Telefonumla birlikte tamirciden çıktım. Sonunda telefonuma kavuşmuştum. Telefonumdan Mavi-aşkım şarkısını açarak yoluma devam ettim.
Baya yorgun hissediyodum ama aslinda 14 saat uyumuştum. Acaba neden yorgun hissediyosun Melek? Allah-Allah çok zor bir soru
Bencede zor bir soru. Yok yani 2 saat uykuylada aynı etkiyi alıb 14 saatlik uykudanda aynı etkiyi alıyorsam ne anladım ben bu işten? Ha bide 8 saat uyuyunca uykum oluyo 5 saat uyuyunca çok enerjik oluyorum sonra yeniden uykum geliyor. 10 saat uyuyuncada çok yorgun hissediyorum yine uyumak istiyorum? Ben galiba uyumak istiyorum ama emin değilim.
Bu gereksiz(li) şeyleri düşünürken bi an durdum kafamı gökyüzüne kaldırdım ve boş boş bakmaya başladım. Güneş batıyordu. Bulutlar sanki dolmuş her an yağmur bastıra bilir gibi duruyordu. Neden bilmem ama gözüm doldu. Etrafimdaki insanlar durdu sanki. Kulağımdaki değişen şarkının sesi kısıldı. Sadece durdum ve bulutlara baktım.
Ben ne için yaşıyodum? Hayatımda hiç bir şey yoktu? Her gün aynıydı resmen. İşe ara vermezden önce her gün işe gider ayak işleri yapar. Yetişemeyince benden 5 kuruş artık para aldığı için kendisini benim patronum sanan onlarca kişiden azar yer, eve gelirken markete girer beş kuruş paramla en ucuz yemekleri seçer, seçerken 'acaba ay sonuna kadar param yeter mi?'diye düşünür. Marketden çikib eve gider. Eve gitmeden şaziment ordaysa onla oynar eve girer kendini kanepeye atıb gelen mesajlara cevap yazar onlarla konuştukdan sonra kitab okur, ordakı hayatları hayal edib acaba benide böyle seven olur mu diye düşünüb uyurdum. Yeniden kalkıp aynı günü yeniden yaşardım.
Peki ya hayat sadece iş, market, ev döngüsüne heba edilecek kadar kısa mıydı cidden? Ben bu hayata sadece bu döngüyü yaşayarak mi bitirecekdim? Hayatimin en enerjik olmali, arkadaşlarımla eğlenmeli yaşımda evde oturub ekonomi, para mi düşünmeliydim?
Birden yüzümde iki ıslaklık hissettim. Kapadiğim gözlerimi araladım sol tarafımdaki ıslaklık kendi göz yaşımın vermiş olduğu ıslaklıkken, sağ tarafimdaki ıslaklık bulutların göz yaşının ıslaklığıydı. Yüzümdeki ıslaklık sayısı git-gide artıyordu yağmur damlaları yüzüme indikce göz yaşlarımda yüzüme akın ediyodu etrafima baktım. Her kes yağmurdan kaçıyordu. Hiç kimse bu yağmurun son yağmurları olacağını düşünmüyor, durub hissetmiyordu.
Yağmurun altında yürümeye devam ettim. Bu sefer son yağmurummuş gibi onu hissediyordum. Kulaklığımı çıkarıb yağmurun sesini dinliyodum. Birden karşımda bir bank gördüm oraya oturdum. Yagmurun sesi sanki beynimi yıkıyordu. Gözlerimi yine kapadım...
Bi süre sonra..
"Heyy, Melek hanımm? Beni duyuyor musun?" Gözlerimi açtığımda karşımda Ayazı gördüm.
Ben bankta mı uyuya kalmıştım?
"Heh şükür gözlerini açtın. Bi an bir şey oldu sandım. Kızım kafayı mı yedin? Yağmurun altında uyunur mu?"
Duruşumu düzenleyib ayağa kalkmaya çalıştım ama olmadı. Kafam cok fena ağrıyordu.
"Noldu? İyi misin?"
"İyiyim sadece bi anlık başım dondu"
Birden üzerime eğildi ve elini yüzüme yakınlaştırınca izin vermedim
" Napıyorsun ya?" Diye çıkmıştım. Normal düşünemiyordum resmen.
"Korkma sadece ateşine bakıcam"
Elini alnıma koydu ve ateşime baktı dediği gibi. " Sen resmen yanıyorsun ya ? Bu ne hal? Kalk hastaneye gidiyoruz. Çabuk."
"Yok gerek yok yağmurun altında uyuya kaldım diye olmuşdur pekde abartılacak bir şey değil. Sağ ol ilgilendiğin için"
Kalkıb yürüye çalışınca birden her yer karalmaya başladı. En son hatırladığım Ayazın 'MELEK' deyişiydi. Gerisi yoktu.
***
Birazcık, çok az bir melankolik bölümle karşınızdayım.
Neden böyle geç bölüm atıyosun diye bilirsiniz. Normal. Bizim iddia bitdigi icin yeniden yazmayiz diye düşünmüştüm ama ipek hanım sag olsun yeni bölüm yaziyoruz yine
Sanki 192929932 okuyucum varmış gibide açıklama yaptığıma göre bölümü bitire bilirim.
Oy vermeyi unutmayinnn<33
