Bir süredir Wattpad'e giriş yalamıyordum bugün yeni girirşyapabildim
*yazarın anlatımıyla
Bir süre sonra Murat kendinden geçmiş ve uyuya kalmıştı. saat gece 1-2 arasıydı
Aylin evi havalandırmak için salon ve mutfaktaki camları açmış şişeleri toplayıp çöpe atmıştı
Hazırlanıp arabanın anahtarlarını alıp evden çıktı buluşma yerine gelince arabayı park etti, ve hemen öndeki siyah arabaya bindi araba onları limana bırakıcaktı Herkes ordaydı.
Araba limananın biraz ilerisinde durdu Sırayla arabadan indiler herkes indikten sonra araba ordan uzaklaştı Herkes yerine yerleşti yaklaşık yarım saat sonra tekne yavaşça limana yaklaştı işte başlıyorduk dedi içinden.
O sırada Murat uyanmıştı hala tam ayılmamıştı Başı çok ağrıyordu Gerçekleri öğrendikten sonra düşünmemek için içmeye başlamıştı ama ne kadar içerse içsin unutamıyordu. O görüntüler her gözünün önüne gelişinde içi parçalanıyordu.
"Benim yüzümden. O lanet olası günde neden doğudum keşke geberseydim de bunları yaşamak zorunda kalmasaydı" dedi kendi kendine. Altındaki ev terlikleri, üstündeki gri eşofman ve kolsuz ince siyah tişörtü umursamadan çıktı evden.
aşağı indi araba park ettiği yerde yoktu elini cebine götürdü anahtarları yoktu. Umursamadan ellerini cebine koyup yürümeye başladı hava çok soğuk değildi ama esiyordu.
Yaklaşık yarım saat sonra hastaneye gelmişti içeri girip 'Danışma' yazan yere ilerledi
"Nasıl yardımcı olabilirim" dedi kadın Murat kafasını eğip "Zeynep karaca" dedi titrek bir sesle "bu hastanedeymiş"dedi Kadın Murat'ı baştan aşağı bir kere süzdü ardından zeynebin yerini söyledi Murat teşekkür edip kadının söylediği gibi ilerledi. Kadın Murat'ın arkasından olası bir durum için bir güvenlik görevlisi gönderdi.
Kapının önüne gelince derin bir nefes alıp kapıyı açtı ve içeri girdi Zeynep gözleri kapalı bir şekilde yatıyordu.
Yanına gidip köşedeki koltuğu biraz zeynebe doğru çekti koltuğa oturup onu izlemeye başladı "yüzündeki morluklar...hepsi benim suçum" murat üzgün bir şekilde gözleri kapalı yatan kızı izliyordu derin bir iç çekti aldığı nefesler onu boğuyordu.
Zeynebin elini elerinin arasına aldı, avuç içini öptü daha sonra anlını öptü ve "özür dilerim" diye fısıldadı gözlerinden bir damla yaş düştü "seninle normal bir hayatım varken tanışmayı çok isterdim..."
Tam o sırada Zeynep uyanmaya başladı yoğun ışık yüzünden gözlerini tam açamıyordu birinin elini tutuğnu hisedince refleks olarak elini çekmeye çalıştı ama çok halsizdi ellerini bille zar zor hareket etirebiliyordu.
Murat zeynebin hareket etiğni görünce hemen ayaklandı odadan çıkıp koridordaki bir hemşireye uyandığnı haber verdi daha sonra hastaneden çıktı.
Hastanenin aşağısındaki sahile indi elinde bir içki şişesi boşalmaya yakındı biraz turlayıp içkisini bitirince eve doğru yol aldı.
Eve geldiğinde kapının önünde durdu ev anahtarlarını da almamıştı kapının kenarına çöküp oturdu. Tüm gece ayağında Aylin'in ev için aldığı peluş ev terlikleri ile sahilde dolanmıştı sarhoşluğunda verdiği etkiyle daha fazla dayanamadı ve gözlerini yumdu...
*Aylinin anlatımıyla
Çok yorucu bir geceydi saat 2 gibi evden çıkmıştım şuan ise sabah 8-9arasıydı eve gidicek biraz uyuyacaktım.
Daha sonra bir kahvaltı hazırlar Muratla konuşurum bugünümü ona ayıracaktım onun benim yanımda durduğu gibi yanında durucak ve her ne olmuşsa destek olacaktım.
Apartmanın önünde arabayı park edip içeri girdim merdivenlerden hızla çıkıp bizim evin kapısına geldim
Yerde oturan muratı görünce şaşırdım burda ne işi vardı eğilip yüzüne gelmiş saç tutamlarını arkaya attım.
"Murat.. Murat uyan" hafif omuzlarından sarstım gözlerini aralayıp bana baktı "Aylin?" dedi "Murat kalk hadi senin burda ne işin var?" diye sordum "anahtarlarımı içerde unutmuşum" dedi
"Hadi kalk içeri girelim üşümüşsündür" "Tamam" kolundan tutup kalkmasında yardımcı oldum anahtarlarımı cebimden çıkarıp kaıyı açtım.
Muratın arkasından içeri girip kapıyı kapatım Murat içeri gitmek için bir adım atınca kolunu tutup onu durdurdum "neyin var senin? Noldu sana? Murat lütfen anlat da bileyim gözlerimin önünde eriyorsun şuna bak gözlerin kan çanağına dönmüş anlat belki bir yardımım dokunur" dedim gözlerine bakarak o ise kafasını yere eğdi bittmiş bir haldeydi onu neyin bu hale getirdiğni çok merak ediyordum
Oysaki bilmiyordu ki o her Murat'a baktığında Murat karşısında Zeynepi görür gibi oluyordu bu yüzden Aylinin gözlerine bakmıyordu canı acıyordu...
• • • • • Bitti Umarım beğenmişsinizdir
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kendinize iyi bakın bayy.. Ha bir de yazım yanlışları varsa ki mutlaka vardır lütfen çok takılmayın💙
