Saatlerdir koşuyorum açım susuzum yorgunum mutsuzum. Artık daha fazla dayanacagımı sanmıyorum hemen bir ağacın altına çöktüm ve uyumaya karar verdim...
Kaan'dan
En son hatırladığım o küçük kızın beni bıçaklaması ve korumalara yaralı olduğumu bildirmesiydi. Şu an hastanedeydim korumalarıma o kızı sağ salim bulmalarını söylemiştim biraz dinlendikten sonra içeri doktor girdi
"kağan bey durumunuz çokta ağır değil ama kandan dolayı panik atak geçirmişsiniz sizi birazdan taburcu edecegim ve çıkışınızı alabilirsiniz tekrardan geçmiş olsun" bir süre sonra çıkışımı alıp hastaneden çıktım ve o kızı aramak için ormana gittim...
Arya'dan
Uyandığımda hala ormandaydım açlıktan karnımın ağrımasıyla olduğum yerde kalmıştım atrafıma baktığımda zifiri karanlıktı. elimle biraz ot alıp yemeye başladım aslında tadı güzelmiş biraz daha çimen yersem otçul olacaktım ama çok açım hiiiğğğ . Biraz daha çimen yedikten sonra 1, 2 kilometre uzağımda çalıların arasında hışırtı sesi duymamla irkildim.
Tüm dikkatimi o yöne vermiştim ve yavaş yavaş geriliyordum. Tam o sırada "hav" sesi duydum karşımda sımsiyah ve üzerinde beyaz noktaları olan bir köpek gördüm gördüğüm anda bağırdım ve köpevkte havlayarak bana doğru koşmaya başladı o anki refleksle ayağa fırlayarak koşmaya başladımben önde köpek arkamda deli gibi koşuyoruz ama bu koşuşturma uzun sürmedi çünkü sert bir bedene çaromamla kalçamın üzerinde düştüm.
Kafamı kaldırdığımda yine o adamı gördüm beni kaçıran adam... la bu ölmedimi kalkmak için bir hamle yaptığımda gerek olmadı çünkü o adam kolumdan tuttuğu gibi kaldırdı. Ve elalarını elalarıma kenetledi soğuk çıkan sesiyle "sana o evden çıkarsan bedelinin ne olduğunu söylememişmiydim?" Yutkundum konuşamıyordum korkuyomuydum tabikide hayır.
Yine soğuk ama biraz daha yüksek çıkan sesiyle "bunu sen istedin" dedi ve kolumu çok nazik! Bir şekilde indirip telefonunu çıkardı birkaç tuşa basıp kulağına götürdü ardından"ikisinide öldürün!"dedi hemen kolunu tutup "lütfen yalvarırım aileme zarar verme nolursun bir daha kaçmicam lütfen lütfen!" Hiçbirşey demeden boş gözlerle bana bakıyordu bense bi yandan ağlıyor bir yandan da yalvarıyordum sonunda telefonu kulağına götürüp "dur " dedi
Gözlerinin içine mutlulukla bakıyordum çünkü ailemi öldürmemişti . Ama bu mutluluk uzun sürmedi çünkü kolumu kavradığı gibi peşinden sürüklemeye başladı ormandan çıkıp ana yola geldik yolun kenarında duran 2, 3 siyah jip araba vardı en öncekine doğru yürümeye başladı beni arka koltuğa atıp kendisi de sürücü koltuğa oturdu ve arabayı çalıştırdı.
Dikiz aynasından bana bakıyordu kaza yapıcaz diye korkuyordum "ş-şey önüne bak ka-" sözümü bitirmeme izin vermeden bağırdı"kes neden kaçtın ha Neden!" Okadar bağırıyorduk dikiz aynasindan anlındaki damarların attığını görebiliyodum " BANA BAĞIRMA AYRICA BEN SENİN ESİRİN FALAN DA DEĞİLİM kim olduğunu sanıyorsun sen " o kadar bağırmıştım ki sesim sonlara doğru kısılmıştı o ise hiçbirşey demeden öylece arabayı sürüyordu bende daha fazla kendimi yormayıp arabanın köşesine geçip dışarıyı izledim ama güzlerim yavaş yavaş kapanıyordu daha fazla direnmeyip kendimi uykunun kollarına bıraktım...
Uyandığımda sabah olmasını beklerken hala kap karanlıktı bende yataktan yavaş adımlarla kalkıp ışığı aramaya başladım biraz zor olsada yinede bulmuştum ışığı açtığımda ışık gözlerimi yaksa da bir kaç saniye sonra alışabilmiştim ve bu sayede odayı inceleme fırsatım da olmuştu oda gri tonlarında düzenlenmişti ve yatağın sağında da gardrop vardı güzel düzenlenmişti ama.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ben bunu koydum ama siz isterseniz başka şekilde düşünebilirsiniz)
Kapıya doğru gidip yavaşça açtım ve kafamla koridoru gözetledikten sonra yavaş adımlarla odadan çıkıp merdivenlerden indim yavaşça dış kapıyı açarak bahçeye çıktım ve çimenlerin üsünde ayaklarım çıplak bir şekilde yürüyordum ileride bir salıncak görünce adımlarımı hızlandırarak salıncağa doğru gidip salıncağa bindim ve kendimi sallamaya başladım...
Kaan'dan
Aryayı yatağa bıraktıktan odama gittim üstlerimi çıkaracakken telefonumdan bir bildirim gelmiştim aryanın odasına gizli kamera takmıştım görüntüleri izlediğimde arya odadan çıkmış ve evden çıkmıştı hemen bahçenin kameralarına baktım arya salıncağa doğru gidip salıncağa binmişti .kardeşimin salıncağı evet kardeşim o salıncağı çok severdi ama kanserden dolayı hayatını kaybetti. Telefonumu tekrar cebime koyup bahçeye gitim salıncağa doğru gittim ve aryayı arkadan sallamaya başladım...
Arya'dan
Kaç dakikadır saklandığını bilmiyordum ama eğleniyordum salıncağı birisi sallamasıyla hemen arkamı döndüm bu o adamdı iyide neden beni sallıyorduki onun gibi ciddi ve sinirli birisi benimle mi uğraşacak. Tekrar önüme dönüp beni sallamasını bekledim. Uzun bir sessizlikten sonra sessizliği il o bozdu.
Kaan: kardeşim bu salıncağı çok severdi ama o öldükten sonra bu salıncağa kimsenin dokunmasına izin vermedim.
Arya:şey kardeşin nasıl öldü yani beni ilgilendirmez ama merak ettim.
Kaan:Kardeşim kanserdi on yaşındayken öldü çok güzel bir kızdı çok seviyordum onu.
Nasıl? Bunun,gibi taş kalpli bir adam nasıl sevebilirki ama ön yargılı davranmamalıydım çünkü geçmişte çok acı olmalıdır.
Arya:hm üzüldüm adı ne?
Kaan :mina .
İsmi güzelmiş aslında böyle düşünürken salıncağın durduğunu fark ettim bakışlarımı yerden çektim ve o sırada bana bakan iki çift gözle karşılaştım yüzüme çok yakında değil uzakta değildi bu sayede yüzünü inceleme fırsatı bulmuştum yüzü kusursuz bir yunan tanrısı gibiydi gözleri hafif çekik gibiydi bide kaşının hemen bitişiğinde bir iz vardı istemsizce elimi oraya götürdüm ve üzerinde gezdirdi yüzüne bakınca hafif tebessüm ettiğini gördüm hemen elimi çektim ve ellerimle oynamaya başladım.
Arya:şey içeri girsek ıyi olur ikimizde hastalanırız
Diyerek geçiştirdim oda o ise sadece başını sallamakla yetindi.
