𝓘𝓵𝓴 𝓿𝓮 𝓼𝓸𝓷-𝓚𝓪𝓮𝔂𝓪

𝓑𝓸𝓵𝓾𝓶 𝓤𝓬:𝓮𝓼𝓴𝓲 𝓴𝓪𝓵𝓲𝓷𝓽𝓲𝓵𝓪𝓻

"Lütfen kal."

Zamanın durduğunu hissettiğim anlardan biriydi ne diyeceğimi bilemediğim, kendimi kapamak istediğim anlardan biriydi.

İstemiyordum, istiyordum? Ne diyeceğimi ne demem gerektiğini neden demem gerektiğini bilmiyordum kesinlikle ona ne demeliydim?

"Y/N?" Gerçekliğe döndüğümde Kaeya'nın bana parıldayan bir surat ile baktığını farkettim. "Olmaz." Kaeya'nın üzüldüğünü görebiliyordum ama belli etmemeye çalışıyordu. En azından kendisi öyle sanıyordu. "Kalmanı isterdim, evin Mondstand dışında sonuçta yani, ve hava karanlık. "Kaeya ben Mondstand'da yaşamıyorum."

Şaşırdığını görebiliyordum, aslında nerdeyse gülecektim nerdeyse.

"Oh sen, taşındım mı?" Elimi çektiğimde Kaeya yine hayal kırıklığına uğramış bir yüz takındı. "Unuttun mu? Beni kovdunuz." Kaeya bir şey söylemek üzeryken sustu.

Harika şimdi bana kendimi suçlu hissetirecek ve benim hatalı olan olduğumu söyleyecek değil mi?

Liyue böyle değil, beni kabul eden insanlar var, beni seven insanlar, hatta İnazuma'dan bile tanıdıklarım var.

"Doğru, ben özür dilerim." Yüzüne bile bakmadım konuşmadım bile sadece elimi havaya kaldırıp kafamı salladım, gitme zamanım gelmişti çok bile kalmıştım hatta, kapıdan çıktığımda suratıma vuran soğuk hava titrememe sebep oldu. Bu soğuk hava Mondstand'ın soğuk havası, uzun süredir hissetmediğim bu his gülümsememe sebep oldu.

"Y/N..." İrkilmiştim ama şaşırdığımdan değildi, bu tanıdık sesten ne kadar korktuğumu hatırladığımdaydı. "Sen, neden buradasın?" Sesi bana karşı uzun süre sonra ilk kez sakindi, ama ona bakmak istemiyordum duymak görmek hissetmek istemiyordum bu uzun süre tekrar tekrar hatırladığım o kabusu, benim yüzüme vurmasını istemiyordum.

Yürümeye koyulduğumda arkamdan yine seslenişi benim yine irkilmeme sebep oldu, sesi bile korkmama yetiyordu. "Y/N! Bekle." Hayır bu kez olmaz, adımlarımı hızlandırdım ama onunda arkamdan geldiğini duyabiliyordum sonunda Mondstand girişinde kendimi durdurdum. "Beni takip etmeyi kesin Master Diluc!"