Dünyanın her yerinde aynıydı gökyüzünün rengi.
Bilir misin?
Kalplerde atar saf kırmızılığın o hâli.
Dilekte tutabilirsin art arda gökyüzüne,
Yıldızların üstünü kavrayarak örtmesini benimseyerek.
Hayat yolunda bulutlar güneşin önünü kapatabilir.
Doğal olarak bu insafsızca gelebilir!
Ve saf kırmızı rengin umarsızca kanayabilir.
Sabah, akşam âna mahsustur.
Yağmurlarda yağabilir ve
Gözyaşından akıttığın damlalarında.
Hayatın anlamsızlığı bence savunabilir,
Rüzgarın yüzüne fırlattığı kum tanecikleri de.
Bence toparlan,
Bu dünyayı kurtarmazsın,
Varlığın bedeninde bulunduğu dünyanı kavrayabilicek hediye de.
Sen çok güzel övgülere layıksın,
Az bile dil kıvratmış bu güzel cümlelerim.
