KARANLIK BxB

-3-

Medya: İSTENMEYEN İSTEKLER

İyi okumalar 💙
____________________

Alex'den

Sabah baş ağrısıyla uyanmıştım. Şimdi ise yerimden hiç kalkmak istemiyordum.

Dün neler yaşamıştım ben, neler oluyordu. Ya dün yaşananlar bir rüyasa ya ben delirmişsem sadece bu evden gitmek istiyordum ve bir daha geri dönmemek.

Ama ne gidecek cesaret vardı içimde ne de bu oturduğum koltuktan kalkacak halim.
Şuan cenin pozisyonunda gözümden akan bir kaç damla ile düşünüyordum.

Bu oturduğum yerden kalkıp o kapıya gitmek o kadar istiyordum ki ama içimde eğer o kapıyı açmaya çalıştığımda açılmazsa ve ben hep bu evde delirmek üzere bırakılırsam.
Bu korku içimi kemiriyordu.

Dün yaşadıklarım ne kadar rüya veya çok sevdiğim arkadaşlarımın şakası olmasını istesemde beni tek bir şey gerçeğe çekiyordu.

Kan kırmızısı gözleri, dokunuşu ve sesi, beni gerçeğe kavuşturuyordu. Tanımadığım birisi olduğu ve beni öldürmek istiyordu hemde deli ederek.

Ağzım kurumuştu, ama gözyaşlarım kurumamıştı. Korkuyordum hala ama sabah olduğu için içeri aydınlıktı.

Küçük bir çocuk gibi aynı evin içinde cenneti ve cehennemi yaşıyordum. Aynı o küçük çocuk gibi gündüz tek başıma evi çoşkuyla dolaşırken gece olduğunda o ev ona öyle korkutucu geliyordu ki asla korkudan oturduğu yerden kalkmıyordu.

Peki ya o küçük çocuk karanlığa alışmışsa ve artık o korktuğu oda onun en sevdiği oda olmuşsa işte ben o çocuk kadar cesaretli değildim galiba hala o karanlık odadan korkuyordum.

Ya da o çocuk onun korktuğu şeylere aşık olmuşsa işte o çocuğun artık hayata yapacağı hiç birşey kalmamıştır odak noktası sadece sevdiği şeylerdir.

Benim bu hayata sevdiğim şeylerde girmişti peki ben ne yapacaktım. Ya ölücektim ya öldürülecektim dünkü kan kırmızısında boğularak.

Dün yaşadıklarım ne kadar da kendimi avutsam da kendime yalanı nereye kadar söyleyecektim. Dün olanlar gerçekti.

Ya bir daha gelirse o zaman nasıl onunla uğraşıcaktım nasıl kendimden uzaklaştırıcaktım.
Elimi kolumu bağlamıştı.

Ben kara kara düşünürken telefonumun sesi yankılandı boş odada, sesi duyar duymaz yerimden sıçradım.

Yavaşça uzanma modundan çıkıp oturdum. Sehpanın üstündeki telefonumu elime aldım. Arayan Mert'i. Hayır ya şimdi ne diyeceğim korkudan titreyen ve kısık sesimle ne diyecektim ona.

Uzun zamandır çalan telefonu açtım sonunda.

"Alo Alex nerdesin saat kaç oldu." Dedi mert. Telefonda sesi o kadar cıvıl cıvıl geliyordu ki her zaman enerjisi yerindeydi.

Sesim dün çığlıklarım arasında yok olmuştu ama çıktığı kadar.
"Şey bugün gelemeyeceğim." Dedim. Sesim o kadar kısık çıkmıştı ki duymadığına yemin edebilirdim.

"Ne oldu senin sesine." Dedi o da merakla
"Birşey olmadı dün biranda sesim gitti galiba hasta olucam." Dedim sakince ona yalan söyleyerek. İnanırmıydı bilmiyorum.

"Oyyy kıyamam ben sana tamam ben sana bugünlük izin alırım ama yarın gelmen gerek biliyorsun müdür anca bu kadar izin veriyor." Dedi. Biliyordum müdürün pislik bir cimri olduğunu.

"İstersen sana gelelim Fırat ile çorba falan yaparız." Dedi. Hızla elimi salladım hayır anlamında sanki beni görücekti.

"Hayır hayır hiç gerek yok ben iyleşirim sen merak etme Fırat'a da söyle tamam mı." Dedim.

"Tamam canım sen nasıl istiyorsan hadi yarın görüşürüz." Dedi.
"Görüşürüz." Dedim bende ve telefonu kapattım. Geri sehpaya koydum.

Şimdilik yalan söylemiştim. Benim bu evden kurtulmam lazımdı. Kurtulur kurtulmaz Fırat veya mert'e kalırdım.
Onlara olayları anlatamazdım ama bir şekilde halletmem gerekiyordu.

Dünden beridir aklımdan asla çıkmayan sıkı sıkı tuttuğum şeydi. Bana verdiği şeye bakmalımıydım.

Ama ya istemeyeceğim bir şeyse, açıcaktım bunu biliyordum çünkü o ne yapıp eder açtırırdı. Sanki onu dün görmeme rağmen bana yapabileceklerini biliyordum.

Gerçi onu görmedim, ama bana herşeyini hissettirmişti.

Elimi yavaşça açtım ve avcumun içinde küçük bir kağıt vardı. Zaten dün bunu hissetmiştim bir kağıt parçası olduğunu peki ben açmalımıydım.

Elimdeki kağıdı alıp açtım. Keşke açmasaydım.

Not:
Bu akşam seni duşta bekliyorum...

Ben bir daha o banyoya ayak basmam derken beni oraya çağırıyordu. Korkudan tekradan gözlerim dolmuştu. İstemiyordum.

Tekrar kağıda baktığımda yazılar yoktu. Silinmişti. Kağıdı hızla elimden atıp tekrar kollarımı bacaklarıma doladım.
Kaçmak istiyordum.

Peki oraya gidicekmiydim. Asla, ne yapacağını tahmin ediyordum. İstemiyorum istemiyorum istemiyorum.
__________________

Bitttiiieeeğğğğ 😂

Yine kısa oldu ama diğer bölümden bağlama yapacam ve onu uzun yapmaya karar verdim. Diğer bölümde görüşmek üzere sizleri seviyorum bayyy 💔❤️‍🩹