Ölümün iki tarafı

360 20 13
                                    

Ölümle yaşam arasında ince bir çizgi vardır
O çizgide tek başına yürüdüğünde anlarsın artık sonunun geldiğini
O çizginin üstündeydim ama yalnız değildim yanımda iki sevdiğim insan vardı
Biri abim biri ise ilk aşkım

Seçim yapmak her zaman zordur ama bu seçim seçimlerin en zoruydu

Ya ben ölecektim ya da sevdiğim adam

🩷

Altay kemerinden bir silah çıkartıp ardanın kafasına yasladı
Çığlık atamıyordum çırpınamıyordum kaskatı kesilmiş vücudumla baş başa kalmıştım
Konuşabilsem yapma derdim bırak onu ben öleyim
Ama nafile ne sesim çıkıyor ne iç sesimi susturabiliyordum

Ağlamaktan buğlanmış gözlerim buğlanıyor onu bile silecek mecali bulamıyordum

Nurgül:at o silahı altay kardeşime dokunursan kardeşini alırım elinden

Altay başını iki yana salladı hayır anlamında

Arda:abla bırak onu yemin ederim bir şey olamayacak sadece bırak

Boynumdaki elin gevşediğini hissettim

Serbest kaldıkça boşluğa düşüyor ayakta durmakta zorlanıyordum

Yanıma ilk koşan arda oldu
Ne zaman ihtiyacım olsa ilk o kaşardı yanıma

Beni kucağına aldığında bilincimin kapandığını hissettim

Arda'nın ağzından

Kucağımda baygın yatan adene baktım uzun uzun

Arabaya binmiş hastanenin yolunu tutmuştuk çoktan

Plan işe yaramıştı

Artık bi ailem olmadığını biliyordum ama Adenle tanıştığımdan beri bir aileye ihtiyacım da olmamıştı hiç

Arabanın kapısı açıldı birkaç sağlık görevlisi Adeni kucağımdan alıp sedyeye yatırdılar

Arabadan inerken Adenin çantası çarptı gözüme
Çantasını kaptım ve sağlık görevlilerinin peşinden koşmaya başladım

Adeni bir odaya aldılar ve travmatik sebeplerden hafıza kaybı yaşayabileceği konusunda uyardılar

Etrafa bakınmaktan iyileşmesini ummaktan başka bir şey yapamadım

Omzumda hissettiğim el ile arkamı döndüm 30larının sonlarında uzun saçlı sakallı bir adam vardı karşımda

Bana bir kalem uzattı

"Koşarken bunu düşürdün geçerken seni gördüm bırakmak istedim"

Kalemi aldım

Oldukça lüks bir kalemdi ve üzerinde tek bir yazı vardı

26/01/14

Bu günün tarihi

Altaya sordum be olduğunu

Altay:Adenin annesinin ölüm günü

Bu gündü
Aden annesini yıllar önce bu gün kaybetmişti ve ben onu kaybetmenin eşiğindeydim

🩷

Altayın ısrarı üzerine gece kalmamış dağ evine gelmiştim

Bir o kadar tanıdık ama yabancı evi gezdim

Her adımı aden gibi kokuyordu evin

Altay'ın ağzından

Aden uyanırsa acıkır diye kafeteryadan bir şeyler almaya geldim

Üst kattan bir çığlık sesi koptuğunda koşarak Adenin odasına gittim

İçeride birkaç hemşire vardı

Adene baktığımda bir daha aklımdan çıkmayacak o manzarayla karşılaştım

Aden göğüsünden be başından olmak üzere iki kere vurulmuştu
Göğüsünde ise bir anemon çiçeği

Arda'nın ağzından

Kapı çaldığında altayı görmeyi düşünerek açtım kapıyı

Kapıdaki babamdı

Kolumdan tuttu ve bir arabaya bindik

Yol boyunca bağırdım ağladım ama kimseden cevap gelmedi

Hava limanına geldik ve ilk fransa uçağına bindik

Yıllar boyu be Adenden ne de altaydan haber alabildim

16/07/27 Adenin ölümünden üç yıl sonra

Sakin bir yaz sabahıydı futbolu bırakıp kayıplara karışalı yıllar oluyordu ama bu sevdamdan hala vaz geçememiştim

Her sabah kalkıp kimseler yokken parka gider kendi halimde top koştururdum

Bir sabah evden çıkmaya hazırlandığım anda kapı çaldı

Kapıyı açtığımda başta anlamasam da sonrasında ferdi olduğunu fark ettim

Beraber bir bankta oturup konuşmaya başladık

Ferdi:*yıllar oldu biliyorum ama artık öğrenmeliydin
O gün hastanede saatlerce gitmenizi bekledim önce sen gittin ama altay kardeşini bırakmamakta kararlıdı
Gidebileceğin tek yer dağ eviydi kimsenin bilmediği sözde en güvenli yer
Önce anneni aradım olabileceğin tek yerin yanı dağ evinin adresini verdim
Sonra altay gitti
Adenin odasına girdim ve onu vurdum arda sonra bana söylenen gibi bir adet anemon çiçeği bıraktım

Sonra hiçbir şey olmamış gibi antremanlarda altaya moral vermeye başladım

Çok dayanamadı arda
İki ay sonra intihar etti*

🩷
Biliyorum beklediğiniz son bu değildi ama konu tıkandı ve mutlu biten kitaplar bir süre sonra önemini kaybeder

Yeni bir kitaba başladım bu gün bu kitabı bitirmenin şerefine siz bunu okuyana kadar çoktan atmış olurum

Nafile | Arda Güler Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin