real heart - chanlix

- 20 -

LeeFelix

Bir gece daha Chris'i heyecanla odamda bekliyordum. Yeni duş almış, bakımlarımı yapmış ve en sevdiğin pijamalarımı giymiştim. Belki Chris bana sarılmak ister diye de saçlarımı iyice kurulamıştım, artık ıslak değillerdi.

Kapım çaldığında heyecanla kapıyı açmış ve Chris'i içeri almıştım. Onu elinden tutarak yatağa oturtmuş ve yanağına bir öpücük kondurmuştum. "Nasılsın?"

Gülümsedi içtenlikle. Ama sanki bu.. Buruk bir gülümsemeydi. "İyiyim.. Teşekkür ederim.. Sen nasılsın?"

Dudaklarımı birbirine bastırarak mırıldandım. "Hmm.." Elimi saçlarına çıkardım. "Ben iyiyim ama.. Cidden iyi misin? Seni biraz kötü gördüm gibi.." Gözlerim gözlerindeydi.

İki elimi de tuttu. "Ben.. Gecemizi batırmak istemiyorum."

Hafifçe gülümsedim. "Oh.. Peki.. Ama bir sorun varsa söyle bana.."

"Yarın sabah söylerim."

Kaşlarım çatılmıştı. Bir şey vardı. Ana söylememeyi tercih ediyordu. Huzursuz göründüğünü anlayabiliyordum, belliydi bir şey olduğu. "Sen nasıl istersen ama-"

Elini omzuma koydu. "Sorun yok, Felix." İçimi ısıtan ses tonu ile konuştuğunda tereddütte kalan yanım yok olmaya başlamıştı.

Emin değildim hala. "Peki. Öyle diyorsan." Yatağın ortalarına doğru ilerledim. Yan bir şekilde yatağa uzanmış sessizce düşünüyorduk. Uzunca yüzünü inceledim. Sorunun ne olduğunu merak ediyordum, ona yardımcı olmak isterdim. Boş vermeye çalıştım. "Çok güzelsin."

Ademelması aşağı yukarı hareket etti. Tedirgin görünüyordu. Kesinlikle bir şey vardı. "Ben sadece robotum."

"Alakası yok."

"Beni neden seviyorsun? Ben ayarlanmış bir robotum.."

"Ben Chris'e aşığım. Christopher Bang'i seviyorum."

"Yıllar önceki kişiyi mi? Ben o değilim."

Gülümsedim. Bir kolumu kaldırıp ona doğru uzattım. Elimi saçlarında gezdirdim. "Ben seni seviyorum. Sevdiğim kişi sensin."

Gözleri hafifçe kısıldı, kaşları hafifçe çatıldı. Sorgulayıcı ifadesi ile bana bakmayı sürdürdü. "Emin misin?"

Gülümsedim. "Senin o saflığını, temizliğini, her bir hareketini, tek bir saç telini.. Seni tümünle.. Tüm kalbimle seviyorum."

Bir süre bekledi. Saniyelerce bekledi ardından saf ve masum olduğunu hissettiğim hareketleri ile dudaklarıma uzandı. Dudaklarımı dudaklarına bastırdığında onu beklemeden onu nazikçe, acele etmeden öpmeye başladım.

Onu saniyeler sonra geri çekilip mırıldandım, "Çok seviyorum." Ardından yapıştım dudaklarına. Bir bacağımı onun üzerine atıp üzerine yerleştim. Onu kucağında öperken o da aynı benim gibi istekle bana karşılık veriyordu. Üzerimdeki tişörtü çıkarmak için ondan ayrılacaktım, geri çekilmek için hamle yapmıştım. Ama bana izin vermedi.

"Ne yapıyorsun?"

Nefes nefeseydim. Gözümün önüne düşen saç tutamlarını kulağımın arkasına ittim. "Vücudumun her bir yerinde.." Nefes alıp verdim. "Yeni şeyler.. Denemek istiyorum."

Elimden tutup beni kendine çekti. "Başka bir zaman.. Yapalım mı?"

Hala nefes nefeseydim. "Neden? İstemiyor musun?"

"Hayır, isterim. Ama olmaz. Şu an doğru zaman değil."

"Neden ki?"

"Üzerimde.. Yeni bir şey deniyorlar. İzleniyorum yani."

Duyduğum şey ile kucağından indim. "Oh.. Anladım. Peki.. Pardon.. Ben.. Bunu düşünmemiştim."

Oturur pozisyona gelirken konuştu. "Daha erken haber vermem gerekirdi. Senin suçun değil."

"Peki.. Şey.. Hadi uyuyalım o zaman."

Gülümsedi. "Peki."

Sorunun biraz bununla alakalı olduğunu anlamıştım. Gecemizi böyle sonlandıramazdık. Her ne kadar o şu an uyumayacak olsa da benim uyuduğum zaman diliminde kara düşüncelere kapılmasını istemiyordum. "Chris,"

Yatağın çarşafındaki bakışları beni buldu.  Gülümsemeye çalıştı. "Efendim?"

Elimi saçına daldirip nazikçe oksamaya başladım. "Anlat bana, ne oldu?"

Doğrudan bana bakıyordu artık. Kaşlarını çatarken gözleri kısıldı hafifçe. "Neden bu kadar çok istiyorsun?"

"Sorununu çözmek istiyorum."

"Çözemezsin."

"Sen anlat bir."

Bir nefes verdi bıkkın bir şekilde. "Şu sıralar.. Robot olduğumdan dolayı birkaç sorun çıkma ihtimali çok yüksekmiş. Teknoloji çok gelişti, biliyorsun. Artık hacker sayısı da baya arttı. Acil bir durum olmasından ve senden vazgeçmek zorunda olmaktan.. Korkuyorum."

"Hm.. Anladım." Düşündüm biraz. "Sen de söyledin, teknoloji çok gelişti. Herhangi bir sorun olsa bile çözüm bulmak artık çok kolay. Bunun için endişelenme. Olur mu?"

"Onlar bizden daha güçlüler."

"Ben öyle düşünmüyorum. Eminim ki Bay Seo buna bir çözüm bulur. Senin gibi harika bir şeyi tekrardan hayata döndürdüyse.. Her şeyi yapabilir."

Gülümsedi içtenlikle. "Öyle mi düşünüyorsun?"

"Elbette. Kendini bunlar için üzme lütfen."

"Tamam.."

Güldüm. "Hadi şimdi uyuyalım."

Benimle kıkırdadı. "Peki.."

"İyi geceler.."

"Sana da."