Baba-Kız İlişkisi Nasıl Olur?

♤Episode♤ ~6~ "Dönüş"

Merhaba
Direkt bölüme geçicem ama bölüm sonunda yazdıklarımı ciddiye alarak okumanızı istiyorum

♡♡♡♡♡

Sonuçlar çıktıktan sonra ikimizinde ağzından tek kelime çıkmamıştı ve arabada giderkende bu durumu sürdürmeye yeminliymiş gibi konuşmadan oturuyorduk

Kafamı çevirip, arabaya bindiğimizden beri yaptığım, gibi onu incelemeye başladım aslında biraz benziyorduk, her ne kadar saçlarımı ve çillerimi annemden almış olsamda babamı da anımsatıyordım işte, çok fazla değil ama azıcık ucundan.

Ben onu incelerken eve geldiğimizi fark etmemiştim bile taki araba durana kadar kafamı cama çevirdiğimde çoktan garaja geldiğimizi yeni fark ettim, kemerimi çıkartıp hızlıca arabadan indim ve kapıya yöneldim kapıyı çalmak için elimi dahi kaldırmadan kapı açıldı ve bize kapıyı açan kişi hafif bir tebessümle bize bakıp konuştu

"Hoşgeldiniz"

Ufak bir tebessümle karşılık verip içeri geçtim. Arkamdan geldiğini hissediyordum fakat dönüp bakma ihtiyacı duymadım ya da nedensizce çekindim bilmiyorum

Salona girdiğimde tekli koltuğa yavaşça oturdum, arabadaki sessizlik aynen devam ediyordu. Hâlâ hiç kimse tek kelime etmemişti derken babam bir an da önümde belirdi ve asla ondan beklemediğim bir şey yaparak önümde diz çöküp ellerimi tuttu.

Gözlerimi büyük bir şaşkınlıkls ona çevirdim fakat bu sefer beni yine şaşırtan ama buna rağmen bir o kadar da mutlu eden bir ifade vardı gözlerinde. Onu öyle görünce -her ne kadar göremesem de- benim gözlerimin ışıldadığına yemin edebilirim.

"Nil... Nil'im... Benim güzel kızım... Seni nasıl benden ayrı koydular bunca sene?
Nasıl kıydılar hem sana hem de bana?
Ben nasıl yaşamışım bunca sene sen olmadan? Nasıl nefes almışım? Bunca senedir sanki ruhumun bir parçası eksikmiş gibi gelirdi de umursamazdım öylesine bir histir der geçerdim, değilmiş... Senmişsin o, senmişsin benim ruhumun eksik parçası. Ama şimdi tamamlandım işte. Sen beni tamamladın Nil'im. Benim küçük kızım beni tamamladı."

Hiç bir şey diyemedim onun bu sözlerine karşı. Dilim lâl oldu kaldı, tek bir kelime dahi çıkmadı ağzımdan. Sadece baktım... Gözlerimden yaşlar süzülürken baktım...

Ama o beni anladı. Ne istediğimi, içimden neler geçtiğini, neler hissetiğimi tek bir bakışıyla anladı.

Hızlıca kendine çekti beni, kafamı göğsüne yasladı, sıkıca sardı beni. Bununla beraber bende iyice sindim göğsüne.

Ne kadar kaldık öyle bilmiyorum ama bir süre sonra yavaş yavaş uyuduğumu hissetmeye başladım fakat daha sonra ne olduğunu hatırlamıyorum çünkü çoktan uyumuştum bile.

~♡♡♡~

Saçımda gezinen ellerle açtım gözümü.
İlk başta ne olduğunu anlamasam da sonrasında her şeyi hatırlamıştım.

Yavaşça kaldırıdım kafamı, kafamı kaldırmamla babamla göz göze gelmem bir oldu. Yüzünde ufak bir tebessüm vardı.

"Günaydın babacım diyeceğimde saat akşam 8"

O kadar olmuş muydu?
Gerçi bu kadar uyumam normal değil miydi, annemin düğününden sonra sadece uçakta 2 saate yakın uyumuştum ve başka uyumamıştım yani bedenimin yorgun düşmesi ve bu kadar uyumam bence gayet normaldi.

"Vay bee! İyi uyumuşum."

"Katılıyorum"

"Neyse hadi kalk da bir şeyler yiyelim güzelim, acıkmışsımdır."