Kar'ın Kızı

II- Kral'ın Gelişi

Bizim yaşadığımız yer bir ada. Her tarafı denizlerle çevrili bir ada köyü.

Burası her zaman soğuktur. Her tarafımız denizlerle kaplı bile olsa genelde kimse suya girmekten hoşlanmaz bizim buralarda.

Yılın özellikle belli yıllarında deniz donar biz de o kadar soğuk olur anlayacağınız.

Gene havanın inanılmaz soğuk olduğu bir gün denizin içinde sürükleniyormuşum ki ablam görmüş beni.

Hepsi yaşıyor olamama çok şaşkınmış bütün köy için bir sarsıntı olmuş.

Bazıları bunun iyi bir olayın habercisi olduğunu düşünmüş Bazıları ise bunun bir lanet olduğunu benim sorundan başka bir şey getirmeyeceğimi düşünmüş.

Ama bana sorarsanız sadece şanslıymışım.

Şu anki ailem beni yanına almış. İşte o gün bu gündür onlarlayım.

Ablam Reina, abim Jack ve annemle beraber yaşıyorum.

Reina ve Jack'in babasını hiç tanıyamadım yani hiç birine baba diyemedim.

Şu an ise her zamanki gibi elimdeki defterime bir şeyler karalıyorum. Kulaklığımla gelen şarkının sözleri ile huzur buluyorum.

Kapımın aniden açılmasıyla kaşlarımı çattım. Reina kapımda duruyordu.

"Efendim Reina?"

Yüzünü buruşturdu ve ciddi misin dercesine bana baktı.

"Kral bugün köye geliyor herkesin orada olması lazım."

Gözlerimi devirdim ayağa kalktığımda Reina da sonunda odamdan çıkmıştı.

Boy aynasında kendime baktım. Neredeyse beyaz olan krem rengi saçlarım ve gene saçlarımın rengine benzeyen ama biraz daha koyu tonlarda olan bej rengi irislerim.

Saçlarım omuzlarıma dökülüyordu. Gözlerim çoğu kişiye göre yüzümde daha çok yer kapılıyordu. Dudaklarım doğal haliyle kırmızı tonlarındaydı.

Üstüme bulduğum beyaz bol paça bir pantolon giydim ve üzerime de bir açık mavi t-shirt giyerek giyinme işini tamamladım.

Odamdan çıkıp mutfağa ilerledim Jack oturmuş portakal suyu içiyordu. Bana doğru baktı ve kaşlarını çattı.

"Üstüne bir şey al. Dışarısı ne kadar soğuk haberin var mı senin?"

Sinirle gözlerimi devirdim.

"Üşümediğimi biliyorsun Jack. Soğuğu seviyorum."

Evet adamız gerçekten çok soğuktur ama ben hiç üşümem. Reina her ay yeniden hasta olurken ben bir kere bile hasta olmadım mesela.

Annemiz sabah erkenden dükkanı açmak için cıkmıştı o yüzden evde değildi. Onu törende bulurduk.

Kralım gelişinin töreni...

Acaba Kral böyle bir tören istiyor muydu? Kimse bilemez o dışında ve bence kimse ona böyle bir şey sonra cesaretini de göstermez.

Reina kat kat giyinmiş bir şekilde gelince hepimiz kahkahalarla gülmeye başladık.

En sonunda Jack bardağını masanın üzerine koyup kalktı ve hep beraber kapıya doğru yürümeye başladık.

Çıkarken Jack aldığı bir hırkayı omuzlarıma koymayı da ihmal etmedi.

Hepberaber meydana doğru yürümeye başladık. Ama attığım her adımda kalbimin atışlarını kulaklarımda duyabiliriyordum sanki. Kalbim çarpıyor ve başım dönüyordu.

Adım bile atmaz hale gelmiştim. Başımda ve kalbimde inanılmaz bir ağrı vardı. Olduğum yere yığılırken Jack ve Reina endişeyle yani.a eğilmişlerdi.

Şanki beni kontrol etmek istermiş gibi soğuk daha da yakınıma geldi. Ama aksine bu beni rahatsız etmiyor iyileştiriyordu.

Bir anda kar yağmaya başladı.

Bizim burada çöm yaygın olarak kar yağdığı için şaşırmamıştım. Reina ve Jack benimle konuşuyordu ama ben duyuyordum kulaklarım uğulduyordu. Gözlerim bulanıyordu. Hâlâ yerdeydim. Karların ve soğuğun üstünde huzurula uzanıyordum.

Zihminde bir sesin yankılandığını duyduğumda kar çok daha hızlı yağıyordu.

'Kraldan uzak dur.'

Ve sonra bir daha...

'Kraldan uzak dur.'

Zihnindeki kimdi ve benden en isitiyordu bilmiyorum ama emin olduğum tek şey kralla konuşmama gerektiğiydi.

Sonda zihnimde bir ses bir ses ve bir kaç ses derken bir sürü ses duymaya başladım. Bütün sesler birbirine karışmış gibiydi. Artık ses falan yoktu bu bir uğultuydu. Başım dönüyordu.

Jack'in beni kucağına aldığını hissettim. Hayır demek istedim. Beni karın üstüme bırak. Orada daha huzurluyum demek istedim.

Ama diyemedim. Vücudum buna izin vermedi. Artık gözlerim iyice kararmışt ve unuttular iyice artırmıştı.

Kendimi tamamen içimdeki yorgunluğa ve uykuya bıraktım. Rahatlamış hissediyordum...

Ama işte o kadar... Daha fazlası yok.