Yıllardır aranan taş; Zaman taşı. Zaman algısının kırılması ile bütün evrenin düzeni tepe taklak oldu. Bu ani değişim herkesi farklı dünyalara ve zamanlara ışınladı. Yapılan onca araştırmaya rağmen bunun yalan olması kanıtlanamadı ve gerçekliği onay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⚔︎
Sabahın çok erken saatleriydi ve bizim gruptan yalnızca iki kişi uyanmıştı. Çadırdan çıkarak onların yanına doğru ilerlemeye başladım. Gece yeşilin yanından kampa döndüğümde ise herkesin ayrıldığını ve çadırlara ikişer ikişer yerleştiğini görmüştüm.
Ortamda sessizlik hâkimdi ve bu sessizlik, kampın o sakin atmosferini daha da belirgin hale getiriyordu.
Geldiğimde yalnızca tek bir boş çadır vardı ve o da büyücünün içinde yattığı yerdi. O, ikimizin aynı yerde uyuyacağımızın farkındaydı.
Rahat hissetmem için beni düşünerek, gece boyunca dışarıda uyumayı tercih etmişti. Bu sayede benim huzurumun bozulmaması adına büyük bir fedakarlık yapmış oldu. O an, bu durumun ikimiz arasında bir anlayış ve dostluk oluşturduğunu düşündüm.
"Dünyalı ne be?" gülerek yüzüme baktı. "Sen." gözlerimi devirdiğim sırada, ağaçların arasında bir gölge geçtiğini fark ettim.
"Sanırım o ağaçların gölgesidir, çok da umursamaya gerek yok." diyerek kendimi sakinleştirdim. Ardından Wendy, meraklı bir ses tonuyla, "Ee, biz bu durumda hep birbirimize lakap mı takmayı planlıyoruz? İsimlerinizi öğrenebilir miyim?" diye sordu.
"Ben Ethan Oliver. Ghostid evreninden, buradaki yarışmanıza katılmak için geldim." diye gülerek yanıtladı Ethan.
Bu ilginç açıklama ile birlikte aramızda bir kıkırdaşma etrafı sardı. "Ben de Alisha Lara. Dünya'dan bu yarışmaya katılıyorum." dedim.
Wendy, gülümseyerek gözüme bakarken, Ethan birden sızlanmaya başladı. "Acıktım, ben ya! Bir şeyler yemezsek bu yarışmaya devam edemeyeceğiz." diyerek durumu gündeme getirdi.
Pembe, çadırdan dışarı çıkarak neşeyle gülümsedi ve "Günaydın çocuklar! Sanırım aç olanlar varmış, öyle değil mi?" diyerek bize baktı.
Ethan, masum bir çocuk edasıyla kafasını evet anlamında salladı.
"Açıkça söylemek gerekirse, yemeği ben halledeceğim ama bunun için tek bir sorun var; birilerinin odun toplaması gerekiyor." dedi pembe. Wendy ile birbirimize bakıp gülümseyerek, aynı anda bu görevi üstlenmeye hazır olduğumuzu ifade ettik.
