Codzienność Najstarszej siostry

Rozdział 8

W niedzielny poranek wstałam o 8.40. Rodzice jeszcze spali, w kościele msza jest na 10.00 i 11.00, postanowiłam, że pójdę na dziesiąta. Nie wierzę w Boga, a przynajmniej nie w chrześcijańskiego, ale chodzę do kościoła, bo wtedy mam spokój od mamy. Po porannej rutynie spojrzałam na zegar w telefonie, była 9.05. Mam jeszcze dwadzieścia pięć minut do wyjścia. Poszłam do pokoju po książkę, dziś chciałam zacząć czytać "Nie zapomnij naszych gwiazd". Po przeczytaniu pierwszego rozdziału sprawdziłam, która godzina, akurat była 9.30, więc wzięłam torebkę do której włożyłam słuchawki, telefon i portfel. Po skończonej mszy włożyłam słuchawki do uszu i włączyłam piosenkę "Partners in Crime (feat. Ash Costello)", szłam specjalnie dłuższą drogą zawsze staram się iść dłuższą, żeby mieć spokój od krzyków i kłótni. Niestety kiedyś musiałam wrócić do domu i wróciłam akurat w trakcie kolejnej kłótni rodziców:
- Gdzie ona jest?! Wychodzi z domu, nie posprzątała, jak księżniczka!
- Agnes uspokój się, do cholery! Musisz od rana krzyczeć?! - krzyknął tata do mamy
- Tak, muszę krzyczeć, bo nic nie robi, dlaczego akurat ją postanowiłam.. - przerwała mama gdy zobaczyła mnie na korytarzu.
- Ach, tutaj jest nasza królewna! Gdzie ty łazisz od rana?! Myślisz, że będę wszystko robić?! - krzyknęła do mnie mama
- Byłam w - wyszeptałam, ale zanim dokończyłam, mama z całej siły mnie uderzyła w twarz
- Nie odzywaj się gdy do ciebie mówię! Codziennie zanim wstanę lub wrócę z pracy ma być posprzątane! A ty zamiast to zrobić chodzisz sobie po mieście nic nikomu nie mówiąc! - wykrzyczała, bijąc mnie w brzuch.
- Ja... prze przepraszam. - powiedziałam do mamy wtedy przestała na mnie krzyczeć i pokazała w stronę schodów, zrozumiałam, że chodzi o to, żebym poszła do swojego pokoju. Kuląc poszłam po schodach do pokoju. Z bólu zemdlałam.