Αγάπη με δυσκολίες

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

Αφροδιτη
Καθόμουν στο γραφείο μου και σκεφτόμουν τι μου είπε ο Απόλλωνας για τον Άρη ,να πω την αλήθεια μου φάνηκε λίγο παράξενο που ζήλεψε λίγο, σε καμία περίπτωση δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του ούτε αυτός είναι, απλά είμαστε συνεργάτες σε μια υπόθεση που θα τελειώσει σε λίγο καιρό . Μπήκε μέσα η Άννα και διέκοψε της σκέψεις μου «Ήρθε η Αργυρό  να περάσει;» «Ναι» είπα κοφτά και μπήκε μέσα μια ψηλή και ξανθιά κοπέλα που το βλέμμα της ήταν σοβαρό   «Θα σας κάνω μερικές ερωτήσεις για την υπόθεση της Δώρας εντάξει;» «Ναι» «Ποτέ την είδατε τελευταία φορά;» «Στις 12/8/22» «Τι ώρα;» «Στις 13:00 κάτσαμε για λίγη ώρα σε μια καφετέρια μαζί και μετά έφυγα» «Αληθεύει ότι είχατε σχέση με τον Αντώνη τον αδερφό του συντρόφου της Δώρας;» «Ναι είχαμε σχέση, είμασταν όλοι μια παρέα αλλά χωρίσαμε με τον Αντώνη και τσακώθηκε με τον αδερφό του» «Ποσά χρόνια ήξερες την Δώρα;» «Από όταν ήμασταν μικρές σε ηλικία δέκα ετών την γνώρισα» «Πιστεύεις ότι ο Παύλος μπορούσε να της κάνει κακό;» «Όχι δεν θα της έκανε ποτέ κακό ,αλλά ο Μαρίνος ναι πιστεύω ότι μπορεί να της κάνει κακό» «Από που ξέρεις τον Μαρίνο;» «Ήταν και αυτός στην παρέα μας, εκείνη την ημέρα , την ημέρα που η Δώρα εξαφανίστηκε είχαμε βγει όλοι μαζί , εγώ η Δώρα ο Παύλος  ο Αντώνης και ο Μαρίνος» «Μετά τι έγινε ;» «Πήγαμε σε μια καφετέρια κάτσαμε για λίγη ώρα και μετά φύγαμε ο Μαρίνος έμεινε μόνος με την Δώρα ,εγώ είχα μια δουλειά και ο Παύλος με τον Αντώνη είχαν φύγει επειδή τσακώθηκαν» «Τι ώρα κάτσετε στην καφετέρια;» «Στις 13:00» «Τι ώρα τους αφήσατε μόνους τους;» « 14:00» «Πως λεγόταν η καφετέρια;» «Mariachi λέγετε, θα ήθελα να βρεθεί η κολλητή μου» «Θα κάνουμε ότι μπορούμε θα περιμένεις να υπογράψεις και να φύγεις», σηκωθήκαμε και πήγαμε και η δυο στην πόρτα, η Αργυρό  πήγε προς το γραφείο του Απόλλωνα  από έξω περίμενε  ο Μαρίνος ,τους κοίταζα από μακρυά η Αργυρό σαν να του είπε κάτι  μετά έφυγε . Έτρεξα στο γραφείο του Απόλλωνα δεν είχε μπει ακόμα μέσα ο Μαρίνος, μπήκα μέσα πολύ γρήγορα  και έκλεισα την πόρτα από πίσω μου και έδωσα την κατάθεση στον Απόλλωνα «Αφροδίτη λέει πολλά για την υπόθεση» «Το ξέρω» «Πέτρο φώναξε μου τον Μαρινο» «Αμέσως» «Θα είσαι και εσύ μέσα εντάξει;» «Ναι» είπα και μπήκε μέσα ο Μαρίνος ,έκατσε σε μια πολυθρόνα και  δεν μιλούσε απλά κοιτούσε το κενό «Καλησπέρα» «Γεια σας» «Θα σου κάνουμε μια ερώτηση και θελουμε να μας απαντήσεις» «Εντάξει» είπε κοφτά άρχισε να δακρύζει  «Εσύ έκανες κάτι στην δώρα;» ρώτησα  «Ναι εγώ τα έκανα όλα» είπα και ξέσπασε σε λυγμός «Αφροδίτη πάρε τώρα τον Ανδρέα» πήρα τηλέφωνο τον Αντρέα να έρθει γρήγορα, αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά σαν να μην το έχει κάνει αυτός γιατί δεν μας είπε τι ακριβός έκανε στην Δώρα  «Τι της έκανες;» ρωτήσαμε και η δυο αλλά δεν μας απάντησε , δεν μας κοιτούσε και  δεν έκανε  τίποτα , απλά καθόταν  αμίλητος εκεί στην πολυθρόνα «Που είναι;» «Πουθενά» απάντησε «Θα χρειαστείς  δικηγόρο» «Δεν θέλω» είπε κοφτά και θυμωμένα . Σε 10 λεπτά ήρθε και ο Ανδρέας «Συλλαμβάνεσαι για  απαγωγή ανηλίκου»είπα ο Ανδρέας και τον πήγε στο κρατητήριο, όταν μείναμε η δυο μας κοίταξα τον Απόλλωνα στα μάτια «Πρέπει να καλέσουμε τους κηδεμόνες;» «Ναι πρέπει παρόλο που δεν είναι ανήλικος ,επίσης είναι 18 όπως και η Αργυρό»  « Θα κάνει τόσο μικρός φυλακή» είπα κάπως άτονα  «Ναι θα κάνει»είπε κοίταξε ξανά την κατάθεση της Άργυρος  «Απόλλωνα πρέπει να το ψάξουμε καλύτερα , πιστεύω πως δεν το έχει κάνει αυτός» «Έχεις δίκιο θα το ψάξουμε παρά πολύ καλά αλλά ομολόγησε αυτό μας δυσκολεύει» «Μπορεί να θέλει να προστατεύσει κάποιον από κάτι...δεν ξέρω» «Θα το δούμε» είπε και μπήκε ο Πέτρος μέσα στο γραφείο του Απόλλωνα του είπαμε να  καλέσει τους γονείς του Μαρίνου για να έρθουν από εδώ. Μετά από λίγο  ήρθαν από την εισαγγελία , ήταν παρά πολύ αγχωμένοι για τον γιο τους και τους τα είπαμε για τι κατηγορείτε ο γιος  τους , τους προτείναμε να βρουν και έναν καλό   δικηγόρο γιατί η κατηγορίες για αυτόν είναι βαριές , σε λίγη ώρα ήρθε και η δικηγόρος που βρήκαν, αλλά δεν είναι εύκολο γιατί  το μόνο που λέει ο Μαρίνος είναι [ εγώ το έκανα] δεν λέει όμως τι έκανε και αυτό μας δυσκολεύει όλους μας παρά πολύ. Η ώρα ήταν 20:00 ήμασταν ακόμα στην εισαγγελία, καθόμασταν και επανεξετάζαμε την υπόθεση στο  γραφείο του Απόλλωνα «Αφροδίτη πάμε και συνεχίζουμε αύριο με πιο καθαρό μυαλό» «Έχεις δίκιο, πεινάω πολύ εσύ;» Είπα και χαμογέλασα  «Και εγώ»είπε και σηκώθηκε από την είδη του  «Θέλεις να πάμε στο σπίτι μου να σου μαγειρέψω;» με ρώτησε «Ναι» είπα και  μαζέψαμε τα πράγματα μας, βγήκαμε από το γραφείο του και όσο κατεβαίναμε  της σκάλες  ένιωσα μια αδιαθεσία «Περίμενε ένα λεπτό γιατί ζαλίστηκα» «Αφροδίτη κάθησε» είπε κοφτά και καθήσαμε και η δυο στις σκάλες ,αμέσως ξέσπασα σε κλάματα , ο Απόλλωνας απλός με κοιτούσε δεν μιλούσε κατάλαβε ότι έχω πιεστεί παρά πολύ από την υπόθεση ,αυτό που έκανε ήταν να με πάρει μια αγκαλιά με καταλάβαινε αυτό έδειχνε. Μετά από λίγα λεπτά αισθάνθηκα καλύτερα και συνεχίσαμε να κατεβαίνουμε  της σκάλες , ακόμα τον κρατούσα από το μπράτσο γιατί ακόμα δεν αισθανόμουν πολύ δυνατή ,όταν βγήκαμε από το κτήριο και με πήγε προς το αυτοκίνητο  του «Σίγουρα θα οδηγήσεις;» «Μέχρι το σπίτι σου θα έρθω που μένεις;» «Παπανδρέου 26 στον  νέο κόσμο» «Εντάξει» είπα και μπήκαμε ο κάθε ένας στο αυτοκίνητο του, άνοιξα το ραδιόφωνο έπαιζε το αγαπημένο μου τραγούδι [ το ξέρω πως δεν θα ερθεις ξανά] της Μαρινέλλας ξεκίνησα να το σιγοτραγουδάω θυμήθηκα ότι ήταν η μελωδία που σιγοτραγουδούσε χθες ο Απόλλωνας μάλλον του αρέσει και εκείνου , έπειτα που τελείωσε το τραγούδι πήρα τηλέφωνο τους γονείς μου, σταμάτησα στην άκρη για να τους μιλήσω «Γεια σας τι κάνετε;» «Καλά παιδί μου εσύ;» «Πολύ καλά» «Αγχωθήκαμε χθες όταν μας το είπε η γραμματέας σου» είπε ο πατέρας μου «Ευτυχώς που ήταν εκεί ένας Απόλλωνας πολύ καλό παιδί» «Ναι μαζί έχουμε αναλάβει μια  υπόθεση» «Θα έρθεις να φας μαζί μας;» «Όχι πάω στο σπίτι είμαι κομμάτια» «Εντάξει καληνύχτα γεια» «Καληνύχτα γεια» είπα ,όταν έκλεισα το τηλέφωνο συνέχισα την διαδρομή μου .  Η Βάσω δεν θα έμενε στο σπίτι μου απόψε είχε γυρίσει ο Παναγιώτης από το ταξίδι που είχε ,όταν έφτασα στο σπίτι του  πάρκαρα ακριβώς από έξω ,βγήκα από το αυτοκίνητο και πήρα το πανωφόρι μου το έβαλα άνοιξα την πόρτα του κήπου περπάτησα λίγο και χτύπησα την πόρτα του μου άνοιξε «Πέρασε» είπε με ένα χαμόγελο και μπήκα μέσα στο σπίτι, ήταν ένα μεγάλο με μια ενιαία κουζίνα μαζί  με το σαλόνι ήταν λυτό στην διακόσμηση του και είχε ένα μεγάλο καναπέ που ήταν σχεδόν στην μέση, εκεί στο σαλόνι είχε μια τζαμαρία με θέα την Αθήνα, άφησα τα πράγματα μου στον καλόγερο που είχε εκεί «Πάμε στην κουζίνα;» «Ναι» απάντησα και έκατσα σε μια καρέκλα της κουζίνας, εκείνος μαγείρευε «Τι μαγειρεύεις;» «Μακαρόνια με κιμά σου αρέσουν;» «Είναι από τα  αγαπημένα μου» είπα και του χαμογέλασα «Απόλλωνα πιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι;» «Της Μαρινέλλας ξέρω πως δεν θα έρθεις ξανά» «Και έμενα μου αρέσει πολύ, τώρα το άκουγα και σε θυμήθηκα που σιγοτραγουδούσες χθες» «Ναι μου το τραγουδούσαν η γονείς μου όταν ήμουν μικρός» «Αλήθεια;» «Ναι , αλλά δυστυχώς δεν μιλάμε πλέον έχουν φύγει στο εξωτερικό δεν θέλουν να έχουμε σχέσεις» «Συγνώμη που ρωτάω αλλά γιατί;» «Δεν πειράζει που ρωτάς ,για αυτούς δεν έχω καταφέρει τίποτα στην ζωη μου επειδή έγινα εισαγγελέας και δεν ανέλαβα την οικογενειακή  επιχειρήσει αλλά για αυτά έχουν τον αδερφό μου , δεν με πειράζει αλλά νιώθω πιο χαρούμενος που κάνω αυτό που θέλω και μου αρέσει» είπα και συνέχισε να μαγειρεύει «Απόλλωνα είσαι ένας πολύ καλός άνθρωπος και είσαι εξαίρετος εισαγγελέας όλοι στην εισαγγελία λένε τα καλύτερα για εσένα» είπα και μου χαμογέλασε, μείναμε για λίγο σιωπηλοί «Που είναι το μπάνιο;» ρώτησα «Λοιπών θα ανέβεις την σκάλα είναι ευθεία θα την δεις αμέσως» «Ευχαριστώ»  είπα και κατευθύνθηκα προς την σκάλα ανέβηκα και είδα το μπάνιο  μπήκα μέσα  ήταν μεγάλο και όμορφο μπροστά από την ντουζιέρα είχε έναν πέτρινο τοίχο αντί για κουρτίνα και σε αυτό είχαμε την ίδια γνώμη σε όλα τα μπάνια του σπιτιού μου έβαλα πέτρινο τοίχο μου αρέσει που σε μερικά πράγματα μοιάζουμε, έπλυνα τα χέρια μου και κατέβηκα κάτω είχε σχεδόν τελειώσει με το μαγείρεμα «Έλα κάθισε είναι σχεδόν έτοιμα μόνο τα μακαρόνια μένουν που θέλουν 5 λεπτά» «Ποσό γρήγορα έκανες τον κιμά;» «Πολύ τον είχα ψήσει από το πρωί» είπε και γέλασε «Είσαι προνοητικός» «Λίγο εσύ είσαι;» «Πάρα πολύ» είπα και του γέλασα μου γέλασε και εκείνος όσο μας σέρβιρε «Ορίστε θέλεις τυρί;» «Όχι ευχαριστώ»είπα  και ξεκινήσαμε να τρώμε «Σου αρέσει;» «Είναι καταπληκτικό» μου γέλασε και συνεχίσαμε να τρώμε «Τι θα κάνουμε με την υπόθεση;» «Μπορεί να το ομολόγησε αλλά δεν θα σταματήσουμε ,θα βρούμε την καφετέρια και θα ελέγξουμε της κάμερες , θα καλέσουμε για κατάθεση τον Παύλο άμα τον βρούμε» «Σωστά αλλά τώρα μην τα σκεφτόμαστε αυτά ας συζητήσουμε έχουμε μέρες» «Έχεις δίκιο Απόλλωνα» «Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο;» «Ταξίδια να διαβάζω βιβλία εσένα;» «Να διαβάζω και η θάλασσα μου  αρέσει παρά πολύ με ήρεμη» «Και εμένα παρά πολύ» είπα και συνεχίσαμε το φαγητό μας . Η ώρα ήταν 23:00 είχαμε κάτσει στον καναπέ και συζητούσαμε «Ποια είναι η αγαπημένη σου τραγουδίστρια;» «Η Μποφίλιου εσένα;» «Η Μαρινέλλα» είπε με κοιτούσε στα μάτια μέχρι που χασμουρήθηκα «Ήρθε η ώρα να φύγω» «Αφροδίτη είναι αργά θα κοιμηθείς στον ξενώνα» «Μην σε ενοχλώ και αν έρθει η κοπέλα σου και με βρει εδώ;» εκείνος γέλασε «Μένω μόνος μου τα τελευταία 3 χρόνια» «Εντάξει όμως δεν έχω πιτζάμες» «Θα σου δώσω εγώ» «Σε ευχαριστώ πολύ για όλα» μου χαμογέλασε και ανεβήκαμε πάνω με πήγε στην κρεβατοκάμαρα του για να μου δώσει της  πιτζάμες, ήταν μεγάλη  η κρεβατοκάμαρα του  είχε ένα διπλό κρεβάτι με δυο κομοδίνα σε κάθε γωνία είχε και ένα μπάνιο μέσα στο δωμάτιο «Λοιπών αυτές είναι μπορεί να σου είναι και μεγάλες» «Ευχαριστώ πάρα πολύ» είπα και πήγαμε στον ξενώνα ,άνοιξε το φως το κρεβάτι ήταν και αυτό διπλό και είχε κομοδίνα και ένα μπάνιο είναι όπως το δικό μου σπίτι «Έχει πετσέτες στο έπιπλο του νιπτήρα» «Εντάξει... καληνύχτα ευχαριστώ» «Καληνύχτα παρακαλώ» είπε και έφυγε , πήγα στο μπάνιο και έκανα ένα ντουζ έβαλα της πιτζάμες που μου έδωσε και ήταν όντως πολύ μεγάλες ,ξάπλωσα και έπιασα το κινητό μου από το κομοδίνο και  μπήκα στο Instagram κοίταξα το προφίλ του είχε πολλές φωτογραφίες από θάλασσες και ελάχιστες  με τον εαυτό του ,είναι πολύ όμορφος τα κάστανα μάτια του είναι  πολύ εκφραστικά μου ήρθε ένα μήνυμα ήταν ένα αίτημα φιλίας από τον Άρη σηκώθηκα και πήγα στην κρεβατοκάμαρα του Απόλλωνα του χτύπησα την πόρτα «Να περάσω;» «Εννοείτε» είπε και άνοιξα την πόρτα δεν είχε ξαπλώσει ακόμα «Δεν κοιμήθηκες ακόμα;»με ρώτησε «Όχι αλλά θέλω την γνώμη σου για κάτι;» «Τι;» άνοιξα το κινητό μου και του έδειξα το προφίλ του Άρη «Τι μου προτείνεις;» «Δεν ξέρω ότι θέλεις» «Πάντως δεν θα τον δεχτώ δεν μου έκανε καλή εντύπωση» «οκ» είπε γελώντας «Πάω καληνύχτα» «Καληνύχτα» είπε και έφυγα πήγα στον ξενώνα ξάπλωσα και απόρριψα το αίτημα ,χάζευα βίντεο με κουταβάκια μέχρι που χτύπησε η πόρτα «Να περάσω;» «Ναι» ανασηκώθηκα και μπήκε μέσα και έκατσε σε μια πολυθρόνα που είχε εκεί «Να ξέρεις ότι αύριο μπορεί να σου την πει» «Δεν με νοιάζει ήταν μια επιλογή» «Δεν δέχεται την ήττα ο Άρης» «Εντάξει δεν πειράζει»είπα και  γέλασε «Είσαι δυναμική» «Ευχαριστώ και εσύ πολύ» «Πάω μέσα» «Γεια»είπα και  έφυγε ,ξάπλωσα και με πήρε αμέσως ο ύπνος. Η ώρα είναι 6:00 χτύπησε το ξυπνητήρι μου ,σηκώθηκα μπήκα στο μπάνιο για να ετοιμαστώ έβαλα τα χθεσινά ρούχα το μαύρο σετ κουστουμιού άφησα τα μαλλιά μου κάτω ,βγήκα από το μπάνιο έστρωσα το κρεβάτι και βγήκα από το δωμάτιο κατέβηκα κάτω στο σαλόνι ο Απόλλωνας τώρα κατέβαινε «Καλημέρα» «Καλημέρα» τα κάστανα μάτια του έλαμψαν «Πάμε;» «Εννοείτε», βγήκαμε από το σπίτι και πήγε ο κάθε ένας στο αυτοκίνητο του ξεκινήσαμε προς την δουλειά σταματήσαμε σε έναν φούρνο και πήραμε καφέ συνεχίσαμε προς την εισαγγελία, όταν φτάσαμε εκεί μπήκαμε μαζί μέσα στην είσοδο και μας συνάντησε ο Άρης «Καλημέρα παιδιά» «Καλημέρα» του είπαμε «Αφροδίτη να σου κάνω μια ερώτηση;» «Ναι» «Τι σχέση έχεις με τα social media σου;» «Δεν είμαι συνέχεια αλλά μπαίνω καμία φορά» «Απαντάς στα αιτήματα σου;» «Ναι... άμα έχω χρόνο» «Δεν είδες το δικό μου;» «Ναι το είδα αλλά δεν το αποδέχτηκα» «Γιατί;» «Γιατί δεν σε ξέρω πολύ καλά» «Μα... γιατί δεν θέλεις να γνωριστούμε ;» «Μου φτάνει επαγγελματικά, πρέπει να φύγουμε τώρα καλή συνέχεια γεια» δεν μιλούσε απλά μας κοιτούσε που φεύγαμε. Όταν φτάσαμε στο γραφείο μου και κάτσαμε βάλαμε τα γελοία «Μπράβο Αφροδίτη , είδες το πρόσωπο του» «Ναι αλλά αυτή είναι η γνώμη μου» του είπα και μου χαμογέλασε «Σήμερα πρέπει να πάμε στον ανακριτή μαζί με τον Μαρίνο» «Ναι... Αφροδίτη πιστεύω ότι δεν το έχει κάνει κάτι περίεργο συμβαίνει» «Το πιστεύω αλλά πως θα βρούμε στοιχεία» είπα «Έλα σήκω πάμε στην καφετέρια για να δούμε της κάμερες» «Πάμε», σηκωθήκαμε και βγήκαμε από το γραφείο κατεβήκαμε τις σκάλες γρήγορα μπήκαμε στο αυτοκίνητο  του «Που είναι η καφετέρια;» «Στην Γλυφάδα»  «Είναι 40 λεπτά» είπα «Δεν πειράζει» είπα και ξεκινήσαμε να οδηγάνε ξανά ,μπήκα στο Instagram και έχει ξανά αίτημα από τον Άρη «Σου είπα δεν δέχεται την ήττα» «Κανένα πρόβλημα» με κοίταξε και μου γέλασε «Απόλλωνα γιατί έχεις να κάνεις 3 χρόνια σχέση;» «Γιατί η τελευταία σχέση που είχα δεν τελείωσε καλά με απάτησε» «Συγνώμη για την αδιακρισία δεν ήξερα» «Δεν πειράζει άλλωστε αν ερωτευτώ θα στο πω αφού είσαι η κολλητή μου» του γέλασα «Εγώ...  είχα πριν δυο χρόνια με χώρισε γιατί δεν ήμουν όμορφη για αυτόν» «Ήταν μεγάλος ψεύτης το ξέρεις» «Όχι είναι λίγο αλήθεια» «Μην ακούω χαζά είσαι πανέμορφη ειδικά τα μπλε μάτια σου» «Έλεγε ότι ήμουν σαν τον εξωγήινο με αυτά τα μάτια» «Τι έκανες μαζί του;» «Τίποτα αυτή η σχέση κράτησε δυο χρόνια» «Ευτυχώς» είπα και του γέλασα ,φαίνεται ότι με συμπαθεί πολύ στα επόμενα λεπτά μείναμε σιωπηλή μέχρι που φτάσαμε . Κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο  και μπήκαμε στο μαγαζί «Καλημέρα τι θα θέλατε;» «Καλημέρα τον υπεύθυνο θα ήθελα» «Αμέσως» είπε ο σερβιτόρος και ο Απόλλωνας με κοίταξε στα μάτια «Είσαι πραγματικά όμορφη» μετά έστρεψε το βλέμμα του σε έναν κύριο που ερχόταν «Γεια σας πως μπορώ να σας βοηθήσω;» «Έχει κάμερες η καφετέρια;» «Ναι» είπε και μας κοίταξε με απορία  «Είμαστε εισαγγελείς και θα χρειαστούμε υλικό από της κάμερες σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία» «Ελάτε μαζί μου»  είπε κοφτά ,δεν είχα βγάλει λέξη ήμουν πολύ χαρούμενη με αυτό που μου είπε, μπήκαμε σε ένα δωμάτιο γεμάτο υπολογιστές «Ποια ημερομηνία θέλετε;» «12/8/22» είπα «Κανονικά δεν διαγράφονται στον μήνα πάνω;» Είπε ο Απόλλωνας «Ναι αλλά επειδή έχουν γίνει πολλές κλοπές τα έχουμε για καιρό» μας έβαλε και είδαμε όλοι την ημέρα όντως ήρθαν ,αλλά η Δώρα έμεινε για ένα διάστημα μόνη της και ο Μαρίνος είχε πάει στην τουαλέτα ,τα αλλά παιδιά όντως είχαν φύγει .  Ήταν μαζί μέχρι που έφυγαν ξεχωριστά ο Μαρίνος  με την Δώρα «Σας ευχαριστούμε μόνο που θα το χρειαστούμε» «Εννοείτε» είπε και μας το έδωσε το υλικό από της κάμερες, το  πήραμε και φύγαμε ,σε όλοι την διαδρομή δεν μιλούσαμε μέχρι που φτάσαμε στην εισαγγελία.