თავი 19

224 21 11
                                    

ზოგადად არასდროს მიყვარდა კერძო თვითმფრინავები, ჩემი აზრით ტყუილი ფულის ხარჯვა იყო, მაგრამ მაშინ როდესაც მივხვდი რომ ნასრაც ჩემთან ერთად წამოვიდა ამერიკიდან და მაინც ჩემზე ასე ადრე ჩამოვიდა დავრწმუნდი რომ ერთი კერძო ვერტმფრენი მჭირდება, თვითმფრინავი კი არა ვერტმფრენი.

   --გამარჯობა თავადის ქალო
   
   --ჯერსი გამოიქეცი, მოდი

ჩემმა სიყვარულმა და უერთგულესმა ძაღლმა იმედები არ გამიცრუა, შუა მოფერების სეზონი გაწყვიტა, ჩემკენ გამოიქცა, ზედ შემომახტა და მერე გადამაყირავა. ვერც ის წყვეტდა ჩახუტებას და ვერც მე, საბოლოოდ რამდენი ხანი იყო გასული რაც არ მენახა ორი თვე? არა სამი. სამი დამპალი თვეა ჩემი ძაღლი არ მინახავს, რა ცხოვრებაა ეს ღმერთო.

ჯერსი რომ მომშორდა მერე ნამდვილი, ქართული, გემრიელი, ლავაში გადავიშვი ყბაში და უსწრაფესად, ნერვის აუჩქარებლად გამოვიძახე ხინკალი. ხინკალი. ამ ცხოვრების აზრი. ერთადერთი და განუმეორებელი.

--კარზე არიან ზიზი

--ვიცი და გააღე რა

--ხინკალი თავადის ქალო? მე არ მინდოდა?

--შენ რად გინდა ხინკალი ისედაც მომატებული ხარ

--ეს რა გამონათება იყო ახლა

--კარგი მოდი ერთ ცალს გაჭმევ

და როცა თეფშზე მართლა ერთი ცალი დავუდე ისეთი სახით შემომხედა მეგონა მომკლავდა.

--წიწილა ვარ ზიზი?

--არა, მამალი ხარ შენ

--კიდე მინდა

--მეც ბევრი რამე მინდა

--რა გინდა აბა

--გაუჩენელს გამიჩენ ხო?

--რა გინდათქო

--ეს მინდა

ტელეფონი ავიღე და მწვანე პორშეს ფოტო ვაჩვენე

(Make Up Em604f 1/43 Porsche 911 997.2 Turbo S 2011 Green Model Car)

--კარგი

--კაი მოდი ცოდო ხარ და კიდე ჭამე, 60 ხინკალს მაინც ვერ მოვერევი მარტო

მხოლოდ შენ ამ ქვეყანაზე...Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt