"sen olmasaydın hiçbiri olmazdı.." ruinene fanmade story.

bölüm 5: "gerçekler."

‼️bu bölümde Toya kötü gösterilmiştir çünkü kötü karakter bulamadım ;'( ve Toyanene shipleyenlere saygım var tabiki ama kötü karakter bulamadığım için Toya'yı kullanıyorum üzgünüm💗 (aynı zamanda Toya psikopat, takıntılı ve yandere birisi gibi gösterilmiştir aslında Toya asla öyle değil sadece bu hikayede onu kötü karakter olarak kullandım😭💗)‼️

Rui'nin gözünden:

Sabah uyandım ve okuluma gittim. Bugün mutluyum, Nene'yi görmek için sabırsızlanıyorum.

Arkamdan birisi seslendi.

"Hey Rui, çıkışta okulun terasında seninle konuşmayı istiyorum."

Arkamı döndüm. Bana seslenen "Vivid Bad Squad" grubundan Toyaydı.

"Selam Toya. Ne hakkında konuşacağımız şey?"

"Tamam, çıkışta seni bekliyor olacağım."

Soruma cevap vermemişti.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dersler bitti. Çantamı sınıfta bırakacağım, Toyayla konuştuktan sonra alırım.

Acaba benimle ne konuşacak? Genelde sessiz ve içine kapanık biri, bu yüzden ne konuşacağını tahmin edemiyorum, belki de bir konuda yardım isteyecektir.

"Selam Toya. Ne hakkında konuşaca-"

"Kes sesini."

"Ha?"

"Nene sadece sana ait mi sanıyorsun? Sınırı aştın artık."

"Ne hakkında konuşuyorsun? Nene mi?"

"Dün nasıl ona sarılırsın? Onunla nasıl randevuya çıkarsın!"

"Bunları sana Nene mi söyledi?"

"Hayır. İkinizi tüm gün boyunca izledim."

Yüzünde intikam almış gibi bir gülümseme vardı.

"Ne? Polisi arayacağım."

"Ama buna Nene'nin izni vardı. ;)"

"Nasıl? Nene asla böyle bir şeye izin vermez! Onu çocukluğumdan beri tanıyorum!"

"Dinle o zaman.."

Telefonunu cebinden çıkardı ve bir ses kaydını açtı.

O an hayatımın şokunu yaşadım.

Nene benim hakkımda küfürler ediyordu, sadece beni kullanacağını söylüyordu, dahası Toya'dan çok hoşlandığını söylüyordu.

"Bu kadarı yeterli sanırım. Nene'ye bulaşmaman gerektiğini anlamışsındır."

Orada donup kaldım.

Hayatımın aşkı, bana bunu nasıl yapabilmişti?

Ben ondan o kadar çok hoşlanmıştım ki! Kendimden bile daha çok sevmiştim! Daha dün birlikteydik, bana sarılıp ağlamıştı. Hepsi beni kullanmak için miydi?

Ha?

Neden ağlıyorum?

Lanet olsun! O pislikle tek bir birlikteliğini bile görmedim! Ama benimle olan onca anısı.. Nasıl bunları yaşıyor olabilirim?

Nefret ediyorum! Herkesten nefret ediyorum!

Koşturarak eve gittim, odamın kapısını kilitledim. Evdekiler benim için endişeleniyorlardı ama umurumda değildi.

Sadece ağladım.

Onun için o kadar çabalamıştım.

Hepsi boşuna mıydı?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sabah evdekilerin seslenmesiyle uyandım.

Tüm gün ağlamıştım, sonra da uykuya dalmışım.

Başım feci ağrıyordu.

Kapıyı zar zor açtım, zaten hasta olduğumu sanmışlardı, okula da bu halde gidemezdim. Örtüyü üstüme çektim ve uykuya dalmaya çalıştım. Eski anılar istemesem de aklıma geliyordu. Bu halde uyuyamazdım. Ben de gözümü dinlendirmeye karar verdim.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Rui.. İyi misin?"

Sanırım uykuya dalmak üzereydim. Nene bana mı sesleniyor? Rüya mı görüyorum?

"Rui.. uyan."

Gözümü açtım ve karşımda gerçekten de Nene vardı.

"İyi misin? Ağlamış gibisin-"

"Rahat bırak beni!"

"Sadece dün okulda bıraktığın çantanı getirmeyi istemiştim-"

"Seni görmeyi istemiyorum Nene!"

"Seninle konuşmam gereken şeyler var Rui!"

"Rahat bırak beni! Senden nefret ediyorum! Her davranışın yalandan ibaret. Senin kadar utanmaz birini görmedim!"

Ha?

Nene'yi ağlatmış mıydım?

Koşarak odamdan çıktı.

Gerçekten, dediklerimi haketmiş miydi?

Kendimden nefret ediyorum.

Nene'nin ses kayıtlarında dediği gibi biriyim.

Nene beni hiç farketmedi!

Onu bu kadar sevmeme rağmen.

Ona herşeyimi verdim.

Ama belki de hiçbirşey kazanamadım..