18.Bölüm
Ben asla küçük olmadım.
Hayat bana hiç adil davranmamışti bunca zaman çocuk olmadım,sevilen olmadım,abimden başka ailem olmadı.
Belkide Bogaç ve Aras hariç diyebilirdim.Abim genelde yanımda olmadıgında sadece onlar vardı.
Hayat simdi bana adil davranıyor mu bilmiyorum?
Ama tek bildiğim sanırım mutlu oluyordum.Mutluluğum bozulsun istemiyordum.
.
Gözlerimi kendi odamda açtığımda gozlerim telefonuma kaydı.Elimi uzatıp açtığımda saatin 7'ye geldiğini gördüm.
Yeniden bir okul günü,vovvv ne heyecanlı bir gün
Ayağa kalktıgımda boğazımda ki ağrı ile yutkunmaya çalıştım.Yapamayınca akan sümüklerimi çekip ayağa kalktım.
Harika!Hasta olmuştum!
Yavaşca kendimi banyoya atıp elimi yuzümü yıkadım.Odama gelip okul formalarımi giyip saçıma güzel bir şekil verdim.Uzun sürmüş olabilir ama güzel duruyor.
Üstume swetimi geçirip çantami ve telefonumu alıp aşağıya indim.Boğazım felaket şekilde acırken aşağı indim ve Araz abimin arkasından gelip çenemi omzuna koydum.
"Günaydın meleğim"diyip yanağımdan öptü."Günaydın"boğazımın acısıyla sessizce konuştuğumda kaşlarini çattı o konusmadan ben konuştu.
"Araz boğazım çok acıyor"gözlerim acıdan dolarken abim ayağa kalkıp bana dönmüştü."Hasta mı oldun güzel kızım?"dediğinde dudak büzdüm.
"Ağzıni aç bakalım"dediğinde ağzımı açtım.Boğazima baktıktan sonra ağzimı kapattım ellerimi ile boynuma bakarken ben dudaklarımi büzüyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Minel
Teen FictionARA VERILDI Minel abisi ile birlikte yaşarken acı dolu bi hayat yaşamıştı.Sonra birgün 2 genc gelip onu gerçek ailesinin yanına götürmüşlerdi.Minel'in bütün hayatı değişirken anne özlemi çekiyordu.Mutluluğunu kazanmaya çalışken ailesi yanında mıydı...