𝐢𝐭 𝐟𝐞𝐞𝐥𝐬 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐚 𝐠𝐨𝐨𝐝 𝐛𝐨𝐨𝐤/𝟐𝐦𝐢𝐧

six

Onun çağırmasıyla beraber banyoya doğru gittim, sırıtma aldım ve onu doğru odasına götürdüm, yatağına oturturdum ve tekerlekli sandalyeyi getirmemi söyledi.

Getirdim, başka isteği var mı diye sorduğumda bana "Sadece ilgi istiyorum." Dedi saçını havluyla ıslaklığını alırken, bunu ciddi ciddi mi söylemişti, yoksa dalgasına mı? Yüzünü pek göremiyordum havluyla saçını düzelttiği için.

"Konuşabiliriz istersen."

Aşağıya doğru bakıyordu ve yan bir şekilde güldü "Annemin yine ben iyi olayım diye seni gönderdiğini biliyorum. Yine aynı olacak."

Yatağına uzandı ve ellerini boynuna koydu.

"Daha deneyimlemedik, bende zor zamanlar geçiriyorum. Seni anlayabilirim."

Öfkeyle yattığı yerden kalktı "Neden şöyle bir algı oluştu? İnsanlara kendi yaşadığın şeyi söylemekle karşıdaki kişiyi teselli edemezsin. Sen farklısın, ben farklıyım."

İç çektim "İkimiz tabii ki de farklıyız, ama duygular? İkimizin farklı duyguları olsa da aynı şeyleri yaşadığımız olmuştur. Örnek vereyim," üstümdeki tişörtü kaldırıp göbeğimin üstündeki yara izini gösterdim "Ben küçük bir şey geçirdim, ama onun acısı ve korkusunu nasıl yaşadım, bak seninkisi benden daha farklı. Ama bende yaşamış biri olarak söylemek istiyorum, yani asla benimkisini işte seninkisi gibi karşılaştırma yapmıyorum."

Yara izime baktı uzun uzun "Nasıl oldu?"

Omuz silktim "Beni boş ver, sen paten kayamamaktan ve dans edememekten dolayı hayattan soğumuşsun anlaşılan, otururkende bir şeyler yapabilirsin, kitap okumak gibi, dans edemiyorsan şarkı yaz, sesin güzelse Youtube kanalı aç ve yazdığın şarkılarla şarkı söyle, resim çiz. Wattpad yükle ve hikaye yaz, ve o hikayeni çok seversen yazar olmayı düşünebilirsin. Dizi ya da film başla, arkadaşın varsa onu çağır ve aktivite yapın, daha daha başka güzel şeyler."

Alay edercesine güldü "Arkadaşım yok." Dedi "Ben paten turnuvalarında hep birinci oldum, ve herkes beni kıskandı, bana zorbalık bile yaptılar. Ben yokuş aşağıya dikkatsizliğim yüzünden düşmedim. Beni sert bir şekilde arkamdan ittiklediler ve ben dengimi koruyamadım. Aileme öyle söylemedim. Zaten zorbalık yapıldığını ailem bilmiyor."

Ağzım açıldı "Niye söylemedin?"

"Umursadıkları mı var sanki? ben bu kazayı geçirdikten sonra benle daha fazla ilgilenmeye başladılar. Benimle ilgilenmeleri için bu kazayı geçirmem gerekiyormuş demek ki."

"Üzücü bir durum, neyse bunları es geçsek ya, ben kitap okumayı çok seviyorum. Bak hatta ne diyeceğim, sizin küçük bir deponuz var, orası bomboş, oraya bir sürü raf alıp kitaplar ile kaplayacağım. Kahve içerek kitap okumaya ne dersin?"

"Sevebileceğimi sanmıyorum."

Gülümsedim "Benimde arkadaşım olmadığı için kitaplara giderdim ve onlar bana arkadaşımmış gibi iyi gelirlerdi, bir de günlük tutardım. Ama günlüğümü kaybettim."

"Üzüldüm." Dedi sadece.

"Yarın olsun, ikimiz alışveriş yapmaya gidelim, ne dersin?"

"Peki."

**