My White Scandal | Taekook - Sope

Bize Özel Kalan Ne?

"Öyle bir şey yok,olamazda sadece Taehyung benim için en değerli dostum,kardeşim. Kardeşimi koruyormuşum gibi düşünün."

Bu sözlerden geriye sadece mahvolan bir beni bırakmıştı.

Sen benim kanayan yaramsın Jungkook izi asla geçmeyen,kanadıkça canımı daha çok yakan bir yaramsın..

Gözlerimden süzülen yaşlara artık engel bile olmaya çalışmıyordum paramparça olmuştum,olmayada devam ediyordum.

Hoseok ağladığımı görünce hemen yanıma geldi ve kafamı omzuna koymamı sağladı bu hareketiyle daha çok ağlamaya başladım.

"Taehyung'um canım lütfen ilk önce bir terasa çıkalım burada olmaz herkes her şeyi anlayacak lütfen."

Kafamı omzundan kaldırdım ve kafamı onaylar şekilde salladım.

"Jungkooku nasıl atlatacağız?"

"Hosikim her zamanki yaptığını yap onun için bir değerim bile yok hemen kanar,kaybedecek bir şeyim de yok çünkü olmayan bir şeyi kaybedemem de"

"Tamam tae'm tamam"

Hoseok bile bana acıyordu,bende olsam bende acınacak halime acırdım.

Hoseok jungkookun yanına gitti. Hoseok Jungkooktan kısa olduğundan parmak uçlarında yükselerek Jungkookun kulağına benim duyabileceğim şekilde konuşmaya başladı.

"Jimin yan sınıftan birinin yanına gitmiş."

Jungkook anında koşarak gözlerden kayboldu. Benide sevseydi böyle kıskanır mıydı? Benide sevseydi arkasındaki herkesi hiçe sayar mıydı? Benim için yapar mıydı bunları? Ben cevap vereyim asla, imkansızdı bunlar benim için hep imkansız olarak kalacaktı.

Hoseok beni tekrar belimden kavrayarak terasa doğru çıkaracaktı ki bu sefer karşımızda duran Yoongiyle başımız dertteydi.

"Hoseok sende Taehyungun belini çok seviyorsun her halde ikidebir elini beline atmalar falan."

"Ha anlamadım."

"Elini Taehyungun belinden çek şimdi Jungkook görür mahveder seni."

"Haklısın"

Hoseokta elimi belimden çekince bu sefer Yoongi gözden kayboldu.

Hoseok şuanda anın etkisinden çıkamamış olacak ki söylenmeye başladı.

"Bu neydi şimdi?"

"Hiç bir fikrim yok."

"Neyse şuanda konumuz sensin Taehyung'um hemen terasa çıkalım."

Her bir merdiven çıkışımda oraya göz yaşlarımı resmediyordum,acılarımı kaybolmuşluklarımı,her şeyimi..

Terasa geldiğimizde koşarak ağlarken, yüksek duvarın altına diz çöküp hıçkıra hıçkıra ağlamaya devam ettim.Sanki acım hafifleyecekmiş gibi sanki yaşadıkarım, duyduğum sözler geçecekmiş gibi daha,daha çok ağlamaya başladım.

Hoseokta yanıma diz çöküp benimle birlikte oda ağlamaya başladı. Kafamı alıp omzuna koydu ve eliyle yanağımı okşamaya başladı.

Hoseok gözyaşlarını silerek söze başladı.

"Ne kadar acı çeksemde yinede ona bu denli yakın olmak hem kalbim için hem ciğerlerim için hiç iyi değil."

Ve bende devamını getirdim.

"Çünkü kalbim onun için çok hızlı atarken ciğerlerim onun için bir o kadarda yanıyor."

Birbirimize sarıldık acılarımızın dineceğini sanarak,sadece sanarak birbirimize sarıldık.