Barlas işinin olduğnu söyleyip gitmişti. Ben ve Zeynep te mutfak kahvaltı ediyorduk.
"Eğer yorgunsan benim odamda yatabilirsin bugün biraz işlerim var ama hafta sonu tamamen boş olucam yani istersen bir yerlere gideriz" dedim
Kafa saladı sadece ,eskisi gibi neşeli değildi eski neşesini kazanması için elimden gelen her şeyi yapmaya hazırdım. İçerden bir takım sesler geldi muhtemelen murat uyanmıştı, kapının yanınında beliren bedenle bu düşüncem doğrulandı.
"Murat hadi gel hep beraber kahvaltı edelim" dedim "aç değilim" dedi gitmek için bir hamlede bulununca ayağa kalkıp onu masaya oturtum dolaptan bir tabak aldıp önüne bıraktım
Bardakların olduğu bölümden bir kupa aldım aslında çay dolduracaktım ama şuan yorgun ve kendine tam gelememiş gibiydi bu yüzden bir kahve hazırlayıp önüne koydum
Murat tamamen önüne odaklanış kafasını biraz bile önündeki tabaktan kaldırmamıştı tabağındaki siyah zeytinlerle oynuyordu zeynepte yemeğini yiyor gözlerini tabaktan asla ayırmıyordu
"Murat yemeğini ye" dedim kendimi şuan iki çocuk annesi gibi hissediyordum..çok garip davranıyorlardı eskiden olsa..neyse Zeynep biraz toparlayınca eminim yine eskisi gibi olacaktık.
Kahvaltı faslı bitince ben ve Murat salona geçtik Zeynep ise duş almak için banyoya gitti "Murat bugün için bir işin var mı?" Diye sordum bana bakıp "yok" dedi "güzel o zaman zeynebi sahile götürürmüsün denizi seviyor belki kendini daha iyi hisseder" dedim
Cevap vermedi duvardaki saate baktım "benim gitmem gerekiyor. Size iyi eğlenceler" dedim
Yazarın anlatımıyla
Zeynep duş alıp çımmıştı Aylin'in dolabından kendi için birşeyler seçip giyindi.
O sırada Muarta üstündeki pijamaları çıkarıp günlük birşeyler giymişti Kendini çok garip kötü hisediyordu
Sevdiği kız sırf onun yüzünden günlerce aylarca işkence görmüştü özgürlüğü onun yüzünden elinden alınmış ne yaşadığnı hiç bilmiyordu fakat öyle bir ruh hastasının herşeyi yapabileceğni biliyordu.
O kadar çok iğreniyordu ki kendinden belki bir daha asla bakamicaktı zeynebin yüzüne
Üstünü değiştirince odadan çıktı mutfağa gitti zeynepte o sırada su içmek için mutfağa gitmişti.
Murat tam gireceken içerdeki kızı farkedip durdu Zeynep kendine su doldurmaya çalışıyordu ama pek başarılı olamıyordu elleri titriyordu, elleri o kadar çok titriyordu ki sürahiyi tutamıyordu
Zeynep dayanamıyıp ağlamaya başladı Elleri çok titriyordu kendini iğrenç hisediyordu aylarca gördüğü işkence onun için önemli değildi o yaralar elbet geçerdi ama tecavüze uğramıştı kendini kirli hisediyordu içinde kocaman bir yara açılmıştı ve o yara asla kapanmicak büyük bir yaraydı. bazı yaralar sarsanızda geçmezdi
Çok sonradan öğrenmişti ki bunları ona yapan muratın babasıydı Zeynep bunu öğrendiği ilk zamanlar aklında binlerce cevapsız soru belirmişti
Ya murat burda olduğumu bilip beni bilerek bu adamın eline bırakmışsa
Ailesi yaşıyorsa bize neden öldüğünü söylemişti
Bana, bize hep yalan söylemişti
Yalancı o yalancı iğrenç bir insan
Yaşadığmız onca şeyin hiç bir değeri yok muydu
O babası kadar iğrenç bir insan
Evet Zeynep murat hakında aynen böyle düşünüyordu
Ama bugün onu tekrar gördüğünde içindeki yaranın dahada büyüdüğnü hisetti aptal kalbi çok acı çektiriyordu ona
Birden elinin üstünde bir el hisetmesiyle irkilip geri çekildi. Bu ufacık temas Zeynebin yaşadığı o iğrenç anıların göz önüne gelmesine sebep oldu hemen elini çekti elini çekmesiyle cam sürehinin yerle buluşması bir oldu.
Murat zeynebin gözlerindeki korkuyu fark edince kırgınlıkla geri çekildi. Onunla konuşmak istiyordu ama buna cesareti yoktu o bille daha bu şoku atlatamamısken zeynebe ne diyecekti hiç bilmiyordu.
Bı bardak alıp su doludurdu ve zeynebe uzatı zeynep bardağı almadan hızla içeri gitti murat çaresizlikle eğilip camları toplamaya başladı.
Şuana kadar onlara gönderilen mektuplar fotoğraflar hepsini Muratın babası yolamıştı
en son gönderdiği fotoğrafta Zeynep bitmiş kanlar içinde yerde yatıyordu Fotoğrafın arkasında "senin yüzünden hayatımı yaşayamadım şimdi bir kişi daha senin yüzünden hayatını yaşayamıyor hiç doğmamış olsaydın insanlar daha mutlu olurdu kimse acı çekmezdiyaşanan herşey senin suçun oğlum" yazıyordu murat bunları ilk okuduğunda
Hiçbirsey anlamamıştı aynı yazıyı tekrar tekrar okuyup durdu daha sonra asla yapmadığı ama yıllar önce yapması gereken bir şey yaptı
Kendini Ailesini araştırdı kaldığı yurda gitti herşeyi en detayına kadar öğrendi
Öğrendiği şeylerle birden gözlerinin önündeki o çocuksu dünya kayboldu yerini karanlık bir perde aldı.
O gün binlerce kez hiç var olmamayı diledi...
Bitti Evettt pek çok hata olabilir mantık hatasıda olabilir önceki bölümleri hatırlamıyorum taslak bunlar zaten birkaç şey ekliyorum sadece hata varsa lütfen belirtin
Kitabı zaten eğlencesine yazıyorum ama okunduğu için mutluyum da eğer okunmaya devam ederse yazmaya devam ederim gelmezse taslakları paylaşır bırakırım hadi hepinize iyi gecelerr
Bayys
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Murat)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
