Zwijgend loop ik langs Boelie, terwijl Doerak vrolijk voor me uit trippelt. Mijn huisgenoot werpt me een boze blik toe en ik sissm naar haar. "Het is nog maar een kind! Amper een jaar oud. We moeten hem goede dingen leren, zodat hij niet zoals hem wordt!" Boelie steekt haar kop in de lucht en loopt verontwaardigd weg. Plotseling loopt er een grote dikke kater aan me voorbij met een veldmuisje in zijn bek. Het arme beest. Het onrijne beest gooit met een enge glimlach het dode muisje neer. "Zo, Jerommeke. Nog iets gevangen? O wacht laat maar, daar ben je te sloom voor." zegt ie met een zelfvoldane glimlach. Ik kijk hem zo rustig mogelijk aan en probeer hem geen klap te verkopen. Al is dat moeilijk aangezien het zo'n enorme etter is. Nee Jerom, jij bent hier de wijste. "Boefke, wat jij doet is fout. De onschuldige wezens hebben je niks misdaan. Laat ze met rust." Links van me loopt een jong eendje achter zijn moeder aan. Zodra hij ons in de smiezen krijgt blijft hij verdooofd van angst staan. Beschermend ga ik ervoor staan." Ga weg! " sis ik." Dit is mijn territorium dus ik bepaal wat er met deze beesten gebeurt! Ga weg! " Ik zet mijn haren recht overeind om hem te laten zien dat ik niet bang voor hem ben. Ik niet. Ik werp een snelle blik op Doerak die nietsvermoedend een kikker vangt, onder het wakend oog van Boelie. Dan kijk ik het misbaksel weer aan." Weg nu!" Ik kijk naar hem en ik zie dat hij niet van plan is weg te gaan. Plotseling verstard hij, kijkend naar iets achter me en hij blaast de aftocht. Mijn houding veranderd wanneer hij zich heeft omgedraaid en met grote stappen naar zijn huis rent. Zachtjes lik ik mijn voorpoot terwijl ik nadenk waarvoor hij op de vlucht ging.
-
Heeyyy,
Moest eerder stoppen met hoofdstuk door een nieuw idee helaas maarja, meer leesvoer! De pic hierboven is jerommeke trouwens. Ik probeer nog van Boefke en Doerak (aangezien het niet mijn katten zijn en Boefke een jerk is) en in het volgende hoofdstuk komt een foto van Boelie.
Byeeee
Me
