Tamirciye verdiğim 500 lira için efkarın dibine vurmuş halde eve gidiyordum. Ve bundan daha kotusu AFET-ÜL VAHŞET İN MESAJINI OKUYAMAMIŞTIM.
Telefonu yarın sabah almaya gideceğim için bende eve gidib kitap okuma kararı aldım.
Yaklaşık 20 dakika sonra eve varmış üzerime Şazimentin fotoğrafı basılı olan tişörtümü ve şortumu giyip çete kitabını elime aldim ve okumaya başladım.
Ama şöyle bir sorun vardı. ODAKLANAMIYORUM.
"Yok bu böyle olmiycak başka bir şey bulmam lazım"
İşte o an bir şimşek çaktı.
Tabi bi korktum ama beynimde özenmiş olacak ki beynimde de şimşekler çaktı.
YENİ KİTAP SİPARİŞ EDİCEKTİM! böylece yeniden onu göre bilirdimm.
Koşarak dizüstü bilgisayarımı elime alıp 'İyi bir kızın cinayet rehberi' kitabını sipariş ettim. Tabi kitabı uzun zamandır almak istiyordum ama fırsat olmamıştı. Afetim sag olsun firsat yaratmıştı.
Ama şimdi yeni bir sorunumuz vardı.
BEN NASIL BEKLİYCEM?
*** 3 saat sonra ***
Kapıyı Allah ne vermiş gibi vurdukları için güzellik uykumdan uyanmış ve yarı uykulu halde kapıya doğru gidiyordum.
Kesin yine komşumuz Necibe teyze Şazimenti arayışa çıkmıştı. Çünkü başka hiç kimse kapıyı böyle kiracak gibi çalmazdı.
Uykulu sesimle " Ne var Necibe teyze? Alacaklı gibi ne kırıyorsun kapı-" dicektim ki yine karşımda ki Afet-ül vahşeti gördüm.
E tabi gördüğüm gibi kapıyı yüzüne kapattım normal olarak. Neden normal olarak diye sora bilirsiniz. Hakkınız. Bende cavablayayım.
YENİ UYANMIŞTIM VE SAÇIM BAŞIM BİR BİRİNE GİRMİŞTİ.
Umarım yeteri kadar açıklayıcı olmuştur.
Hemen banyoya kaçıp saçımı basimi düzeltib ağzıma sakız atarak kapıya koştum ve kapıyı açtım. Yine aynı Haşmeti ile duruyordu karşımda yiğidimmm.
"Merhaba?" Dedi o yakışıklı mı yakışıklı sesiyle.
"Merhaba" diye cevap verdim normal olarak
"Kargonuzu getirmiştim Melek hanım."
"Ha doğru teşekkürler."
" Bu arada siz bana dün yazmıştınız galiba? Ama daha sonra geri dönüş yapmadınız?"
" Telefonum arızalandı o yüzden cevap yazamadım telefonumu alınca yazarım " şimdi burda konuşursak daha sonra konuşacak bir şeyim kalmaz. O yüzden telefonumu bekle Afetim benim.
" O zaman iyi günler. Ha bu arada benim ismim Ayaz. Necibe değil yani" yine güldü ve gitti ve bende arkasından sadece " iyi günler " diye bildim...
Kapıyı kapatıp kapıya yaslanıb yavaşça aşağı suzuldum..
YİNE REZİL OLMUŞTUM. Bİ DOĞRU DÜRÜST KONUŞAMIYORUM YA BU ÇOCUKLA DELİRCEM!
***
Buda bu günün ikinci bölümüü sonunda Afetimizin ismini öğrendikk
Ve iddiaya kalan son 4 günn
Oy vermeyi unutmayinn<3
