hiçbir şeye sahip değildi o, hiçbir yere ait değildi / beomjun

★ eve gitmek

25052023

★

"Günaydın bir iyi bir kötü haberim var..."

Taehyun kapıyı açan ruhsuz Beomgyu'nun mahvolmuş halini görmeye istemedende olsa alışmıştı fakat onu şaşırtan şey siyaha dönmüş saçları olmuştu.

Dün gece yaşananlar hala konuşulurken Beomgyu için deli gibi endişe etmiş onu kontrol etmek istemişti. Neredeyse hayatındaki her şeyi kaybetmişken Beomgyu'nun da kaybolmasından korkmaya başlamıştı.

"Yurttan atıldığımı biliyorum ve iyi haber umrumda değil."

Kapı tekrardan suratına kapatıldığında bir süre şaşkınlığının geçmesini beklemiş kalp ritmini korumaya çalışarak yumruk haline getirdiği eliyle hafifçe tıklatmıştı gencin kapısını.

"Başka bir kötü haberdi bu."

Ses tonunu korumak hiç olmadığı kadar zor olmuştu onun için. Endişesi taşıyordu gözlerinden.

Beomgyu pes ederken açmıştı odasının kapısını. Çok eşyası olmadığından toplanmak zamanını almamıştı. Getirdiği koliye kitaplarını dizmekle meşguldü.

"Sen iyi misin?"

"Kötü haberi söylemeyecek misin?"

"Saçlarını neden boyattın?"

"Kötü haberi merak ediyorum."

Siyahlarını kapşonuyla kapatarak elindeki kitaplardan kafasını doğrudan Taehyun'a doğru kaldırmıştı.

"Kulüpten atıldın. Kütüphaneye girebilirsin ama kulüp üyelerinin ortak alanına artık giriş iznin yok."

Anlıyormuşçasına kafasını sallarken Taehyun derince bir nefes alıp gözlerinde olan gözlerden kaçmak istercesine hemen karşısına oturarak elindeki kitaplardan birini çekmişti.

"Nasıl Ölünür?"

Parmakları arasındaki ince kitabın adını okumuştu ruhundaki endişenin haddi hesabı yokken. Beomgyu kitabını umursamazca elinden almıştı.

"Klasik bu. Korkma."

"İyi haberi gerçekten merak etmiyor musun?"

"Gerçekten merak ediyor gibi görünüyor muyum?"

"Sana yardıma geldim."

Beomgyu aldığı iyi habere karşı elindeki son kitabıda kolinin içine koyduğunda bileğindeki koli bandını alıp koliyi bantlamıştı hızla.

"Bitti bile."

Ayağa kalkıp çantasını sırtına atmış ve koliyi kolları arasına alarak Taehyun'a bakmıştı.

"Artık odada bir işim kalmadı."

Şimdi ne yapacağını merak ediyordu. Nerede kalacaktı bilmiyordu. Kimsesiz olduğunu biliyordu sadece. Okulda dönen söylentilerden duyduğu kadarıyla evide yakılmıştı. Neden bu denli normal ve sakin davranıyordu.

Beomgyu öylece çıkıp giderken Taehyun hareket bile edememişti.

Siyahları ile artık tamamen görünmez kılınan genç ise kitaplarıyla birlikte kütüphane binasının tam önünde durmuş ve siyahlarına şaşkınlıkla bakan ikinci kişi olan Yeonjun'un kollarına bırakmıştı koliyi.

"Kütüphane için bağış."

"Ne yaptın saçlarına?"

Kollarına birden yüklenen ağırlıkla sendeleyen bedenin sorusuna omuz silkerek yanıt vermişti Beomgyu.