විරාන්යා..♥️ [COMPLETED]

01

.
.

ආන්‍යා ආන්‍යා ආන්‍යා..

ප්‍රේක්ෂකාගාරෙන් නොනැවති ඇහුනේ මගේ නම.ඒත් එක්කම කන් පිරිල යන අත්පොලසන් හඩ.පාට පාට ලයිට්  මැද්දේ ප්‍රේක්ෂකාගාරයේ හිටපු තරුණ තරුණියෝ එක සීරුවට මගේ නම කියල කෑගැහුවේ සිහියක් නැතුව වගේ.ඒත් මගේ ඇස් නතර උනේ ඕඩියන්ස් එක කෙලවරේ තිබුණ රූපය ගාව. එයා හැමදාමත් වගේ මං දිහා ආදරෙන් බලලා ලස්සනට හිනාවෙනවා.

විරාෂා..

හිතලුවක් බව දැන දැනත් මමත් එයා එක්ක හිනා උනේ වෙනදා පුරුද්දටයි.

ඒත් එක්කම ආයෙමත් ප්රේක්ෂකාගාරේ කෑගැසීම අලුත් වෙද්දි මම හැමෝටම ආචාර කරල වේදිකාවෙන් බැහැලා ගියා.

මම ආන්‍යා සයුරු.ලංකාවේ ප්‍රසිද්ධිය අතින් ඉහලටම ගියපු සොලෝ female singer කෙනෙක්.ඒවගේම කාත් කවුරුවත් නැති අවුරුදු 28 ක අනාථ කෙල්ලක්.අවුරුදු 18 ක් වෙනකම් මම හැදුනේ අනාථ ආශ්‍රමයක මගේ විරාශාත් එක්ක..ඒත් අපි දෙන්නා හීන දැකපු අනාගතේ අද මම තනියෙම..

□□□□□□

නුවර ෂෝ එක ඉවර වෙලා මං කෙලින්ම ගියේ විරාෂා දිග නින්දකට වැටිලා ඉන්න තනි කදුගැටේට.නුවර ආවත් නොආවත් විරාෂාව බලන්න එන එක මගේ සතියක වැඩවලින් තිබුණ අනිවාර්යයම ගමන් වාර කීපයක් උනා.වාහනේ පුලුවන් තරම් ලගක නවත්තලා මම ඉතුරු ටික ආවේ පයින්.කට්ට කලුවරේ,ගල්වෙන තරම් සීතලේ මගේ විරාෂා කොහොම ඉන්නව ඇද්ද..එයා නුවරට ආස කලත් සීතලට පොඩ්ඩක් වත් ආස උනේනෑ.ඒ කාලේ එයාගේ හුරතල් වැඩ මතක් වෙද්දි මට හිනාවක් ගියේ ඉබේටමයි.

හඳ එලිය කෙලින්ම විරාෂා ගේ සොහොන උඩට වැටිල දිලිසෙනව.හරියට එයාගේ අහිංසක හිනාව වගේ.කෙල්ලෙක් උනාට එයත් මං වගේම මල් වලට ආස කලේ නෑ.ඒනිසාම මම මෙහෙ එන හැමවෙලාවකම එයා ඉන්න තැන ලස්සන ලස්සන කොල තිබුණ පොඩි ගස් වලින් හැඩ කරා.විරාෂාගේ පින්තූරේ කොටල තිබුණ තැනට එහායින් මම වාඩි උනා..

"ම්ම්..මං ආවා..හැබැයි මොනවත් ගෙනාවේ නෑ දැන් රෑවෙලානේ..සොරි බබා"

මං කන් දෙක අල්ලං පාත් උනා.ඒත් එක්කම එතන තිබුණ රූස්ස රොබරෝසියන් ගහ සිරි සිරි හඬින් එයාගේ මල්පෙති විරාෂා ට උඩින් දැම්මේ හමපු හීනි සීතල හුලගට පිලිතුරු විදියට.