TUTSAK+18

Bölüm 1

Mardin'in taş konakların da esen serin serin rüzgar insana huzur veren hafif güneşiyle mutluluk veren bir gündü.
Rojin çalan alarm sesiyle ne kadar uyanmak istemese de gözlerini araladı ve alarmını kapatıp aklına gelen buluşmayla hızlıca yataktan fırlayıp banyoya koştu.Nasıl unuturdu bugün sevdiği uğruna öleceği adam Mirhan'la buluşucaktı .Mirhan uzun bir süredir iş için İstanbul'a gitmişti dün İstanbul'dan dönmüş biricik sevdiğiyle plan kurmuştu.Rojin hızla dişini firçalıyıp duş alıp banyodan çıktı.Üzerine çiçekli kırmızı bir elbise giydi.

Hızla takılarını takıp ,uzun siyah saçlarını düzleştirip saldı.Merdivenlerden hızla inip avluda kahvaltı eden ailesine dönüp konuştu.
"Günaydın şey baba ben çıkabilir miyim kızlarla buluşucazda."
Çekinerek ona bakan kızına kıymayan Reşat bey başını salamakla yetindi buda git demekti.Rojin'in bebek gibi yüzüne gelen gülümsemeyle gamzeleri ortaya çıkmış güzelliğine güzellik katılmıştı.Rojin hızlıca konaktan çıkıp Mirhan'la buluşacakları  kafeye gitmek için hızlı hızlı yolda yürüyordu önüne çıkan siyah jiple donakaldı ne yapacağını bilmeyen Rojin arabadan inen adamların onun kolunu tutup arabaya çekmesiyle çığlıklar atıyor yerinde debeleniyordu ama gücü bu kaslı adamlara yetmiyordu elbette.Adamlar Rojin'i arabaya koyup hızlıca harekete geçip arabayı sürdüler.
"Bırakın beni siz kimsiniz ben birşey yapmadım ne olursunuz durdurun arabayı siz beni nereye götürürüyorsunuz?"
Adamlar sesini çıkarmıyor bağıran kızı tutmakla yetiniyorlardı taki Şahmeran konağına gelene kadar araba durdu ve adamlar Rojin'i tutup tek seferde yere attılar.Rojin yerden başını kaldırıp etrafına bakınca koca bir konağın bahçesindeydi hızla kalkıp kaçacakken adamlardan biri onu tutup içeri zorla sürükledi Rojin nekadar bağırıp çığlık atsada onu sürükleyen adamın umrunda değildi , Konağın kapısını açıp salona girmiş daha ne olduğunu anlamadan yeri boylamıştı Rojin ,ama bu sefer iki çift ayakkabı önünde belirdi Rojin hafif kafasını kaldırıp ayakkabı sahibine baktı işte tüm iştihamıyla Rojhat Şahmeran .

Rojhat derin bir soluk alıp yerdeki kıza baktı."O kimleri görüyorum,evine hoşgeldin Rojin Karahan!" Bunu tüm öfkesi ve alayıyla Rojin'in yüzüne tısladı.
"Ne saçmalıyorsun ne evi bu benim evim falan değil derdin ne ne istiyorsun benden gidiyorum ben."
(Rojinden)
Tam bir adım attım o korku dolu sesi kulaklarımda çınladı.
"Tek bir adım daha atarsan o çok sevdiğin Mirhan kara ölür."
Dediklerini idrak edemiyordum gözlerim doldu istemsiz gözümden  bir yaş süzüldü ,anlamıyorum sanki ciğerlerim soluğumu zehir yapıp yayıyordu vücuduma olan arkamı dönüp baktığımda gördüğüm korkunç bakışla yerimde dona kaldım.
"Benimle şimdi burada evleneceksin ve karım kadınım soyunun devamı olacaksın."
Ben o an şok yaşadım beynimin iliklerine kadar şok dalgaları yayıldı bu adam kafayı yemiş başka açıklaması yok.Tekrar dudakları aralandı.
"Pek konuşmayı seven biri değilim şimdi beni iyi dinle benimle burda evleneceksin itiraz edersen Mirhan Kara ölür şimdi uslu bir kız ol yukarı çık bıraktığım elbiseyi giy ve aşağı in." Hayretle baktım karşımdaki adama aklını yitirmiş olmalı başka açıklaması yoktu.
"Sen kafayı yemişsin istemiyorum seninle evlenmek neden benimle evlenmek istiyorsun hem hem ben senin düşmanının kızıyım neden böyle yapıyorsun neden?" Karşımdaki adam sert bir soluk verdi artık bana tahammül edemiyor gibi sert bir soluk daha verdi.
"İşte bu yüzden düşmanının kızı olduğun için seninle evlenip hayatı sana zindan ederek babanı çaresizce elinden hiçbir şey gelmeden gözünün önünde kızının acısını izleyerek cezalandıracağım ve Reşat Karahan benim babamı elimden almanın bedelini evladıyla mislim misliyle ödüyecek şimdi çık yukarı ve giyin ."Dediklerini artık cidden idrak edemiyordum ne demek babam birini öldürmüş  evet babam düzgün bir insan değildi ama birinde öldürecek kadar kötü değildi.
"Asla asla ben seninle evlenmek istemiyorum hayır."Alayla sırıtıp yüz ifadesini tekrardan korkunç bir hala getirdi.
"Pekala küçük Mirhan Kara öldü bil çıkabilirsin bırakın gitsin."
Hayır onun ölmesine müsaade edemezdim kendimi toparlayıp dediği gibi yukarı çıktım arkamdan gelen kadının yardımcısı olduğunu anladım adını bilmediğim kadın beni odaya götürdü ve elbiseyi gösterip kapıda bekledi.Odanın içindeki yatakta oturup gözyaşlarımı serbest bıraktım bilmem kaç dakikadır ağlıyordum gözlerimin kıpkırmızı olduğuna yemin edebilirim ciğerim bana ihanet edercesine yanıyordu nefesim beni boğuyor duvarlar dar geliyodu bana kapının sertçe açılmasıyla istemsiz oraya baktım tüm öfkesiyle bana bakan bir çift kara göz Rojhat Şahmeran dan başkası değildi.
"Niye hala hazırlanmadın hım o piçin ölmesini mi istiyorsun ."Yaşlı gözlerimle ona baktım.Belki bu saçmalığa bir son verirdi .
"Ben istemiyorum lütfen bırak gideyim lütfen ."
Gözyaşlarım yerini isyan hıçkırılara bırakmısçasina akıp duruyodu ağlamaktan heba oldum ama ne yazikki karşımdaki adam kararından asla vazgeçmiyordu."Giyiniyomusun benmi giydireyim müstakbel karıcım."Ona tüm öfkemle baktım.
"Ben been giyinicem ." Başını olumlu anlamda sallayıp tekrar araladı dudaklarını."Beş dakikan var sonrası beni ilgilendirmez gelip ben giydirin seni karıcım hemde zevkle."
O yüzündeki sırıtmayı asla unutmayacaktım.
Dışarı çıktı kapıyı sertçe çarparak şimdi napıcaktım bilmiyorum korkuyordum ne olur Allah'ım yardım et içimden geçirdiğim kaçıncı dua bilmiyorum ama artık giymeliydim şu elbiseyi yoksa o korkunç adam beni giydirecekti hızla elbiseyi giyip aynadan kendime baktım gözlerim ağlamaktan heba olmuş göz altlarım morarmıştı.Sonunda açılan kapıyla oraya baktım üzerindeki siyah takımıyla oldukça korkunç profili veriyordu.

Bu kitabımda şans verirmisin 🎀