikten sonra bile, çocuklarım benden nefret ettiğini söylediğinde bile hep aklımım ucundaydın. Her Allah'ın günü mezarına geldim ama kimse benimkine gelmedi biliyor musun? Karım, çocuklarım, torunlarım ne de arkadaşlarım. En acı olanı da bana seni her anımsadığımda deli demeleriydi..."

Kapıya yaslanan adam göz yaşlarına boğulduğunda ve sesi titrediğinde kadının içi titredi. Kadın gözü yaşlı adamın yanına gelebilmek için ayağa kalktı ve dibine kadar gelerek yavaşça kollarını beline doladı, kafasını ise adamın göğüsüne yasladı.

"Artık bu kadar acıya katlanmak zorunda değilsin sevgilim, seni her anında destekledim sen beni göremesen de. Ben gökyüzünde bir buluttum ve hep seni izledim..."

Sakin bir şekilde kafasını kaldırıp bir elini adamın eline götürüp tam da kalbinin üstüne yerleştirip gülümsedi kadın.

"Bak Satoru, burası kırk yıldır senin için atıyor ve atmaya da devam edecek. Burası hep hayalini kurduğum cennetimiz, gezdirmemi ister misin?"

Adam biraz olsun huzuru hissettiğinde  kafasını sallayarak kadının onu kolundan tutarak ardından sürüklemesine izin vermişti. Gidecekleri yere varana kadar adam düşüncelere kapılmadan edemedi. Kırk yıllık hasretin içinde ne mutluluğu tadabilmişti adam, ne de acısını dindirebilmişti. Kendini, sevdiği kadını unutmak için bir evliliğe zorlamıştı.

Sevgisizlikten oluşan aile ve sevgi gösteremeyen içine kapanık bir baba, babayı savunmak için elinden geleni yapsa da en sonunda nefret eden anne, baba sevgisinden mahrum çocuklar ve ölen bir kız yüzünden kendini kaybeden adamdan bıkan arkadaşlar.