ARA VERILDI
Minel abisi ile birlikte yaşarken acı dolu bi hayat yaşamıştı.Sonra birgün 2 genc gelip onu gerçek ailesinin yanına götürmüşlerdi.Minel'in bütün hayatı değişirken anne özlemi çekiyordu.Mutluluğunu kazanmaya çalışken ailesi yanında mıydı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
25.Bölüm
Sayılı gün çabuk geçer derlerdide inanmazdım.Koskoca 1 buçuk aylık tedavi bitmiş nerdeyse 3 aylık bu uyuşturucu macerasından kurtulmuştum.
Acıydı ama gerçektim.Gidipte bu günü günlüğüme Merheba ben Minel bugün günlerden Pazar ve ben tedavimi bitirdim eve gidiyorum mu diyeceğim.
Yarın okula devam edeceğim için bu günden eve gelmiştim.Şu an kapıyi çalmış bekliyordum.Ne bu tantana hadi da açın kapıyı.
Kapı Emir tarafından açıldığında 32 diş sırıttı ben ise sadece dudaklarımı kıvırdım.
Bi kaç adım atınca valizimi ve çantamı kenara attım.Karşımda duran aileme baktım.En önde duran yaşlı kurtuma baktım.
Gözlerim dolarken o yavaşça kollarını kaldırdı.Ben koşup hızla ona sarıldım.O kollarını belime sardı ve derince nefes aldı."özledim seni kızım,özledim seni Melis'im"yaşlı kurt annemi özlüyordu.
Ben annemin adı ile daha derin ağladım.Geri çekildiğimde sıra ile Burak abim,Aral abim,Burak abim,Mert,Emir ve Arda ile sarıldım.
Evet hepsini affettim.Kul kopek oldular kapımda bi tek Arda'yı özürsüz affettim.Annemi görmesem bile onu anımsatırdı o bana.
Kıyamadım işte hiç birine çok seviyordum hepsini.Onlarda tekrar gözlerimi gezdirdim."Araz abim yok mu?"dediğimde bi öksürük geldi.O taraf baktığımda Araz abim duvara yaslanmış kollarını birbirine bağlamış bir şekilde sırıtıyordu.
Ben gülümseyip ona koşmaya başladığımda bi kaç adım attı.Hızlıca ona gelip zıpladım kucağına.O ellerini bacaklarıma doladı ve sıkıca sarıldı.
