period එකේ අදාල ගුරුවරයා පන්තියෙන් ගියේ ස්කෝලේ ඉවර වෙන සීනුව වැදෙන්නත් ඉස්සෙල්ලා.
"එහෙනම් අපි හෙට library එකේ සෙට් වෙමු.."
කන්ග් දේ එහෙම කියලා බෑග් එකත් අරන් යන්න හදද්දී එයාව නවත්වගත්ත හුවාන්,
"උබ ඇයි අද මෙච්චර වේලාසනින් යන්න හදන්නේ?අපිත් එක්කම යමු.."
"නෑ බන්......අපේ ආච්චී අසනීප වෙලා...තාත්තා කිව්වා ස්කෝලේ ඉවර වෙලා පුලුවන් ඉක්මනට එන්න කියලා.උබලා එක්ක ගියොත් මට ආච්චිගේ මරනෙවත් බලන්න යන්න වෙලාව නැතිවෙයි..ඒනම් මං ගියා...."
කන්ග් දේ හුවාන්ගෙයි ජංකුක්ගෙයි ටේහ්යොන්ගෙයි පිටට ගහලා පන්තියෙන් එලියට ගියා.ජංකුක් හුවාන් දිහා ටික වෙලාවක් බලන් ඉඳලා,
"හුවාන්....උබ අවුලෙන් නෙමෙයිනේ ඉන්නේ?උබ ඔහොම හිටියට මං දන්නවා උබේ හිත හරි නෑ කියලා.."
"ජංකුකා උබ කිව්වනේ ඕක ගැන අමතක කරන්න කියලා....හිතේ අමාරුවක් නම් තියෙනවා තමයි...ඒත් ඕක ගැන හිතන්නේ නැතුව හිටියම අමාරුව පොඩ්ඩක් හරි නැතිවෙයිනේ"
"හ්ම්....හරි හරි......ඒක ඉක්මනට අමතක වෙලාම යයි.උබේ හිත relax වෙන්නත් එක්ක අපි පොඩ්ඩක් එලියට ගිහිල්ලා කාලා එමු"
ජංකුක් එහෙම කියද්දී කලබල උන හුවාන්,
"අහ්....නෑ නැ......මට දැන් ගෙදර යන්න ඕනේ බන්...මං දන්නවා උබලා එක්ක හිටියම ප්රශ්න මගහැරිලා යනවා කියලා...ඒත් මට දැන් ඇත්තටම ගෙදර යන්න ඕනේ බන්...සොරි....මං සීන් එක පස්සේ කියන්නම්."
හුවාන් ජංකුක් දිහා බලන්නෙවත් නැතුව බිම බලන් එහෙම කියද්දී ජංකුක් හුවාන් දිහා අමුතු විදිහට බලන් හිටියා.
"ප්රශ්නයක් නෑ....කන්ග් දේත් ගියානේ දැන්....අපි හෙට හම්බවෙමු.....දැන් යමුද?"
ටේහ්යොන්ග් එහෙම කියලා ජංකුක් දිහා බැලුවත් ජංකුක් තාමත් හුවාන් දිහා අමුතු විදිහට බලන් හිටියා.හුවාන් එකපාරට ජංකුක් දිහා බැලුවම ජංකුක්,
"හුවාන්......උබ.........අහ්....කමක් නෑ.....අපි යමුකෝ....."
ජංකුක් කියන්න ගිය එක නවත්තලා හුවාන් දිහා බලාගෙනම බෑග් එක දාගෙන පන්තියෙන් එලියට ආවා....ටේහ්යොන්ග් ජංකුක් හුවාන් තුන්දෙනාම ස්කෝලෙන් එලියට ආවේ කිසිම කතාවක් නැතුවම.
YOU ARE READING
𝚈𝙾𝚄𝙽𝙶 𝙻𝙾𝚅𝙴 |.𝚃𝙰𝙴𝙺𝙾𝙾𝙺.|
Romanceසදාකාලික අවසානයක් දැකිය නොහැකි ආත්මීය බැඳීමකි. "අසම්මතය තුළ මා හිර වෙද්දී ලෝකය ඉදිරියේ වින්ද දුක මා තරම් දන්නේ වෙන කවුද? ඔබ වෙනුවෙන් සිත තුළ ප්රේමය තුඩු දෙන නිසාම, හදවතේ ඔබට ඇති ප්රේමය තවමත් නොමැරී පවතී" ...