KADERİMİN YAZILDIĞI GÜN

Gercekler

Miran:Evet özel yaptım hemde...Bir konu hakkında konuşmak istiyorum seninle ama sakin kalmanı istiyorum yeni hastaneden çıktın o yüzden
Reyyan:Neymiş
Miran:Önce kahvaltını et sonra dicem çünkü stresse girmeni istemiyorum bir şeyler ye önce
Reyyan;Tamam.
Reyyan:Ben tabakları getiriyorum
Miran:Aa olmaz senin yorulmaman lazım zaten yeni hastaneden çıktın
Reyyan:Ya bir şey olmaz hem zaten tuvalete gidecektin
Miran:İyi ama tabakları ben alırım
Reyyan:Peki
*Reyyan tuvalete gitmiştir ve o sıra da üzerine başka birşey giydi artık 4.Aylıktı yakında 5.bile olacaktı karnı az da olsa belli oluyordu..Miran tabakları alıp bahçeye götürdü..*
Reyyan:Geldim Geldim.
Miran:Hadi  başla bakkalın soğmasın yumurtan
Reyyan:Tamam-Ahh
Miran:Noldu iyi misin
Reyyan gülerek:tekme attı kıpırdama mi bilmiyorum koy elini
*Miran elini Reyyanın karnına koyar*
Miran:Yavrum benim baban seni çok seviyor
*Reyyan ve Miran kahvaltı ederler*
Reyyan:Ay çok doydum yetti bana bu
Miran:Neyine bi iki peynir yedin
Reyyan:Bilmiyorum biraz huzursuzum sanki annemi de özledim bir de tuhaf bir rüya gördüm bir gün sen bana demişsin ki bebek benim..
*Miran biraz tuhaf olur ağzındaki lokmayı zor yutmuştur*
Miran:Hıh anladım yani.Böyle bi durum olsaydı ne yapardın
Reyyan:Yani bilmiyorum.Ben bu yola kardeşim kurtulsun diye girdim.Gidecek hiç bir yerimiz bile yoktu kardeşim ölebilirdi eğer bu yolu seçmeseydim ama bi yandan da annem duyunca çok kızar diye korkuyorum hem bilmiyorum cidden ne hissederim diye.ama kırılırım o ayrı sonuçta bana dediniz ki gönül hanımın ve senin bebeğiniz.Benim olsa ne yapacağımı bilmiyorum zaten çıkış yolum yok artık.
*Miran çok duygulanır gözünden bir damla gözyaşı bile çıktı*
Reyyan:Ne oldu niye ağladın
Miran:Reyyan.
*Miran Reyyanın elini tutar*
Reyyan;Noluyor kötü bir şey mi
Miran:Bak şimd bu diyeceğim şeyi bende daha dün öğrendim sen bana dün sordun ya konağa niye gitmiyoruz çünkü ailemden hiç kimseyi görmek istemiyorum
Reyyan:Niye sana kötülük mi yaptılar ailen sonuçta
Miran:Reyyan.Bak başkası şimdi benim yerimde olsaydı asla sana söylemezdi ama.Ben sana açıkçası kıyamadım kıyamam sana bunu senden bunu saklayamam çünkü sana değer veriyorum çocuğumu taşıyorsun
Reyyan:E-Evet Miran söyle meraklandım
Miran:Bende dün gönülden öğrendim.Bebek..
*Miran elini Reyyanın karnına koydu*
Miran:Bu bebek bizim.Bebeğin annesi sensin Gönül değil.Annem bile isteyerek doktora senin yumurtalıklarını kullanmalarını istemişler çünkü Gönülün ki uygun değilmiş.Bebeğin annesi sensin Reyyan!
*Reyyan şoka girmişti kendine gelemiyordu..Gözyaşı akmaya bile başladı.Ama sakin kalıyordu*
Reyyan ağlayarak:N-Ne zaman öğrendin benden niye sakladın?
Miran:Saklamadım bende dün öğrendim hastanede seni beklerken..Nolur sakin ol sana bir şey olmasın ben vicdan azabından ölürüm zaten Gönül yüzünden ayrı-
Reyyan:Gönül ne ayrı Gönül ne yaptı söyle
Miran:Boşver onu sonra anlatırım...Gerçekten ailemin adına çok özür diliyorum biliyorum bu telafi edilecek bir şey değil ama bende çok çaresizim
Reyyan:Çaresiz hissetme sonuçta sen bilmiyordun
Miran:Gerçekten kızmadın mi
Reyyan:Bilmiyorum biraz yalnız kalmak istiyorum benim düşünmeye ihtiyacım var
Miran:Tamam ama bir şey olursa lütfen bana haber et bir şeyim ihtiyacın var mi sonra yola çıkacağız İstanbul'a
Reyyan:Hayır birşey ihtiyacım yok tamam hazırım zaten ben..
Reyyan iç sesi:Ne hissediyorum bilmiyorum nasıl tepki vereceğimi de bilmiyorum.Karışık duygular içindeyim.Eğer Annem benim hamile olduğumu öğrenirse.Beni evlatlıktan reddeder ama ben sadece kardeşim kurtulsun diye yaptım.Allahım ne olur yardım et bana
*Reyyan ağlamaya başlar..Kendini çok çaresiz hissediyordu...Gelelim Konakta ki duruma...Gönül gece hiç uyumamıştı içki içe içe kendini mahvettmişti o da ağlıyordu...*
Gönül:Hepsi o pis Kıymetin yüzünden Allah onun belasını versin..
Kıymet:Kime bela okuyorsun acaba
Gönül:Kime olacak size
Kıymet:Haddini bil kendine gel şu haline bak be..
Gönül:Gece kaç defa aradım çıkmıyor işte çıkmıyor
Kıymet:Ağvada Miran
Gönül:Ne Ağvası ya..
Kıymet..Git bi kendine gel aşağda herkes seni bekliyor
Gönül:Tamam be
*ReyMir arabadalardı İstanbul'a geri dönüyorlardı yol boyunca Reyyan ağladı düşünmeden duramıyordu*
Miran:Reyyan tamam lütfen kendini düşün bebeğe ve sana bir şey olcak diye korkuyorum
Reyyan:Niye korkuyorsun ki ben neyim senin için
Miran:Lütfen Reyyan böyle davranma
Reyyan:Ailene çok kızgınım eğer-neyse hastaneye gidebilirmiyiz
Miran;Noldu bir şeyin mi var
Reyyan:Hayır ben düşündüm taşındım olmaz böyle ben böyle yaşıyamam hamileliği sonlandırmak istiyorum
Miran:Ama sen 4.aylıktasın olmaz ki
Reyyan:İlaç ile sonlandırmak istiyorum eğer annem benim hamile olduğumu öğrenirse evlenmeden önce hamile kaldığımı öğrenirse ben mahv olurum
Miran:nE.Bir çaresini buluruz..Kıyma bu masum bebeğe..
*ReyMir Konağa gelmişlerdir*
Kıymet:Ah Miranım gelmiştir
Gülsüm aç kapıyı-
*Birden Miran Reyyan ile içeriye girer ve Reyyanın elini tutar*
Gönül:N'oluyo burda
Miran:Senden boşanıyorum Gönül!
Reyyan:M-Miran ne yapıyorsun-