Melez' in Aşkı

1. Başlangıç

Arkadaşlar bu benim ilk kitap yazma deneyimdir lütfen herhangi bir eksiğimi fark ederseniz yorumlarda belirtmeyi unutmayın.
İyi okumalar...📖

Ben Alita. Aslında adımın Alita olup olmadığını bile bilmiyorum. Kimi zaman gerçek ailemi düşündüm. Acaba onlar öldüler mi yaşıyorlar mı? Onlar hakkında tek bildiğim.......... Beni terk etmeleri. Şimdiki ailem ise bana bahşedilmiş bir fırsat. Onu çok seviyorum.. Evet aslında benim ailem sadece annemden oluşmakta. Ben küçükken beni bir sokak arasında bulmuş. Bana anlattığına göre ağlamaktan sesim titriyormuş. Ha bu arada annemin adı Cristian. Ona olan bağım gittikçe artıyor. Her sene beni iyiki o durumdan kurtarmış diye şükrediyorum. Annem beni bulduğunda daha iki ve ya üç yaşındaymış. Yani öyle gösteriyormuşum. O da beni bulduğu günü doğum günüm ve yaşımıda kimliğime 1 olarak yazmış. Sonrası işte beni büyütmesi ile geçti.
Soracak olursanız sen nasıl fark ettin annenin biyolojik annen olmadığını diye. Ben 16 yaşımdayken kendisi söyledi. Önce şok olsamda sonra anneme sarıldım çünkü bana hiç anne sevgisinden mahrum bir hayat sunmamıştı. Hep sevecen aynı zamanda da mutluydu. Sanki ona mutluluğu ben getirmişim gibi.
Babamın olmaması size tuhaf gelebilir ama gerçek bu. Aslında benim bir babam yok. Annemin kocası 30' şu yaşlarında bir hastalık yüzünde ölmüş. Annem hasretinden dolayı hastalığının adını söylemedi. Babam olacak kişiyle vakit geçirirken hiç çocukları olamamış. Çok deneyip hastane gezmişler ancak bi sonuç elde edememişler. Annem de beni bu yüzden beni kendi kızı gibi görmüş ve öyle büyütmüş. Annemin bana olan itirafının ardından aslında pek de bir şey değişmedi. Sadece hayata ve gerçek annem ile babama bakış açım değişti. Neden beni bırakacak kadar sevmediler hep bunu merak ettim. Ama sonuç hep aynı. Bilmiyorum. Onları ne bulabiliyorum ne de polise gidip ailemi bulun diyebiliyorum. Tabii polise gitmişliğim oldu. Ama sonuç yine aynı oldu.
             Size bunları anlatmam ise içimdeki bu zehri akıtmak için di biraz olsun rahatlıyanişmek için. Çünkü annemin bazı istisnaları olabiliyor mesela annem zengin bir kadın. Babasından miras kalan şirketin patronu. Beni okula götürmek yerine evde özel öğretmenlerle eğitim gördüm. Bu yüzden de ortalamam ve notlarım hep yüksekti. Liseyi de açıktan okudum. Yani okuyorum. Son sınıfım bir iki tane sınavımın ardından mezunolucam. Tabii bende isterdim kep fırlatmayı, arkadaşlarımla dedikodu yapmayı,onlarla bir yerlere gidip eğlenmeyi,ya da en azından ilkokulda bir kez olsun kavga edip orta okulda bir öğretmenimden azar işitmeyi. Bazı öğren ciler bu dan pek haz olmaz ama ben buna bile razıyım. Bu zamana kadar her türlü şeyi yaptım. Ama hep yalnız olarak...
         İşte sizlere bu yüzden bunları anlatıyorum. İçimi dökmek belki bir arkadaş ya da dost edinebilmek için. Ama hayat akıcaktır benim arkadaş edinmem ise zorlaşıcak. Hayatımın geri kalanını hep yalnız geçirip tek başına ölen insanlardan olucağım. Bunun verdiği ayrı bir duygu, ayrı bir hüzünde var tabii ki. Ama annem ve ben birbirimize yetiyoruz en azından ben ona yetiyorum. O mutlu, onun mutluluğu ise banada bulaşıyor ama belkide içimde bir yerlerde bu burukluğu ve boşluğu anlıyordur. Bu boşluğun adı da....... Baba sevgisi. Babam olmadığı için bu boşluğu doldurmak mümkün ama bendeki his bambaşka. Sanki ben babamın ben daha annemin karnındayken bana yani annemin karnına dokunmaması. Ne bileyim bilmiyorum kelimelerim anlatmaya yetmiyor ancak beni anlıyacağınızı düşünüyorum. Baba diye benim hayatımda hiç var olmadı. Bunub acısıyla kıvranıyorum. Annemin beni evden eğitim aldırması a değil. Ya da insanlarla aynı ortamda kalmamaı istememesi değil sadece babamın eksikliği yetiyor bana.
           Haytım böyle başlasa da ben hayatımı yeniden düzenlemek için sabrediyorum. Çünkü bir gün hâlâ yaşıyorlardı bilemem ama onlara kavuşacağımı hissediyorum.
Annemin ilginç yanlarından birisi ise günlük rutinleri. Her sabah benide kış uykumdan uyandırıp pnce saçımı tarıyor sonra üzerimi giyinip beş dakikada sofrada olmamı istiyor. Yemek sonrası annem hazırlanıp işe gidiyor bense eve gelen hocalarıma ders işliyorum. Normal bir öğrencinin eğitim sistemi 4 veya5 saat iken benim ki her ders bir saat olmak üzere etütlerle birlikte 7 saat ders çalışıyorum. Yani yeni yeni konular öğrenip ,pekiştirip,testimi çözüp birdiğer derse geçiyorum. Belki başka birisi olsa buna katlanamazdınama hayatınızın neredeyse 18 yılını bu hayatı yaşayarak geçiren biri olarak söylüyorum bana normal geliyor. Akşam annem geliyor yemek yiyoruz sonrada anne kız eğleniyoruz. Bilirsiniz aile oyunları filan oynayıp kız geceleri yapıyoruz. En son ise saat 10' da herkes yataklara. Annemin bu saat takıntısına gerçekten şaşıyorum. Çıkış saati neyse tam yarım saat sonra evde oluyor çok dakik bense kış uykumdan uyanabilirsem bu gün için hazırlanıcam ama ne malum. Yine anneme kaldık. Al işte geliyor tapuklusundan belli...
       " Hadi ama Alita illabenmi seni kaldıracam uykucu. Bu kaçıncı hizmetçi. İlla ben gelip kaldıracam dimi. "
Kapımın kırıldığına eminim.
       " sana kalırsak ooo hooooo hadi kalk."
Baddaniyeni üstümden çekti.
       " Yav anne insana bir rüya gördürtmüyorsun ama ne var yani beş dakika daha uyusam."
        " Yok öyle Alita ne zaman beni bir şeyleri geciktirdiğimi gördün? Hadi kalkta şu yemeği yiyelim."
         "Anne her sabah böyle olmak zorunda mısın?"
         "Sen de her sabah kış uykusundan kalkan ayılar gibi mayışık mayışık gerinir misin? Bir kez olsun erken kalk ve kızım. Hayır yani herşeyin mükemmel ancak bir uyandıramıyoruz seni."
Bu rutini de hallettiğimize göre sıradakine geçebiliriz. Aynalı masamın üzerinden tarağımı alarak anneme verdim. Oda yumuşak yumuşak saçlarımı taradı. Tarağımın üzeri beyaz saçlarımla doluydu. Evet söylemeyi unuttum. Benim saçlarım beyaz annem beni bulduğunda ise bir an için şaşırmış. Saçlarım ve birbirine uyumlu gözlerim. Gözlerimin rengi mavi olduğu için çok güzel bir görünüşü var yani annem hep öyle diyor.
Saçımın bitmesi üzerine gardırobumun içinden deeslerde rahat edebileceğim bir kaç kıyafeti gözden geçirdim.
            " Bu gün ders yok Alita bu gün 18' ine giriyorsun tatlım unuttun mu bu gün ders yapmayı planlanıyordu değil mi?"
Elimde bir kaç kıyafetle arkamı döndüm. Doğru ya annem ben her doğum günlerimde tatil yapar ve beraber gün boyu vakit geçiririz. Ama ben nasıl olur da kendi doğum günümü unuturum şu an onun şokundayım.
             " Doğruya nasıl unutabildim anne ya. Peki o zaman bu doğum günümde nereyi geziyoruz?"
         " o kadarını da sen düşün küçüğüm benim. Ne de olsa senin doğum günün benim değil."
           " Tamam anne düşünürüm yemekten sonra giyinip gezeriz "
İyi de nereleri gezecez bilmiyorum. Neredeyse tüm gezilecek yerleri gördük. Çoğu yeri gezip gördük annemle. Ama bir luna parka gidebiliriz ya da AVM' ya filan bimiyorum anne kız takılıcak bir yer buluruz illaki.
             Sofraya oturup kahvaltımızı ettik. Masa da bir tek annem ve ben vardık. Sofranın bitimine doru erkenden kalkıp odama yukarı çıktım. Merdivenlerden çıkarken bir hizmetçi benim odamdan çıktı.
             "Alita hanım sizin için bir kaç kıyafet hazırladım isterseniz onları giyebilirsiniz.
             " Tamam sağol çıkbilirsin."
Yatağımın üstünde güzel şık bir kombin duruyordu.