මලී

chapter 6

(මලී ඇඳේ ඉන්දව ගත්ත කාන්තී මලීගෙ ඉකිබිඳුම් අතරින් ප්‍රශ්න පත්තරයක්ම යොමු කලා..

"කියපන් මට"

කිසිවක් නොකියා තවත් හඬමින් ඉන්න මලී අත් දෙකෙන් අල්ලන් සොලවන ගමන් කාන්ති ඇහුවේ හඬ තවත් උස්කරමින්...)

"මලී කිසිවක්ම පැවසීමට නොහැකිව ගොලු වුණේ කාන්තිට බොරු කලා යැයි හැගෙන හැඟීම මලීව තවත් මලීව හිරකරද්දියි..

" හරි උඹ කියන් නෑනෙ..මං යනවා රාණි හම්බෙන්න.."

කොන්ඩෙ බඳිමින් කාන්ති නැගිට්ටෙ මලී කිසිවක් නොපවසා ඉකිගසන නිසයි..

" එපා .....අම්මා රාණිව හම්බෙන්න යන්න එපා...මං කියන්නම් ..."

මලී කඳුලු පිසමින් කීවේ කාන්ති රාණිලා දිහා ගියොත් වෙනම ප්‍රශ්නයක් ඇති වන නිසයි..

"කියපන් එහෙනම් තෙපරබාන් නැතුව.."

" මං මං ගියෙ කුසුමා බලන්න නෙවේ.."

බිම්බලාගෙන මලී මිමිණුවෙ තම ඇඟිලි එකිනෙක ගැට ගසමින්...

" එහෙනම් කොහෙද ගියේ..කියපන්..."

"මං ගියේ මලුවෙ.."

" මලුවෙ.? එතකොට විජේ කියපුව ඔක්කොම ඇත්ත..කවුද ඒ කලිසම්කාරයා..."

කාන්තිගෙ කටේ සද්දෙ වැඩි වෙද්දි ඊට අනුලෝමව මලීගෙ ඇඬිල්ල වැඩි වුණා ..

" අනේ අම්මෙ මං අම්මට බොරු කරාට සමාවෙන්න ...අනේ මට සමාව දෙන්න.."

මලී කෑ ගගහා අඩන්න ගද්දි කාන්තිටද වාවන් නැතුව ගියේ මලී දුක් වෙන දිහා බලාගෙනයි..

" උබට ඕවා කරන්න කලින් හිතන්න තිබ්බෙ...මෙ ගෙදර මොකාටත් වැඩිය මං උඹව විශ්වාස කරා.."

කාන්තිගෙ හඬ බාල වෙලා තිබ්බෙ ඉකිබිඳුම් හඬක් එක් කරමින්..

" අනේ අම්මෙ එහෙම කියන්න එපා..මං ඒම ඔයාව රවට්ටන්න හිතුවෙ නෑ.."

"කවුද ඒ කොල්ලා."

කාන්තිගෙ හඬ තර්ජනාත්මක ස්වරූපයක් ගද්දි මලීට ඇත්ත කියන්නම වුණා..

" එයා මිලාන්..."

" කොහෙද ගෙවල්? කෝමද හම්බුනේ..අම්මා. තාත්තා කවුද.."