Özgür
Suyun üstünde süzülüyor elim,
Tüy kadar hafif bedenim.
Yorgun bir çocuk gördün gözlerimde,
Daha fazlası değildim.
Koluma çarpıyor dalgalar,
Gökyüzünde süzülüyor kuşlar.
Uzanıp yakalasam bile ellerimle,
Hala özgür değilim.
Akıntıyla sürüklenirken,
Ne kadar da narin insan.
Bir damla yağmur düşse yüzüme,
Batacak gibiyim.
Güneş ısıtıyor tenimi,
Anlıyor sanki bazen, ne kadar istediğimi.
Bitkin bir savaşçı gördün gözlerimde,
Oysa artık o kadarı bile değilim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlk Sonbahar
Poetry'Umarım bir gün kendini ait olmadığın bir yerde bulursan, bırakacak gücü kendinde bulabilirsin. Bir sonbahar yaprağı gibi. Nereye savrulacağını bilemesen de.' 25.08.2023
