5.Bölüm

222 18 18
                                    

Herkese merhaba!!!
Yine benn

Hiç uzatmak istemiyorum o yüzden hemen yeni bölüme geçelim >>>>

~1 sene önce ~
Affandan:

Odamdayım yine karşımdaki elbise ile bakışıyorum şu an ne mi oluyor babam denecek adam beni benden 10 yaş büyük biri ile evlendirecek her şeye dayanabilirim ama buna dayanamam...

Abim,eğer o olmasaydı hiç düşünme den karşımdaki aynayı kırarak kendimi öldürebilirdim ama onu yalnız bırakamam geriye tek bir seçenek kalıyor

Kaçacağım....

Hızlıca çantamı aldım içine dolabımdan çıkardığım bir kıyafeti koydum cüzdanımın içinde beni bir ay idare edecek bir para vardı çalışarak kazanmıştım hızlıca onu da çantaya koyup telefonumu aldım ve arka bahçeden dışarı çıktım.

Babam arka bahçedeki korumaları çıkarmıştı çünkü beni evlendireceği adamlar neden bu kadar koruma olduğunu sormasınlar diye hızlıca karşımdaki ormanlık alana doğru koşmaya başladım

Yağmur çok hızlı yağıyordu etraf sis olmuştu ve her taraf ıssızdı ve sessizdi ama normal bir sessizlik değildi

Ölüm sessizliğiydi....

Koşarak uzaklaşıyordum nereye gittiğimi bende bilmiyorum sanki ayaklarım tüm vücudumun görevini almış ta beni yönlendiriyordu

Tam karşıdan karşıya geçerken bir ses duydum korna sesiydi sesi duymam ile kolumdan çekilmem bir oldu

Hızlıca kolumu çekip beni kurtaran kişiye baktım benden büyük abim yaşında bir adamdı

"Dikkatli ol az daha araba çarpacaktı sana ,nereye gidiyorsun bu vakitte,ailen nerede kayıp mı oldun yoksa?"

Cevap vermedim sadece yüzüne baktım daha sonra adamın arkasından benim yaşlarımda bir erkek çocuk çıktı

" abi hadi annemler restorantta bizi bekliyorlar deniz abimler gitmiş bile "

Adam hâlâ yüzümü inceliyordu buradan gitmem gerekiyordu yokluğumu farketmişlerdir şimdi koşarak yanlarından uzaklaştım

Arkamdan adamın seslenişlerini umursamadım koşmaya devam ettim ormanlık bir alandaydım az önceki adam ile karşılaştığımız yerden baya uzaktaydım

O sırada kolumdan biri çekti ve sırtımı ağacın gövdesine yaslayıp eli ile ağzımı kapattı

" nereye böyle kızım daha karpuz kesecektik , kaçmak bu kadar kolay mı sanıyorsun ?"

Yakalanmıştım ....

Sesim çıkmıyordu ,korkuyordum hatta korkudan ayaklarım titriyordu, çaresizdim

Babam kolumdan tuttuğu gibi yan taraftaki arabanın yanına sürükledi beni arka kapıyı açıp içeri resmen fırlattı ve sürücü kısmına geçip arabayı son hızda sürmeye başladı

Gittiğimiz yer evimiz değildi her zaman gittiğim kabuslarımdan çıkmayan depoydu

Deponun yanına gelince kolumdan tutup sürükleyerek arabadan çıkarıp deponun içine fırlattı yere düştüm başım eğikti biliyordum sonum gelmişti her şey bu kadardı....

Deponun ön kısmına iki koruma koydu ve yanıma geldi
Korumalardan biri bana gülerek diğeri ise içi acıyarak bakmıştı bana acıyordu....

"Seninle onca sene geçirdim , ekmeğimi yedin şimdi karşılığı bu muydu işim gücüm yok milletin çocuğu ile uğraşıyorum!!!"

AFFANHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin