"Kahvaltı nasıl?" Dedim içten gülümseyerek.
"Fena değil." Soğuk bir ses ve surat. Olsun bana alışacaktı.
Bana baktı ve beni iyice belli ederek süzdü "Sevgilin var mı senin, normalde böyle şeyleri merak etmem. Ama sen samimi ve yakışıklısın. Bir de üstün çok eski gibi duruyor." Çenesiyle kıyafeti gösterdi "Sana bir tane bir giysi vereyim."
Gülümsedim "Teşekkür ederim, sevgilim de hiç olmadı."
O da gülümsedi "Ne kadar da benzeriz, benimde olmadı. Aslında paten kayarken bütün kızlar bana aşık olurdu da ben kabul etmezdim."
Kahvaltımız bittikten sonra masayı topladım ve annesinin bana dün bıraktığı kartı elime aldım, o da giyinmiş bir şekilde beni tekerlekli sandalyede bekliyordu.
Anahtarı aldım ve asansöre binerek sıfıra bastım.
"İyi geçeneceğiz."
Cevap vermemişti. Gülümsedim ve başka bir şey söyledim "Dün kitap araştırmanı ve merak ettiğini bana söylemeni istemiştim, yaptın mı?"
Asansörün kapısı açıldıktan sonra dışarıya çıktık.
"Üşendim, orada bakarım." Dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐢𝐭 𝐟𝐞𝐞𝐥𝐬 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐚 𝐠𝐨𝐨𝐝 𝐛𝐨𝐨𝐤/𝟐𝐦𝐢𝐧
Historia CortaMinho evsiz ve kimsesiz olduğu için bir adam onu bulur ve kendisinin yakın bulduğu kişiye verir, Minho o evde hizmetçi gibi bir şey olur, evin ihtiyaçları desen veya tekerlekli sandalyede oturan bir hasta seungmin'i koruması gibi. Seungmin paten kay...
