Bahçede rüzgarla sallanıyor karahindiba.
Ne kadar narin ve nasıl da habersiz.
Bir ağacın kenarına saklanır mıydı acaba?
Gidebileceğini bilseydi.
Darmadağın oluyor bir anda,
En hafif rüzgarla, birden paramparça.
Kayboluyor ve hiçbir şey bırakmıyor geride,
Birkaç yaprak ve boş bir saptan başka.
Hep hüzünlü gelirdi bana karahindiba,
Rüzgarla savrulup bir hiç olduğunu sanırdım.
Ne kadar yanılmışım oysa,
Uzun zaman sonra anladım.
Tohumlarını saçıyormuş etrafa,
Bir noktasından her bir köşesine bahçenin.
Yeni başlangıçlarla dolu küçük bir veda,
Mutsuz bir son zannettiğim.
Sonra düşündüm de, bu yüzden belki,
Bu kadar hevesle çiçek verdi.
Belki imkanı olsaydı bile,
Rüzgardan gizlenmezdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlk Sonbahar
Poetry'Umarım bir gün kendini ait olmadığın bir yerde bulursan, bırakacak gücü kendinde bulabilirsin. Bir sonbahar yaprağı gibi. Nereye savrulacağını bilemesen de.' 25.08.2023
