hiçbir şeye sahip değildi o, hiçbir yere ait değildi / beomjun

★ mutlu olmuş gibisin

02022023

★

Aylık değerlendirme tablosunun önünde ne kadar süredir dikildiğini bilmiyordu. Bacakları kopana kadar öylece dikilmek ve gördüklerine inanmak istememişti.

Okulları öğrencilerin başarısını her ay kontrol etmek için deneme sınavı yapardı. Sırasını öğrenen meraklı kalabalık çekildiğinde yapayalnız kalan Yeonjun'un yanında belirmişti uykulu görünen beden.

Kaşları çatılmıştı zirvedeki isminin altında Choi Yeonjun dışında başka bir ismi gördüğünde.

"Neredesin?"

Yeonjun cevap vermek istememişti. Parmağı ile ilk sayfanın sonunu işaret ettiğinde Beomgyu şaşkınlıkla gülmüştü.

"Soruları okumadan işaretlemiş olmalısın."

"Mutlu olmuş gibisin."

"Birinci olduğum için mutlu olmam gerekmiyor mu?"

"Neden o adamlardan dayak yiyordun?"

Beomgyu sinirli görünenin beklenmedik anda sorduğu soruya anlam verememişti.

"Neden yediğin onca dayağa rağmen hiçbir şey olmamış gibi davranıyorsun?"

Aklındaki soruları kusuyordu sanki. Sakinliğini korumuştu Beomgyu.

"Hayatın bu denli anlaşılması zorken tanrı aşkına notların nasıl bu kadar yüksek olabilir?"

"Hayatım bu kadar anlaşılması zor olduğu için."

Yeonjun'u iyi tanırdı. Herkesten ve her şeyden daha çok tanırdı onu. Belkide en çok ona karşı dürüsttü. Aralarındaki ilişki herzaman tuhaf olmuştu. Hayatını defalarca kurtarsa bile, hayatındaki en kötü şeylere en yakından tanıklık etse bile Beomgyu'nun geçmesine izin vermediği çizginin yanında bile durmazdı.

Nazik, iyi huylu, Beomgyu'ya göre düzenli bir hayata sahip ve normal bir insandı.

Tek ortak yanları notlar ve uykusuz geceleri olabilirdi. Peki Beomgyu Yeonjun'a göre belalı bir tip miydi? Zorba ya da serserinin teki miydi?

İnsandı sadece. Özgürce yaşamak isteyen, nefes almak için çabalayan ve mutluluğu cebinde taşımak isteyen biriydi. Belayı mıknatıs gibi üzerine çektiğinin farkındaydı. Güzel yüzünün, zekasının ve benliğinin Tanrının ona acıması ile sunulduğunu düşünürdü. Çünkü gerçekten iğrenç bir hayatı vardı.

Bu nedenle en çok kendine değer verirdi. Değer verecek başka hiçbir şeye sahip değildi. Hal buyken, zekasıyla geçenibileceği hiçbir şeyden geri durmazdı. Okul birinciliğinden dahi.

Kafasını isimlerinin yazılı olduğu listeye çevirdiğinde ise gözlerini kapatan Beomgyu saçlarını geriye doğru tarayarak mırıldanmıştı.

"Her zaman kaçmak için bir delik vardır Yeonjun."

Aldığı cevaplar karşısında inkar edebileceği bir durum yoktu.  Beomgyu hazır cevabın tekiydi. Yaptığı tek vakit kaybıydı. Listeyi panodan hızla çekip alırken konuşmuştu.

"Başka bir delik araman gerekecek o halde."

Beomgyu yanından öylece geçip giden bedenin peşinden ilerlemeye başlamıştı bu sefer.

"Bekle."

Adımlarını hızlandırarak önüne geçip gerisin geriye yürümeye devam etmişti gözlerinin içine bakarken.

"O adamlarla tekrardan karşılaşırsan ve beni öldürecek olsalar bile bir daha bulaşma işime."

"Hadi ya ciddi misin sen? İyi insanlara benziyorlardı aslında."

"Başına bela olurlarsa gram umrumda olmazsın Yeonjun. Sorumluluk almam.."

"Hayatını kurtardığım için bu kadar teşekkür etmene gerek yok. İnsanlık yaptım."

★

16082023

Syglr
Svglr