Kar'ın Kızı

VI- Ülke'nin Prenses'i

Onun en büyük hatası kalbinin bir başkası için atması...

Peki kim o?

~~~

"Prenses çok yaşa!" sesleri kulaklarımı doldururken yüzümü burşturdum. Ayağıma dolanan buz mavisi rengindeki elbise ile yürümeye çalışırken her adımda yere düşecekmiş gibi oluyordum. Bulunduğum durum şaka gibiydi!

Büyük bir balkondaydım. Halk aşağıdan gelişimi kutluyordu. Nasıl düştüm ben bu duruma ya?

Ben yapmacık bir şekilde gülümserken Kral bir elini omzuma atmış gülümsüyordu. Kralın diğer yanında Prens tırnaklarının bozulup bozulmadığını kontrol ediyordu.

Prens'in biraz ötesinde aynı benim gibi ilk defa bu kadar şık kıyafetler giyen abim Prens'e gıcık olmuş bir şekilde bakıyordu. Onun hemen yanında duran ve koluna giren ablam kırmızı elbisesi içinde bana sorun yok der gibi baş parmağını kaldırmış gülümsüyordu. Onun yanında hala şaşkın ve bayılmasından dolayı yorgun gözlerle Kral'a bakan şaşkın annem vardı.

Kral yere kadar uzanan kırmızı pelerinini arkasında toplanırken gururlu bir şekilde bana bakarken konuşmaya başladı. "Annen olsa çok gurur duyardı." Kaşlarımı çattım ve ina cevap verdim. "Benim annem hemen yanında duruyor ve dediğin gibi öldükçe gururlu. Teşekkürler." Kaşlarını çattı ve aşağıda çığlıklarla prenseslerini -yani beni- karşılayan halkına bakarak konuşmaya devam etti. "Anneni tanırsın severdin."

"Ama tanımıyorum ve bu kimin suçu biliyor musun? Gene sözde annem olduğunu söylediğin annemin." diye sinirle fısıldadım. Şizofren gibi sesler duymam yetmiyormuş gibi bir de sevdiği kadını kaybetmiş bir adamın çocuğu olmamı sanması ile uğraşıyorum.

Elbisem yerlerde sürünürken balkondan çıkıp içeriye girdim. Artık bu Bilge'den aldığım kitabı okumalıyım belki de. Yavaş adımlarla Kral'ın bana verdiği orada doğru ilerlerken arkamdan bazı adım sesleri duydum. Jack?

Az önceki sinirli ifadesinin aksine gülümsüyordu. "Başarılar dilemek istedim Prenses." dediği sırada referans yapması da işin cabasıydı. "Saçmalama Jack zaten nasıl buraya düştüğümüzü de anlamış değilim."

Gülüdü. "Git de dinlen-in. Prenses." Şaka ile karışık konuşması ile yapmacık bir kahkaha attım. "Ha ha ne kadar da komiksin sen öyle." Son kez gülümsedi ve el sallayarak geri balkona doğru ilerledi. Prens Christian'a kötü kötü bakmaya gidiyor sanirim.

Hızlı bir şekilde neyseki bu sefer kimseye yakalanmadan odama varabildim. Çantamı açarak içinden garip görünümlü kalın kitabı çıkardım.

"Artık sadece sen ve ben varız sevgili kitap. Sorularıma cevap ol."

~~~

Bu bölüm biraz kısa oldu biliyorum ama bundan sonra daha aktif olmaya çalışacağım.

Okuduğunuz için teşekkürlerr