Hepinize tekrardan merhabalar.
Üçüncü bölümle karşınızdayım.
Bol bol oy ve yorum kullanmayı unutmayalım
İyi okumalar..❤️🩹~
Acı; neydi bu kelimenin anlamı? İçten miydi acı yoksa dıştan mı?
Bir bakıma fiziksel mi ruhsal mı?
Ben fiziksel olarak acı çekmezdim, çekemezdim. Alev'dim ben çünkü. Ben yakıyordum, en başta da kendimi. Ben Ateşten oluşuyordum, yansaydım ve acı çekseydim en başta kendim yanar ve acı çekerdim, sevdiklerim değil.
Ben acı çekmek istiyordum. Bunu istiyordum. Ben gerçekleri görmek istiyordum. Ama bunu yapacak güçte değildim. Gerçekleri kaldıracak güçte değildim. Çok değişik değil mi insanoğlu? Hem gerçekleri öğrenmekten korkuyor hemde gerçeklerin oluşturduğu kamburdan.
~
"Pardon hanımefendi bakar mısınız?"
Derin bir nefes aldım.
Sakin ol Alev. Elif'i aramaya çıkmadılar. Belki yol soracaklar. Sakin ol
Çalışan arabayı durdurdum. Titreyen ellerimle anahtarı cebime koydum ve arabadan çıktım. Ellerimi sweetshirtüme sürdüm. Elime gelen sıvıyla kaşlarımı çattım.
Siktir! Elif'in kanı. Sikeyim öldükten sonra bile engel oluyor bana!
Ellerimi hızlı bir şekilde sweetimin cebine soktum. İki genç polise döndüm. Gülümsemeye çalıştım.
"Buyrun? Nasıl yardımcı olabilirim?"
Sarı saçlı, büyük ve mavi gözlü, kocaman gamzeleri olan çocuk elini ensesine attı ve ensesini kaşıdı.
"Şey biz devriyeye çıkmıştık da biraz rahatlayalım diye bu ormana geldik. Yolumuzu kaybettik. Üstüne üstlük tekerleklerde patladı. Şehire inmek istiyoruz. Yardımcı olabilir misiniz?"
Oyşş ama bu çok dadluuu!
Gülümsedim.
"Tabii ki ben bırakırım sizi. Ama bir dakika araba dağınık biraz. Müsaadenizi isteyeceğim."
Kalın çatık kaşlı, ela gözlü ve heybetli polis ellerini iki yana salladı.
"Hiç gerek yok. Yormayın kendinizi."
Çocuğum zorlama belki silahlarım ve bıçaklarım var Allah Allah.
Gülümsedim.
"Özel eşyalarım var müsaade ederseniz koyayım onları torpidoya?"
Gamzeli çocuk kafasını salladı.
"Tabii tabii buyrun bekleriz biz."
Gülümsedim. Arabaya bindim iki tane çakı ve bir tane magnum silah vardı. Torpidodan poşet aldım ve içine koydum ağzını bağladım. Poşeti yanıma koydum. Islak mendille arabamı ve sweetshirtümü sildim. Poşetten çakı çıkardım ve avucumu kestim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ALEV KAFESİ
FanficBen Alevim. Ateş benim sebebim, denizler benim ölümüm. Ne ateşten korkmuştum nede sudan. Benim korktuğum kendimi kontrol edemediğimdi ve ben kendimi kontrol edemezsem herkes korkardı. Ben herkesin korkmasını istemiyordum. Çünkü ben ateşin sebebi ola...