KARANLIK BxB

-2-

Medya: KAÇARKEN KİLİTLENEN
KAPILAR

İyi okumalar🌹
_____________________

Alex'den

Ağlayarak hızla banyodan çıktım ve koştur koştur üstüme ne bulduysam onu geçirdim.

Korku bedenimi hızla sarıyordu. O her neyse beni öldürecekti. Buna adım kadar emindim. Elimde ki bana verdiği şeyi sıkı sıkı tutuyordum çünkü hem atmaktan hem de o verdiği şeye bakmaktan korkuyordum.

Hızlı hızlı adımlarla merdivenlerden indim ve kapıya doğru koştum. Bu evden acilen koşup kurtulmam şarttı.

Yoksa bu ev benim mezarım olucaktı o kadar çok korkuyordum ki kalbim artık atmıyor gibiydi ya da çok hızlı atıyordu ama ben hissetmiyordum.

Kapalı olan kapıma koşup açmaya çalıştım. Evet sadece açmaya çalıştım ama açılmıyordu.

"Açıl lütfen açıl!" Kapıyı ne kadar zorlasam da açılmıyordu. Gözümden akan bilmem kaç damlaydı.

Kimdi o! O kırmızı gözler kaybolduktan sonra hissettiğim dokunuşu da yok olmuştu.

"Açıl diyorum açıl." Açılmayan kapıyla kapıya vurmaya başladım.

"Kurtarın beni burdan! Sesimi duyan birisi varmı!" Çığlıklarım sona doğru tiz bir ses bırakıyordu evin içinde ama ne duyan ne gelen vardı.

Ben bilirdim benim evimin çevresi sesiz olduğu için mahallenin birkaç gençleri olurdu orda konuşmak ve oturmak için ama yoktu işte kimse yoktu. Ölücektim burda.

"Seni kimse duyamaz." Arkamda ki o soğuk sesi duyduğumda vücudum kas katı kesilmişti haraket dahi etmiyordum. Çünkü onun korkutucu sesi tekrardan kulaklarıma dolduğunda beni olduğum yerde kenetlemişti.

Arkamı döndüğümde yine hiç kimse yoktu. Kalpten ölücektim artık.
"KİMSİN! Ne istiyorsun benden!" Diye bağırdım.

"Ben söyledim. Senin azrailinim ve artık benimsin." Dedi.
Korkuyordum.

"Bence de artık korkmalısın." Yine konuştu. Yine konuştu.

Duymak istemiyorum sesini kafayı yiyecektim.
Ben küçük çığlıklar arasında ağlarken birisi beni kolumdan tuttu ve sürüklemeye başladı.

Olmayan ve gözükmeyen birşey beni sürüklüyordu. Beni içerideki koltuğa fırlattı. Kolumdan beni birşeylerin tuttuğunu ve sürüklediğini hissetmiştim.

O sesi ve dokunuşu. Ben deli olamazdım ve delirmişte kafayı yemek üzereydim.

Ben sesli sesli ağlarken açtığım ışıklar kapandı. Hayır hayır hayır!

"Lütfen aç ışıkları korkuyorum!" Dedim bağırarak. Ama ışıklar açılmadı.

Titreyen vücudumla iyiyce koltuğa sinmiştim. Ensemde bir nefes hissetim yine soğuktu nefesi, o kadar soğuktu ki titreyen vücudumu dondurmuştu.

"Ne istiyorsun be-benden." Dedim. Beni duyacağı bir seste, ben hala sorduğum soruya cevap beklerken yan tarafımda gözlerime değen kırmızı ışık parladı.

Yandan bakmak istesem de kendimde bu cesaret asla yoktu. Biliyordum o renk onun gözleriydi.

Şimdi daha çok korkmaya başladım. O kan kırmızısı gözleri ilk gördüğümde kendimi o kan gölünde görmüştüm.

Boynumda biranda hissettiğim nefesinin tam tersi sıcak dili derimi yakıyordu.
"Ahh!" Acıyordu canım, sanki birisi oraya kızgın bir demir bastırmıştı.

"Yapma lütfen canım acıyor." Dedim fısıldayan bir sesle, keşke demez olaydım.

Işıklar bir anda kapanıp açılmaya başladı ve televizyonun ekranı bozulmuş gibi açılıp kapandı.

"YAPMA! TAMAM LÜTFEN YAPMA BUNU KORKUYORUM!" Dedim bağırarak ben bunları der demez tekrardan karanlığa geri döndük.

Daha çok ağlarken
"Eğer ağlamaya devam edersen ölünü çıkarırım bu evden!" Dedi.
Gözlerimi kapattım ve sakinleşmeye başladım.

"Aferin böyle ol bebeğim." Dedi. Onu dinlemem hoşuna gitmişti.

Ben sustuktan sonra boynuma öpücükler kondurmaya başladı ve daha çok orayı dişliyordu.

"Bak lütfen ben senin kim olduğunu bilmiyorum. Ve benden ne istiyorsun." Dedim hızla, gerçekten kimdi ve benden ne istiyordu kafamda onunla ilgili sadece bu soruları merak ediyordum hemde deli gibi.

"Kimsin sorusunu bir kenara atıyorum. Senden ne istediğim sorusuna gelirsek bunu sadece izleyip görmeni istiyorum." Dedi. Cevap vermedi iki soruya da, deli
O

lucaktım.

"Beni bırak gideyim." Dedim tekrardan gözlerim dolarken
"Hayır hayır bir daha asla gitmek yok sen benimsin." Dedi.

Ve boynumda ki nefes kayboldu.
Şimdi tek kalmıştım ve daha çok korkuyordum bu dört duvar karanlık olmasına rağmen beni daha çok içine haps ediyordu.

Ne yapacaktım. Ya da bana ne olucaktı sanki artık bu evden kaçamayacağım gibi hissediyordum. Ağlamaktan ve bağırmaktan başım ağrıyordu. ses tellerim yoktu artık boğazım çok ağrıyordu.

Işıklar açıldı tekrardan ve ışıklar açıldığında otomatik olarak titredim ve sakin kalıp derin bir nefes aldım.

Sakin Alex sakin ol unut olanları unut rüyada olayım lütfen lütfen lütfen.

Ayaklarımı kedime çektim ve kollarımı bacaklarıma sardım ve karşıyı izlemeye başladım. İzlediğim duvar bom boş bir duvardı. Gözlerim ağrıyordu uyumak istiyordum ama asla uyumayacağımında biliyordum.

Gözlerim karşı duvara odaklanmışken biranda sanki parmak şıklatma gibi bir ses yankılandı.

Gözlerim ve zihnim yavaş yavaş kapandı. Herşeyin daha yeni başladığını ve uykusuz gecelerimin olduğunu bilmeden.
_______________________

Bitttiiieeeğğğğ 😂

Nasıldı. Ben beğendim biraz kısa oldu ama diğer bölümde bunu telafi edeceğim sözleri seviyorum diğer bölümde görüşmek üzere bayyy 👋🏻🫶🏻