Sonsuzluğa göndermek isterim seni
Sonsuza dek uçmanı isterim.
Duymak istemiyorum sözlerini
Terler avuç içim sıcaktan değil öfkeden
Tırnaklarım geçer ellerime izleri ile
Ona bir ses verebilseydim eğer olurdu
bu sonsuzluk.
Ezmek istercesine bir böcek sanki bedeni
İğrenirim suratından, yüzünden, sesinden
Yumruklarımı sıkarım ve atlarım
balkondan.
Kimseyi düşünmem bunu yaparken onlar gibi aynı
Yaklaşma bana ölüm çiçeğiyim ben
Mevsimler günler aylar herşey yalan mıydı?
Ruhuma esen o tatlı rüzgar tek
özgürlüğüm
Hapisteyim sonsuza kadar ancak oradan
uçarsam kurtulurum bilirim
Ne yapacağımı bilmem kafam bir soluk rüzgar
Dudaklarım yanıyor konuşurken nefesim daralıyor
Peki nedendir ölüm korkusu ecelim gelmiş'iken?
Belki de bu yüzden bulanık gözlerin sebebi
Belki kurtuluştur ecelin elimden tutması.
