Dear Ghost | Larry ✔

1.10 (YANILSAMA)

🌾

"Bay Tomlinson, bu köşk kesinlikle sizin için biçilmiş kaftan niteliğinde!"

Yeni yeni yükselişe geçmiş olan yazar Louis William Tomlinson, bomboş eve şöyle bir göz gezdirdi. Ahşap parkeler, Victoran Dönemini en güzel yansıtan şekilde kendini belli ediyordu. Elmastan avizeler ise bu eve bir ağırlık katmıştı. Özellikle salonun batı cephesine bakması sebebiyle, henüz batmaya başlayan güneş sayesinde evin içinde turuncu renginde mükemmel bir yakamoz oluşmuştu.

"Çok beğendim, Bay Goodbell. Sakin ve hayal gücü dünyasına etki edecek kadar güçlü bir hissiyatı var."

"Tam da size lâyık görünüyor."

"Odaları da epey beğendim. Ailem şehir dışından geldiği vakit, onlara ve dostlarıma yetecek kadar geniş alan mevcut. Bahçesi zaten cennetten bir parça gibi."

"Kesinlikle!"

"Ancak naçizane bir soru var aklımda."

"Elbette, nedir?"

Evi seyrederken gözleri merak içinde derinleşti. "Bu evi yıllardır doğru dürüst kiralayamadığınıza veya satamadığınıza dair duyumlar aldım. Sormak istediğim zaman cevap almak bir yana, bu ev olduğunu anlar anlamaz insanlar soruyu sormama bile müsaade etmiyorlar." Emlakçı adama dönüp, "Sebebi nedir?" diye sordu.

Bay Goodbell'in yüzü düştü, boynu bir misket gibi ileri geri oynarken gözleri kuşku ile evin içinde dolandı. "Madem dedikodular size kadar ulaşmış, söylemem uygun olacaktır."

"Dinliyorum," dedi, Bay Goodbell kendisine döndüğünde.

"Bu ev... Nasıl denir? Evi tutan insanlar her seferinde tuhaf, ürkütücü sesler duyduklarını söylerler. Pencereler kilitliyken çarpan kapılar, oynayan tüller, kulakları dibinden gelip geçen rüzgâr, fısıltılar... Ah... Söylerken bile ürperiyorum."

William kaşlarını çattı, bu mesele hiç hoşuna gitmemişti. "Ne demek istiyorsunuz, Bay Goodbell?"

"Açık değil mi? Bu ev mükemmel görünse bile bir tür..." korkunç bir sır verecekmiş gibi fısıltıyla devam etti. "Belâya uğramış gibi..."

"Bu duyumlar gerçek mi; şahitler, kanıtlar var mı?"

"Siz de anlarsınız ki, evi kiralayan birçok insanın burayı terk etmesi, bize bunların gerçek olduğunu açıklar. Ancak elbette insanların kulaktan kulağa duyum alıp, kendi akıllarınca etkilenmeleri de muhtemeldir!"

"Yani aslında böyle bir şeyin olmadığını, dedikodular sebebiyle insanların etkilendiklerini ve hayaller gördüğünü mü düşünüyorsunuz?"

"Evet!"

"O hâlde burayı terk eden ilk kişi neden böyle bir hikâye uydurup ayrılmış olsun? Ve neden her insan bu denli şeyler yaşayıp bu evden uzaklaşsın?"

Bay Goodbell sessiz durdu; söyleyecek bir şeyi yoktu.

William hayal kırıklığı içinde nefesini bıraktı. Oysa evi çok beğenmiş, tam da romanını yazarken kendini geliştirip rahat edebileceği bir mekân olarak görmüştü. Şu duyumlar kulağına çalınmamış ve Bay Goodbell'e sormamış olsa, emlakçının sinsi yanı William'ın yok yere evi kiralamasına sebebiyet verecekti. İnsanlar ne kadar iki yüzlüydü!

"Anlıyorum. O hâlde böylesine rahatsız edici bir evde kalmak istemem. Farklı evler varsa -ki tercihim normal evlerdir-, onları görmeye gidebiliriz."

Emlakçı sıkıntıyla nefesini bırakırken bu evi bir türlü kiralayamamış veya satamamış olmasına yanıyordu! "Pekâlâ, siz nasıl isterseniz."