Nafile | Arda Güler

Portre

Yaklaşık 6 saattir yoldaydık ve Altay şimdiden bir antremanını kaçırmıştı bile

Telefonu hiç susmuyor takım arkadaşları onun için endişeleniyordu fark edebiliyordum

En sonunda ferdi dayanamayıp beni aramıştı

Aden:*efendim ferdi*

Ferdi:*nerdesin sen iki gündür*

Aden:*altaylayım*

İki dakikalık sessizliğin ardından altay telefonu elimden aldı ve konuşmaya başladı

Altay:*alo ferdi benim altay endişelenicek bir şey yok söyle arayıp durmasınlar*

Diyip telefonu tekrar elime sıkıştırdı

Aden:*senı sonra ararım olur mu*

Ferdi:*uyarıyorum kendine dikkat et*

Diyip telefonu suratıma kapattı

Bi süre sonra altay arabayı durdurdu

Altay:burdan sonrasında yürümek zorundayız araba girmiyor

Başımla onayladım ve yürümeye başladık
Her adımda hava ada çok kararıyordu

Gün batımına bakmak için arkamı döndüm ama altay bir saniye bile beklemeden kolumdan tutup yürütmeye devam etti

En sonunda köy gibi bir yere vardığımızda altay tahminimce okul olan binaya yürümeye başladı

Çok eski olduğu kesindi hatta duvarlarına isimler kazınacak kadar

Altay beklememi söyleyip binadan çıktığında etrafıma baktım
İsimlere

Eloan
Ethan
Inës

Başımı kaldırdım
Gözüme birkaç isim takıldı

Vivi
Altay
Ferdi

Altayın ismi önceden karalanmış gibiydi
Sonra tekrar yazılmış

İçerden gelen seslerle oraya doğru yürümeye başladım
İçimden bir ses kaç diyordu
Koşarak kaç

Ama yapmadım

Aden:altayy!!

Odaları dolanmaya başladım

İlk girdiğim odanın ortasında duran bir sandalye vardı kalanı boştu

Sonraki odaya girdim
Aynı murathanın ayrığı gibi bir pano vardı
Üzerinde benim altayın vivinin ve ardanın fotoğrafları vardı
Birçok fotoğraf

Bu ne demek bilmiyordum

Ardanın burayla ne ilgisi olabilirdi
Kafam o kadar karışıktı ki idrak edemiyordum

Devam ettim
1 oda 2 oda derken koridorun sonuna geldim

Sağımdaki odaya daldım ve altayın alnına silah dayamış viviyi fark ettim

Reflex mi yoksa koruma içgüdüsü mü bilmiyorum ama birden kendimi altayın önüne attım ve viviyi sertçe ittim

Kıpırdamadı
Sanki yıllardır bu anı bekliyormuş gibi bir gülümsemesi vardı

Bağırmaya başladım
Ama her şey o kadar bulanıktı ki kendi sesimi dahi duyamadım

Kafamı çevirdim
Altay çok sakindi

Altay:sakinleştin mi

Sadece suratına baktım
Az önce ölecekmiş gibi değil sanki bunu yıllardır yaşıyormuş gibiydi