KİRAZ AĞACI

2. Bölüm: MERAK

Vera'nın beni aramasını üzerinden bir hafta geçmişti. Bana beni özlediğini, annesinin geldiğini kapatması gerektiğini ama sonra tekrar arayacağını söylemişti. Bunca yıl aramayıp şimdi böyle birden araması beni şoka sokmuştu bu yüzden ki soramamıştım. Her şey çok hızlı olmuştu

Şuan yatakta oturmuş Vera'nın beni aramasını bekliyordum, neredeyse 3 saattir telefonun başında aramasını bekliyordum. Ümidimi kesip yerimden kalktım banyoya girdiğimde yüzümü yıkayıp, saçlarımı topladım gelişigüzel, banyodan çıkıp yemekhaneye gittim, gözlerim kapanıyordu, halsizdim. Yemekhaneye geldiğimde Selin abla yanıma geldi " kardeşin aradı mı?" diye sorunca başımı yorgunlukla iki yana salladım.
Yemeğimi alıp boş bir masaya geçerken Selin ablada elindeki yarım kalmış tabakla yanıma oturdu  "yakında doğum günün, buradan ayrılacak mısın?" dediğinde yakında 18'ime girecek olduğumu unutmuştum. Buradan gitmem en doğrusuydu 

"Evet Selin abla, gideceğim" dedim ama nereye gideceğim hakkında en ufak bir fikrim bile yok

yemeğimi yiyip odama çıkmak yerine dışarı çıktım, duvara dayalı duran banka oturup öylece bakmaya başladım, yanıma tanımadığım, 15-16 yaşlarında bir kız oturunca ona baktım, kız bir bana birde elindeki telefona bakıyordu, tam neden öyle baktığını soracakken "bu fotoğraftaki kız sana çok benziyor, çok garip" diyerek gözlerini kısıp düşünüyormuş gibi baktı 

"Bakabilir miyim?" diye sorduğumda kafasını sallayıp telefonu bana uzattı, bakışlarımı telefona indirdiğimde üç tane kız gülerek kameraya bakıyorlardı ama ortadaki, bana çok benziyordu bir an kendimi gördüm sanmıştım. Ah hayır bu benim ikizim. O an kalbim acıdı, gözlerimin dolduğunu bile fark etmemiştim. O ne kadar çok değişmişti, gözlerimi kapatıp derin nefes alıp fotoğrafa tekrar baktım.
Çok güzel, o çok güzeldi. Bakımlı uzun, güzel saçları, yüzündeki hafif makyajı onu o kadar güzel gösteriyordu ki, benim ikizimdi o benim ikizimdi. Daha fazla bakmayıp telefonu kıza uzattım gözlerimde ki hüzün ile "Nereden buldun bu fotoğrafı?" diye sorduğumda 

"Vera ÖZDİL' in sosyal medya hesabında paylaşılmıştı, ah neredeyse ikizin olduğunu falan düşünecekti-" gülerek alaya aldığı cümleyi tamamlamasına izin vermeden

"İkizim" dediğimde bakışları beni buldu çok şaşırmıştı, gözlerini ayırıp bana bakarken buna daha fazla katlanamadığımı fark edip kalktım

odama çıkıp banyoya girdim ellerimi lavabo kenarlarına yaslayıp kendime baktım, bakımsız, saçları dağılmış, göz altları şişmiş bir kız duruyordu aklıma o geldi, güzelliği.

                                                                             .................

Bugün Vera'yı ben arayacaktım çünkü merak ediyordum nasıl olduğunu merak ediyordum.
Aşağı inip, yemekhaneye girdim aşçıların olduğu yerde Selin ablada bekliyordu, hemen yanına gidip "Selin abla telefonu alabilir miyim 1 hafta önce beni arayan numarayı bulabilir miyiz bu kez de ben aramak istiyorum onu" dediğimde, bir kaç dakika bana kararsızlıkla baktı ama sonra

"bir bakalım istiyorsan" dedi ve yürümeye başladı bende onu takip ediyordum, adımlarımı hızlandırıp ona yetiştim. Bir odaya geldiğimizde kapıyı açmadan önce etrafa baktı ve kimsenin olmadığından emin olduktan sonra kapıyı açtı, içeri girdi. Yasak mıydı bu odaya girmek?. Hala kapıda dikildiğimi görünce eliyle gel hareketi yaptı, içeri girdiğimde boş bir odayla karşılaştım sadece odanın ortasında bir yuvarlak masa vardı, onun dışında oda tamamen boştu.

"Buraya neden geldik?" sorduğum soruyla, iş formasının cebinden küçük tuşlu bir telefon çıkardığında, gözlerim şaşkınlıkla aralandı, şaşkın halime bakarken tebessüm etti,