Escape For Freedom》》

Part 9

^
{Boynunda hissettiği soğuk demir ile adeta yere çivilendi. Nefes alışverişleri duyulabiliyordu. Yine de beklentileri karşılamak gibi bir niyeti yoktu. Soğukkanlılıkla ve ağır hareketlerle yüzünü bıçağı tutan adama doğru döndürdü. Bıçağın sahibi ile göz göze geldiğinde ise her şey için çok geçti.

-Ömer: Sanırım küçük bi işimiz var.. Ultroll...}

^

^

^

-?: HEY UYAN!!!

Büyük bir çığlık.. İçindeki bütün hayat enerjisini yok eden, korku ve acının ele geçirdiği korkunç bir çığlık..

Gözleri açıldı ve korkuyla ileri atıldı. Nefes alışverişleri üç hatta beş katına çıkmıştı. Rüya- hayır kabus..

Bir şeyler görmüştü. Gerçekleşmesinden korktuğu bir şeyler..

_Ve hatırlamıyordu.

Nefes alışverişlerinin arasında zar zor yutkundu. Düzenlemeye çalıştığı nefesleri göğsünü delmeye başlamıştı. Hatırlayamıyordu. Ve bu onda daha büyük bir paniğe sebep oluyordu. Neydi? Herkese anlatması gereken bir şeydi.. Neydi? Neydi!? NEYDİ!? HATIRLAMAM GEREK!! KÖTÜ BİR ŞEYLER OLACAK!! NEYDİ?!

NEYD-

Omzunda hissettiği el ile iki yandan tuttuğu başını hızla yabancıya çevirdi. O an yaşadığı dejavu, korkusunu iki katına çıkarmıştı bile. Bu her zaman böyleydi.

Mert KAYA sürekli dejavu oluyordu.

-?: Sen iyi misin? Başını çok kötü çarptın. Üstelik kabus falan gördün sanırım. 3 dakikadır sayıklıyorsun.

-Mert: B-ben...

Yeni yeni kendine geliyordu. Etrafına baktığında tanıdık hiçbir şeye rastlamadı. Yeşil ev... Sanırım onun içindeydi. En son kapı koluyla uğraştığını hatırlıyordu. Düşmeden saniyeler önce tek yapabildiği gözlerini sıkıca kapalı tutmak olmuştu. Sonrası yoktu.

-?: Hey! orda mısın?

-Mert: Sen... S-sen de kimsin?

-Umut: Hiç sormayacaksın zannetmiştim. Ben Umut. Peki ya sen kimsin sağ gözü parlak insan?

^
^
^

-Emre: OLMUYOR A*K!!

-Hürkan: Biraz sakin ol kapıyı kırıcaksın!

Kaan ve Mert kaybolduktan sonra üzerlerinde oluşan gerginlik evrene de sıçramış olacak ki kapıyı bir türlü açamıyorlardı. Emre'nin sürekli kapı koluna uyguladığı kaba kuvvet yüzünden her ikisinin de sinirleri yerinde değildi.

-Emre: Kırılsın zaten! Ancak öyle girebiliriz sanırım. Abi bunlar ne yaptı da içeri girebildiler?!

-Hürkan: İçeri ışınlandılar bence. Bi döndüm Mert yok, bi döndüm Kaan yok.

-Emre: Yok abi olmayacak böyle. Kart mart fırlatsana belki açılırlar.

-Hürkan: Saçmalama Emre! Belli ki özel bi mekanizması var. Çözüp girmemiz gerek içeri.

Derin bir nefes alıp verdi. Sinirleri alt üst olmuş bir biçimde karşısındaki mükemmel fikirli adama bakıyordu. Emre başını bıkmış bir vaziyette önce yere eğdi, sonra dirseğini kapı kolunun üzerine koyup kapıya yaslandı. 5 dakika olmuş ve hala kapıyı açmanın bir yolunu bulamamışlardı.