-4-

1.8K 104 23
                                    

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Medya: DOKUNMA

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Medya: DOKUNMA

İyi okumalar🩷
___________________

Alex'den

Pencereye vuran batan güneşin ışığı evimi turuncu bir ışıkla aydınlatıyordu.

Artık yavaş yavaş gece oluyordu ve içimdeki korku sanki gün batmıyormuş gibi gün yüzüne çıkıyordu.

Bu kadar güçsüz olmaktan nefret ediyordum her zaman böyleydim zaten. Asla ama asla başıma böyle birşeyin geleceğini düşünmezdim.

Tek başıma geçinen ve yaşayan biriydim. Kim benden ne istiyordu. Kime ne yapmıştım. Sürekli ağlama hissim de gitmiyordu ve bu beni daha da bitiriyordu.

Artık tükenmiştim hayata karşı zor ayakta duruyorken toparlanmıştım. Tekrar tekrar aynı şeyleri yaşamak istemiyorum. Kalbim birgün ya hızlı atmaktan ölücekti ya da durarak.

Gözyaşlarım kirpiklerime güzellik katıyorken birgün kirpiklerimde yok olucaktı ve gözyaşlarım artık kan ağlayacaktı.

Peki ya kirpiklerim yok olmadan önce kan ağlarsam bu sefer kirpiklerim çoğalacaktı ve hayat gözlerime renk katıcaktı.

Saatlerdir aynı pozisyonda kafamın ağrısını dindirmeye çalışıyordum. Ayağa kalkıp su bile içmemiştim.

Aç değildim ama susuzdum. Belkide herşeye susuzdum.

Odanın içi karanlık olmaya başlıyordu ve yine soğuk ediyordu pencereden giren hava odayı.

Ben yüzüme vuran soğuk havayla titrerken sesli bir nefes bıraktım odaya. İlk defa nefesim bu kadar uzun ve bitmeyen türdendi.

"Ağlama" diye bir ses duydum sessiz ama odayı o da nefesim gibi yankıladı.
O gelmişti.

Sakin olmam lazım çünkü eğerki yanlış haraket edersem kötü olabilirdi.

KARANLIK BxBHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin