ARA VERILDI
Minel abisi ile birlikte yaşarken acı dolu bi hayat yaşamıştı.Sonra birgün 2 genc gelip onu gerçek ailesinin yanına götürmüşlerdi.Minel'in bütün hayatı değişirken anne özlemi çekiyordu.Mutluluğunu kazanmaya çalışken ailesi yanında mıydı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1.Bölüm
Şu an koşar adım okula gidiyordum çünkü zilin çalmasına 5 dakika vardı ve bizim okulda zil çalınca kapılar kapanırdı.
Bu yüzdnede artık yürumeyi bırakıp koşmaya başlamıştım.Ayaklarım götüme vura vura koşuyordum.
En sonunda okul sokağına girmiş ve hafif yavaşlamıştım.En sonunda okula varmıştım.Allah'ım çok şükür.
Bahçe kapısından girmiş ve bekçi amcaya selam vermiştim.
-Bakıyorum da bu sabah geç kalmadın.
Bekçi Hüseyin amca gülerken bende güldüm.
-Hadi ama Hüseyin amca benim geç kaldığımımı gördün.
-Neredeyse her gün geç kalıyorsun ama kızım.
Gülüp okula girmiştim.Fazla vakit kaybetmeden sınıfa gitmiş ve sırama oturmuştum.Bizim sınıf gene anırıyor tabi ulan 17 yaşındasınız azıcık olgunlasın hayvanlar.
-Günaydın cadı
Önümde oturan Boğaç'tan aldığım Günaydın notu ile ona döndüm.
-Good morning canım
Yeniden gülüp oda benim gibi sırtını yaslayıp ayaklarını uzattı ikimizde tek oturuyorduk ve o benim bu sınıfta en iyi anlaştığım kişi e tabi bende onun,2 sınif birincisi arkadaştık.
-Bugün ders çalışıyoruz değil mi?
Sorusuna karşılıj evet anlamında kafamı salladım.
-Tabikide o geometriyi bana anlatıcaksın.
Lafım bittiği içeri öğretmen Bey çağız girdi.Bizde mecburen toplanıp ayağa kalktık.
-Oturun çocuklar
Bu adam bizim fizikçimizdi arada kıl olurdu ama severdik.
-Yoklama alıcam sessiz olun.
Yeniden rutin işler yoklama ders tenefüs cart curt falan filan işte.
