"sen olmasaydın hiçbiri olmazdı.." ruinene fanmade story.

bölüm 1: "king."

Bugün yeni şarkımız için klip çekeceğiz. Ama bu seferki şarkı Rui ve Tsukasa'nın cover'ı olacak. Emu ve ben arka tarafta çekimleri izliyoruz. İkisinin de sesleri fazlasıyla uyumlu. Aslında ses konusunda onlar kadar profesyonel olduğumu düşünmüyorum.. Keşke Rui kadar profesyonel olabilseydim..

Düşüncelere dalıp gitmiştim. Bu grup için yeterli değil miydim? Hiçbir sorun yokken bir anda kendimi yetersiz görmeye başlamıştım yine. Bu çocukluğumdan beri olan birşey. Fazla olumsuz düşünmeye başlıyorum ve sonrasında başım dönmeye başlıyor, başım dönünce de midem bulanıyor. Biraz temiz hava almalıydım. Çekimler bitene kadar burada kalamazdım. Herşey bir anda üstüme gelmeye başladı ve ben de ani bir hareketle ayağa kalktım. Emu şaşırmıştı. Ne olduğunu sormaya çalıştı ama hızlıca cevap verdim çünkü dayanacak gücüm kalmamıştı:

"Biraz hava aldıktan sonra geri döneceğim Emu. Keyfine bak."

Kapıdan çıkana kadar kimseyi endişelendirmemek için yürüyerek gittim ama kapıyı kapattıktan sonra merdivenlerden koşarak çıktım. Terasa ulaştım ama çok kötü hissediyordum. Her an bayılacak gibiydim, terastaki tellere tutundum, dengemi korumaya çalıştım ama çok kötüydüm. Gözüm kararmaya başlamıştı ki arkadan Rui'nin sesini duydum. Merdivenleri çok hızlı çıktığı için nefes nefese kalmıştı sanırım. Endişeli bir şekilde:

"Nene! İyi misin? Aşağı inmene yardım edeceğim-.."

Daha fazla dayanamadım.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Gözümü açtığımda masmavi gökyüzünü gördüm. Normalde gökyüzü bulutlardan görülmez ama bugün tek bir bulut bile yoktu. Daha da önemlisi, ne olmuştu? Şu anda neyin üstünde yatıyordum?

"Uyandın mı Nene?"

"R-rui!!"

Şu anda Rui'nin bacakları üstünde yatıyordum! Hemen kalkmaya çalıştım ama başım çok kötüydü! Yine de bu şekilde kalamazdım. Tüm gücümü toparlayıp başımı Rui'nin bacaklarından kaldırdım ama o beni geri yatırdı!

"Nene, kalkmana gerek yok. Ne kadar yorgun olduğun yüzünden anlaşılıyor."

"H-hayır! Sana ağırlık oluyorum.."

"Saçmalama Nene."

"Ben iyiyim.."

Rui ateşim var mı diye kontrol etmek için elini yüzüme koydu. Yüzümün kızarmaya başladığını hissettim.

"Sıcaksın Nene. Ateşin mı var utandın mı?"

Rui kıkırdadı.

Aslında burası çok rahattı. Sadece dinlenmeyi istiyordum ama bunlar nasıl olmuştu?

"Tüm bunlar nasıl oldu Rui?"

"Çekimdeydim, bir an gözüm sana takıldı ama üzgün görünüyordun. Sonrasında da dışarı sakince çıktın ama kapının ardından koştuğunu gördüm. Kötü birşeyler olduğunu hissettim ve diğerlerine dinlenmeyi teklif ettim, sonrasında hızlıca yukarı çıktım. Bayılmak üzereydin ama seni yakaladım."

"Ne kadar zaman geçti?"

"Fazla değil merak etme. En fazla 15-20 dakika geçmiştir."

"Peki Emu ve Tsukasa nerede?"

"Onlara kafeye oturmalarını söyledim. Onları endişelendirmek istemediğini biliyorum. Hem şimdi soru sorma sırası bende. Neden bayıldın?"

"Bazenleri oluyor. Önemli birşey değil."

"Benim için önemli Nene.."

"Sanırım fazla olumsuz düşündüm.. Sesim hakkında.."

"Sen ciddi misin Nene!? Sesin yumuşak ve tatlı, benim için eşsiz şeyler hissettiriyor.."

"D-dediklerinde ciddi misin.."

"Tabiki de Nene. Ve lütfen birdaha böyle düşünme. Benim için yerin çok ayrı ve zarar görmeni asla istemem.."

Kızardım. Hem de hiç olmadığım kadar kızardım. Rui'nin farkettiğine eminim! Ama söyledikleri istemesem bile kızarmama neden oluyor.. Ama konuşmak çok iyi geldi. Artık daha iyi hissediyorum.

"Daha iyiyim Rui, gerçekten teşekkür ederim."

"Madem öyle Emu ve Tsukasa'nın yanına gidelim!"

Rui elimi tuttu ve koşmaya başladık. Anlamıyorum, buna karşı kızarmamamı nasıl bekliyor?..